Μυαλό τελικά δε βάζουν ορισμένοι και αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά, δυστυχώς... Αναφέρομαι στα τροχαία ατυχήματα και δυστυχήματα, που αν και συμβαίνουν σε καθημερινή βάση και σε μεγάλη ένταση, δηλαδή τουλάχιστον δύο-τρία ή και περισσότερα τη μέρα σε διάφορες περιοχές της Κρήτης, παρ’ όλα αυτά η νοοτροπία πολλών όταν πιάνουν στα χέρια τους το τιμόνι ενός οχήματος ή μιας μηχανής δε λέει να αλλάζει.
Μάλιστα, παρά το ότι δεν υπάρχει οικογένεια, σπίτι, φιλική παρέα που να μην έχει στεναχωρηθεί, να μην έχει κλάψει και να μην έχει θρηνήσει για κάποιο συγγενικό ή γνώριμο άτομο που τραυματίστηκε σοβαρά ή έχασε τη ζωή του σε τροχαίο, εντούτοις η εξάπλωση του φαινομένου στην Κρήτη, που από την αρχή του έτους μέχρι τώρα μετρά ήδη 58 νεκρούς σε τροχαία δυστυχήματα, αντί να περιορίζεται, χειροτερεύει και πάει...
Τα νούμερα είναι τρομακτικά!
Κάθε μέρα στο νησί μας δεν ακούς άλλη είδηση παρά μόνο ότι κάποιος κατέληξε σοβαρά τραυματισμένος στο νοσοκομείο μετά από τροχαίο. Τα νούμερα των νεκρών στην άσφαλτο είναι τρομακτικά... Από την αρχή του έτους έως και τις 8 Νοεμβρίου στο νησί μας έχουμε θρηνήσει 58 νεκρούς - δυστυχώς ανάμεσά τους βρίσκονται και πολλά νέα παιδιά - ενώ ολόκληρο το 2023 οι νεκροί ήταν 39, γεγονός που αποδεικνύει ότι η αύξηση μέσα σε ένα χρόνο αγγίζει το 48%! Αναλυτικότερα, στους δρόμους του νομού Ηρακλείου τα θύματα της ασφάλτου αγγίζουν τα 22 άτομα. Στους δρόμους των Χανίων έχουν χάσει τη ζωή τους 21 άτομα. Στους δρόμους του νομού Ρεθύμνης 10 άτομα, ενώ στον νομό Λασιθίου 5 άτομα.
Και ναι, εντάξει, το οδικό μας δίκτυο τόσο εντός των πόλεων, όσο στον ΒΟΑΚ αλλά και στην ενδοχώρα δεν είναι και το καλύτερο και αυτό είναι γνωστό τοις πάσι. Ας παραδεχτούμε όμως ότι δε φταίει μόνο αυτό... Φταίει και το ότι, σύμφωνα και με τα στοιχεία από τους ελέγχους της Τροχαίας, τρέχουμε σαν τους τρελούς, οδηγούμε νευρικά και υπό την επήρεια αλκοόλ, παραβιάζουμε τα όρια ταχύτητας, τον ΚΟΚ, το κόκκινο φανάρι, μιλάμε στο κινητό μας τηλέφωνο, πράγμα που μας αποσπά την προσοχή. Κάνουμε απότομους ελιγμούς και φυσικά δεν υπολογίζουμε τον κίνδυνο που δυστυχώς πάντα παραμονεύει...
Ας κάτσουμε λοιπόν να τα σκεφτούμε όλα αυτά και ας αλλάξουμε πια νοοτροπία, μπας και σταματήσουμε να χάνουμε συνανθρώπους μας στην άσφαλτο.
