Πολλοί αναλυτές χαρακτηρίζουν τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών ως «πολιτικό σεισμό», που θα ανατρέψει εντελώς τις ισορροπίες στην πολιτική σκακιέρα και θα δημιουργήσει νέα δεδομένα για τις φιλελεύθερες δημοκρατίες σε Ευρώπη και Αμερική. Εν μέρει έχουν δίκιο, το μοντέλο πολιτικής που κυριαρχούσε μέχρι πρότινος σε αυτό που ονομάζουμε “Δυτικός Κόσμος” έχει χρεωκοπήσει.
Η ελπίδα των απλών ανθρώπων, που αγωνίζονται καθημερινά για την επιβίωση, έχει μείνει κυριολεκτικά “άστεγη”, ελέω της αδυσώπητης οικονομικής κατάστασης για την οποία ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό και ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός, ο οποίος δημιουργεί ευκαιρίες μόνο για λίγους και εκλεκτούς.
Όσο η ελπίδα στριφογυρίζει γυρεύοντας “Μεσσίες” και όσο η απογοήτευση διογκώνεται, τόσο κάποιοι θα βρίσκουν χώρο προκειμένου να ικανοποιήσουν την ακόρεστη εξουσιαστική της μανία εκμεταλλευόμενοι τη λαϊκή αγανάκτηση, η οποία μετουσιώνεται σε ψήφο διαμαρτυρίας. Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο σημείο ένας πλούσιος δισεκατομμυριούχος όπως ο Τραμπ, που απέχει εντελώς από τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, να γίνεται ο εκφραστής της και μάλιστα με διεθνείς προεκτάσεις. Είδαμε κι εδώ στην Ελλάδα με πόση ικανοποίηση δέχτηκαν τα ακραία κόμματα τα αποτελέσματα των εκλογών στην Αμερική.
Ο Τραμπ μίλησε στη γλώσσα του λαού χωρίς ο ίδιος να είναι μέρος του, δηλαδή έκανε αυτό που δεν έκαναν οι κυρίαρχες πολιτικές ελίτ, που εδώ και χρόνια έχουν χάσει την επαφή τους με τον κόσμο. Ο ίδιος, ξέροντας περίτεχνα να παίζει με τον ψυχισμό του μέσου Αμερικανού και με τις αγωνίες του, πέτυχε εύκολα τον σκοπό του, σαρώνοντας τα πάντα. Το πολιτικό κατεστημένο της Αμερικής, ακόμα και εκείνο που ανήκει στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, αλώθηκε από το φαινόμενο Τραμπ, μιας και ο ίδιος, ως άλλος “Πολίτης Κέιν”, ποτέ δεν αισθάνθηκε τον εαυτό του ως πολιτικό όν.
Μέσα σε αυτούς που ηττήθηκαν από τον Τραμπ είναι και η πνευματική ελίτ της Αμερικής, η οποία τηρούσε και τηρεί ακόμα μία επικριτική στάση απέναντι στην κοσμοαντίληψη του μέσου Αμερικανού, που αγγίζει πολλές πτυχές, όπως η θρησκεία, ο τρόπος ζωής και η διαφύλαξη των παραδοσιακών αξιών. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ευρώπη, με τους πνευματικούς ανθρώπους να είναι περιχαρακωμένοι γύρω από τον μικρόκοσμο που έχουν φτιάξει για τον εαυτό τους και για να χρησιμοποιήσω μία φράση από τον Πλάτωνα, ζώντας στις “Νήσους των Μακάρων” έχουν χάσει την επαφή τους με την πραγματικότητα.
Όλα αυτά λοιπόν έφεραν ξανά τον Τραμπ στην εξουσία και μάλιστα παντοδύναμο, καθώς πλέον έχει τον απόλυτο έλεγχο και στο εκλεκτορικό σώμα και στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Ο ίδιος σκοπεύει να κυβερνήσει όπως ονειρεύεται, χωρίς δεσμεύσεις και περιορισμούς, όπως την πρώτη περίοδο 2016-2020.
Ο Τραμπ, σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο της Αμερικής, θα κάτσει για τέσσερα ακόμα χρόνια στην εξουσία, ο τραμπισμός όμως μόλις έχει ξεκινήσει την πορεία του και αυτό θα το νιώσουμε στο πετσί μας και στην Ευρώπη, που πολλοί είναι αυτοί οι οποίοι θα σπεύσουν να τον μιμηθούν, ειδικά σε μία περίοδο που τα παραδοσιακά κόμματα σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη αποτυγχάνουν παταγωδώς να αποτελέσουν τους εκφραστές της κοινωνικής πραγματικότητας.
