Τα ελληνικά νιάτα διακρίθηκαν στην Ολυμπιάδα των Παρισίων, τόσο στα ατομικά όσο και στα ομαδικά αθλήματα... κάνοντάς μας υπερήφανους (Τεντόγλου, Καραλής, Πετρούνιας κ.λπ., κ.λπ.).
Τον ενθουσιασμό μας για τις επιτυχίες αυτές ήλθαν να σκιάζουν κάποια δημοσιεύματα με σχόλια που αμφισβητούσαν της ελληνικότητα του Μανόλη Καραλή, γεννημένος στην Ελλάδα, του οποίου η μητέρα είναι από την Ουγκάντα και ο πατέρας από την Ηλεία, καθώς και του Γιάννη Αντετοκούμπο, γεννημένου επίσης στην Ελλάδα, του οποίου οι γονείς είναι από τη Νιγηρία.
Πόσο όμως ευσταθεί αυτός ο προβληματισμός νομικά και ηθικά;
Το πανύψηλο παιδί από τα Σεπόλια, με καταγωγή των γονιών του από τη Νιγηρία, μετά από μεγάλες στερήσεις της πενταμελούς οικογένειάς του, αφού πίστεψε στο όνειρό του, αγωνίστηκε σκληρά και κατάφερε, ξεκινώντας από το ανοικτό γηπεδάκι του Τρίτωνα, να φτάσει σε 12 χρόνια να στεφθεί ο Greek Freak, πρωταθλητής ΝΒΑ, κατακτώντας την κορυφή του Παγκόσμιου Μπάσκετ, και βασιλιάς όλου του κόσμου του μπάσκετ.
Μετά, βέβαια, αυτό τον θρίαμβο του Γιάννη, ακούστηκαν φωνές φθόνου, ρατσισμού, μικροψυχίας και αμφισβήτησης της ελληνικότητάς του, με κραυγές όπως «Έλληνας γεννιέσαι, δε γίνεσαι». κ.λπ., κ.λπ.
Είναι γνωστό ότι, παλαιότερα, ο Συνταγματικός Νομοθέτης «εμερίμνησε να διαφυλάξει την εθνική ομοιογένεια του κράτους, μεταξύ των άλλων και διά της θεσπίσεως δικαίου ιθαγένειας (ιθύς και γένος), του οποίου οι ρυθμίσεις εβασίζοντο, κατ’ αρχήν, στο σταθερό κριτήριο του “δικαίου του αίματος”, δηλαδή την καταγωγή από Έλληνες γονείς», νόμος που ακυρώθηκε από το ΣτΕ ως αντισυνταγματικός…
Λεξικά της νεοελληνικής γλώσσας ερμηνεύουν την ιθαγένεια ως «το νομικό και πολιτικό δεσμό που συνδέει το άτομο ως πολίτη με το κράτος στο οποίο ανήκει».
Η ιθαγένεια θεωρείται, λοιπόν, συνώνυμο της υπηκοότητας, αλλά δεν ταυτίζεται πάντα με την εθνικότητα.
Το θέμα δεν είναι μόνον ετυμολογικό, αλλά πρωτίστως πολιτικό. Σε ορισμένες χώρες, κυρίως στις πολυπολιτισμικές (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία) υπάρχει πλήρης ταύτιση των εννοιών. Σε άλλες, όπως στην Ευρώπη, μπορεί κανείς να αποκτήσει την ιθαγένεια της χώρας, όπου ζει και δραστηριοποιείται, αλλά διατηρεί και την εθνικότητα της χώρας καταγωγής του.
Σε κάθε περίπτωση, η ερμηνεία του όρου ιθαγένεια είναι σαφής και σ’ όλον τον κόσμο δε στηρίζεται μόνο στο «δίκαιο του αίματος», αλλά κυρίως στο «δίκαιο του εδάφους», δηλαδή στον τόπο γέννησης.
Αν ίσχυε π.χ. δίκαιο του αίματος, ούτε ο Μάικλ Δουκάκης, ούτε ο Πολ Σαρμπάνης, ούτε άλλοι Έλληνες ομογενείς, που διέπρεψαν σε Αμερική, Ευρώπη και Αυστραλία και τιμούν την Ελλάδα, θα είχαν εκλεγεί σε υψηλές πολιτικές θέσεις.
Ξεχνούν ότι οι Έλληνες πρόσφυγες του ’22, στην πλειοψηφία τους αστοί, έπαιρναν την ιθαγένεια, καθότι Έλληνες στο γένος, αλλά θεωρούνταν εν πολλοίς «ξένα προς την ελληνική ομοιογένεια στοιχεία» από τους γηγενείς παλαιοελλαδίτες όταν έφταναν στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, στα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης.
Σήμερα βέβαια όλοι μιλούμε για εκείνους που κράτησαν ψηλά τη σημαία του Ελληνισμού, για την Ελλάδα που τους είχε αγκαλιάσει, κ.λπ., κ.λπ.
Ξεχνούν ότι στη δεκαετία του ’90 οι αλλοδαποί πρόσφυγες, ελληνικής καταγωγής, που εγκατέλειψαν χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και άλλες, θεωρούνταν ξένοι στην πατρίδα τους, πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Κι ας δακρύζαμε όταν κάποιοι από αυτούς ανέβαιναν στο βάθρο των ολυμπιονικών, υπό τους ήχους του Εθνικού μας Ύμνου...
Με βάση το κριτήριο του δικαίου του αίματος τίθεται σε αμφισβήτηση η ελληνική συνείδηση πολλών πρωταγωνιστών της μακραίωνης περιπέτειας του Ελληνισμού...
Αν ένα τέτοιο σκεπτικό είχε αναδρομική ισχύ, εκτός των άλλων, θα έπρεπε να ξαναγραφεί και η Αρχαία και η Βυζαντινή και η Νεοελληνική Ιστορία με αυτό το κριτήριο καθαρότητας.
Ο Βιτσέντζος Κορνάρος ήταν Βενετοκρητικός...
Ο μεγάλος νικητής των Περσών στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, ο Θεμιστοκλής, όπως αναφέρουν πολλές πηγές ήταν μη τέλειος Αθηναίος πολίτης. Η μητέρα του ήταν Θρακιώτισσα, άρα βάρβαρη για τη νομοθεσία των Αθηνών, πιθανόν υπηρέτρια στο σπίτι του πατέρα του Θεμιστοκλή. Οι Θρακιώτισσες εκείνη την εποχή ήταν ένα είδος Φιλιππινέζες!
Ο Θεμιστοκλής όμως, όταν ψηφίστηκε στρατηγός-αυτοκράτωρ, πέρασε νόμο στη Βουλή και έδωσε την ιδιότητα του Αθηναίου πολίτη σε όλους τους όμοιούς του, με αποτέλεσμα να διπλασιαστεί το εκλογικό σώμα του Αστέως.
Ο εγγυητής της νεοελληνικής ταυτότητας, αφού το έπος του καθορίζει και την αρχή και το κύρος της νεοελληνικής γλωσσικής και ιστορικής συνείδησης; Ο Διγενής Ακρίτας θα έπρεπε να απορριφθεί από την ανάλογη επιτροπή ιθαγένειας ως τέκνο μικτού γάμου, αφού κατά την παράδοση και τη βιογραφία του ήταν γιος εμίρη και βυζαντινής αρχόντισσας, δηλαδή είχε πατέρα Άραβα και μουσουλμάνο!
Ο άγιος και μέγας ποιητής της Εκκλησίας, ο Ρωμανός ο Μελωδός, ήταν αποδεδειγμένα Σύρος, εκχριστιανισθείς, και νομίζω αναμφισβήτητα έγραψε την ιδιοφυέστερη ποίηση του καιρού του, σε Ανατολή και Δύση, στα Ελληνικά, πράγμα που δε θα τον βοηθούσε να λάβει την ιθαγένεια, αφού εξ αίματος ήταν αλλοδαπός παρίας. Και για να επιστρέψω στο παρελθόν διάσημων γραφιάδων στα Ελληνικά, παρίας θα είχε κηρυχθεί και ο παραμυθάς Αίσωπος, αφού ο δόλιος ήταν αιχμάλωτος ανατολίτης.
Ο Λουκιανός, που έγραψε του “Νεκρικούς Διαλόγους”, ήταν Σύριος. Αυτό το σπινθηροβόλο πνεύμα που το ανατρεπτικό και συχνά βλάσφημο χιούμορ του συγγένευε περισσότερο με τον Αριστοφάνη, έγραψε βέβαια βέβηλα σατιρικά αριστουργήματα σε αξιοζήλευτα Ελληνικά. Έχετε δει ποτέ την ιδιόχειρη υπογραφή του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού; D. Salomon υπογράφει. Χριστιανός σίγουρα, αλλά η κρητική καταγωγή του, από τη Σητεία, και η αίσθηση που είχε για την οικογενειακή του ιστορία σαφώς παραπέμπουν σε εκχριστιανισθέντες Εβραίους της μεγαλονήσου.
Δε θα ελάμβαναν την ελληνική ιθαγένεια μια μεγάλη σειρά αλβανόφωνων χριστιανών. Εκτός λίστας λοιπόν ο Κουντουριώτης και ο προεστός και ο απόγονός του στον 20ό αιώνα πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Εκτός λίστας η Μπουμπουλίνα και μια σειρά από Σπετσιώτες καπεταναίους και εμπόρους. Εκτός λίστας και μια ολόκληρη φάρα, οι Τζαβελαίοι, και βέβαια ο σεμνότερος όλων και τιμιότερος καπετάνιος, ο Μάρκος Μπότσαρης. Όλοι αυτοί, εκτός των άλλων αρνητικών κριτηρίων, δεν ομιλούσαν καν Ελληνικά. Ο Μάρκος Μπότσαρης, μάλιστα - αυτό δεν είναι στους πολλούς γνωστό - όταν στάλθηκε από την εύπορη σουλιώτικη φαμίλια του να μάθει γράμματα στα Επτάνησα, αμούστακο παιδί, συνέταξε Αλβανοελληνικό λεξικό!
Είναι φανερό ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μία νομική ερμηνεία του Συντάγματος, αλλά με μια ιδεολογική ερμηνεία της έννοιας του Έθνους. Αυτή η ιδεολογική ερμηνεία, δυστυχώς, παραπέμπει σε έναν εκσυγχρονισμένο εθνικό ρατσισμό.
Οι μεν λαοί είναι βιολογικά υβρίδια, τα δε Έθνη είναι πολιτισμικά υβρίδια. Τα σύγχρονα Έθνη συγκροτήθηκαν από ανόμοιους πολιτισμούς που ενοποιήθηκαν μέσα από μια μακρόχρονη ώσμωση των πολιτισμικών τους διαφορών.
Η κοινωνία διαμορφώνεται πολυπολιτισμικά.
Άλλωστε, μόνο στην επιστήμη της ζωολογίας υπάρχουν οι όροι καθαρόαιμο άλογο, ημίαιμο σκυλί, υβρίδιο μουλάρι, ενώ το όλο θέμα είναι ιστορικό...
Για τους ανθρώπους καθαρότητα γενετική έχουν σαν σημαία τους ο Ναζισμός και οι... νοσταλγοί του, ο οποίος εξόντωσε εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές, που το μόνο τους έγκλημα ήταν ότι δεν πληρούσαν τις ρατσιστικές προδιαγραφές του Χίτλερ, καθόσον δεν ήσαν μέλη της Αρίας Φυλής, των καθαρόαιμων, δήθεν, Γερμανών, που έπρεπε να είναι ξανθοί, ψηλοί με γαλανά μάτια, ενώ ο ίδιος ο Φύρερ ήταν κοντός, μελαχρινός με μαύρα μάτια!...
Στις σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες τέτοιοι φασιστικοί διαχωρισμοί δεν έχουν θέση. Με βάση λοιπόν το δίκαιο του εδάφους, τα παιδιά αυτά είναι γνήσια Ελληνόπουλα.
* Ο κ. Σαρρής είναι πρώην υφυπουργός, ΓΓΑ και νομάρχης Ηρακλείου.
