Με την πρόσφατη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου και τη μη καταχώριση ευθυνών σε κανέναν όσον αφορά στην παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων πολιτικών στελεχών κι όχι μόνο, αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά περίτρανα ότι το δίκαιο συνθλίφθηκε κάτω από τις μυλόπετρες της αδικίας, διαστρεβλώνοντας η δεύτερη το τεφτέρι των γεγονότων.
Φαίνεται ότι κάποιοι έχουν τη δύναμη και βγάζουν το αποτέλεσμα των εκδικαζόμενων υποθέσεων που εκείνους εξυπηρετεί, αμαυρώνοντας την καθαρή αλήθεια. Ποιοι είναι αυτοί δε γνωρίζω και γι’ αυτό δε θα αναφέρω μήτε ως ύποπτο απολύτως κανέναν. Θα πω όμως ότι η δύναμη αυτή μοιάζει με τη μυρωδιά που διασκορπίζεται στον αέρα από την προχωρημένη σήψη ενός νεκρού σώματος και που όλοι την οσφραινόμαστε, αλλά ποτέ δεν τη θωρούμε.
Όμως κάποιοι έχουν την υποχρέωση να ψάξουν και να ανακαλύψουν το νεκρό σώμα, να το θάψουν στα έγκατα της γης για να μην ξαναμολύνει τον αέρα που αναπνέουμε ποτέ πια. Επιβάλλεται να βρουν τη βρώμικη πληγή για να μάθει επιτέλους ο κόσμος όλη την αλήθεια, όχι μόνο για το παραπάνω κακούργημα που αναφέρω, τις υποκλοπές, αλλά και για πολλά άλλα εγκλήματα που κάποιοι εγκληματίες διέπραξαν, για να πληρώσουν κάποτε το τίμημα που τους αξίζει.
Και το γράφω αυτό γιατί έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από την αποφράδα μέρα του ανείπωτου εγκλήματος των Τεμπών που στοίχισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας και οι ένοχοι αυτής της τραγωδίας κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι αναμεσά μας και οι υπεύθυνοι για την τραγωδία στο Μάτι που κάηκαν ζωντανοί άλλοι 100 συνάνθρωποί μας, που κι αυτοί, δυστυχώς, ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης έπεσε πολύ μαλακά πάνω τους. Τι σόι Δικαιοσύνη είναι αυτή;
Έχω σχεδόν πιστέψει ότι ο νόμος της ζούγκλας που από καταβολής κόσμου έχει επικρατήσει σε όλο το ζωικό βασίλειο του πλανήτη μας εξακολουθεί ανενόχλητος να επικρατεί και σήμερα. Ως πότε επιτέλους θα κυβερνάει το άδικο κι ως πότε οι κάθε είδους κακοποιοί θα κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας και ατιμώρητοι για τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει; Κι ερωτώ, προβληματισμένος και πολύ απογοητευμένος, εσάς κύριοι της τωρινής κυβέρνησης, που στα πέντε χρόνια που κρατάτε το “τιμόνι” στο πλοίο της πατρίδας μας πολλές φορές οι αστοχίες σας το ρίξανε πάνω σε βράχια στης ζωής το πέλαγος. Όλοι αυτοί που εγκλημάτησαν με τον έναν τρόπο ή με τον άλλο για κανέναν δεν έχετε συλλέξει στοιχεία που θα αποδεικνύουν την όποια ενοχή τους για να πληρώσουν ενώπιον της Δικαιοσύνης το τίμημα που πρέπει να πληρώσουν. Κανένας δε φταίει για τα πιο πάνω εγκλήματα;
Πριν από λίγες μέρες έμαθα απ’ όλα τα ΜΜΕ ότι και ο σταθμάρχης της σκοτεινής αυτής υπόθεσης των Τεμπών αποφυλακίστηκε, μέχρι νεωτέρας, παραμένοντας όμως στο σπίτι του, που σημαίνει ότι μήτε κι αυτός είναι αποδεδειγμένα ένοχος. Αυτό θέλετε να πιστέψουμε, κύριοι, και βγαίνετε στα κανάλια των τηλεοράσεων και διατυμπανίζετε με έμφαση ότι κανένας ένοχος δεν ξεφεύγει από τη δαγκάνα της Δικαιοσύνης; Πότε θα γίνουν πράξη όλα αυτά που με σθένος υπόσχεστε; Τον μήνα που δεν έχει Σάββατο;
Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από τον άδικο χαμό των 57 συνανθρώπων μας. Πόσο χρόνο χρειάζεστε ακόμα για να αποκαλύψετε επιτέλους τους εγκληματίες εκείνης της νύχτας; Ή μήπως θρέφετε την ελπίδα ότι θα το λησμονήσουμε το απερίγραπτο εκείνο έγκλημά σας. Να ξέρετε ότι δε θα το πετύχετε ποτέ αυτό κύριοι, γιατί τα κόκκαλα των νεκρών τρίζουν και δε θα σωπάσουν ποτέ να βογκάνε αν δεν αμπαρωθούν οι ένοχοι μέσα στα σκοτεινά κελιά της φυλακής. Ίσως τότε να βρει ανάπαυση η ψυχή τους, νιώθοντας συγχρόνως ηθική ικανοποίηση οι συγγενείς τους, που μάλλιασε η γλώσσα τους να ζητούν δικαιοσύνη. Ξέρουν ότι τα παιδιά τους δε θα επιστρέψουν στη ζωή, μήτε και οι καμένοι στο Μάτι θα αναστηθούν ποτέ, αλλά δεν μπορούν να αισθάνονται ότι οι εγκληματίες τριγυρίζουν ελεύθεροι αναμεσά τους. Δεν μπορεί η τόσο πολύ μεγάλη καθυστέρηση όσον αφορά στην εντόπιση των υπευθύνων. Δε δικαιολογείται να μην έχει στα χέρια της η Δικαιοσύνη ατράνταχτα ενοχοποιητικά στοιχεία. Κάποιο χέρι την εμποδίζει να τα βρει και να κάνει τη δουλειά της αμερόληπτα και τη ζυγαριά της κάποιο χέρι την κατευθύνει να γέρνει προς τη μεριά του άδικου με αθώρητο τρόπο.
Κι αν δεν μπορείτε, κύριοι, να αποκαλύψετε ποια είναι αυτή η κρυφή δύναμη, να παραιτηθείτε από το βουλευτικό σας αξίωμα. Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να απαλλαγείτε για πάντα από το βάρος των ευθυνών σας που σας βαραίνει.
Η αίθουσα της Δικαιοσύνης, κύριοι, ανέκαθεν ήταν το αποκούμπι και η αστρέχα όλων των φτωχών κι αδύναμων ανθρώπων. Τώρα, έτσι που καταντήσατε όλο το οικοδόμημα της Δικαιοσύνης κι έχει γίνει πλέον κατοικία της διαφθοράς και της συγκάλυψης, πού να αποθέσουν τις ελπίδες τους; Έχει κλονιστεί τόσο πολύ η εμπιστοσύνη που είχαμε προς αυτήν, που έχουμε πλέον πιστέψει στο “έχεις μπάρμπα στην Κορώνη”, έχεις και δεύτερο θεό που, αν σκοντάψεις κάποια στιγμή στο μονοπάτι της ζωής, θα σε βγάλει αυτός από τη δύσκολη θέση.
Έλεος πια! Ως πότε θα βλέπουμε το άδικο να κυβερνά τον τόπο μας; Πάνω σ’ αυτές τις σαθρές υποδομές ευελπιστούμε να χτίσουμε το κράτος δικαίου;
* Ο Δημήτρης Κ. Τυραϊδής είναι συγγραφέας-ποιητής, μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων.
