Το διαβάσαμε κι αυτό στις εφημερίδες και το ακούσαμε και από ραδιοφωνικούς σταθμούς. Πατέρας μήνυσε το γιο του και γιος μήνυσε τον πατέρα του μάλλον για οικογενειακούς λόγους και για να βρούνε το δίκιο τους θα καθίσουν και οι δύο στα έδρανα της δικαστικής αίθουσας. Τώρα, τι είναι αυτό το γεγονός που διαφέρει από τ’ άλλα που συμβαίνουν στις οικογένειες...
Εδώ στο παρελθόν πατέρας δολοφόνησε το γιο του και το αντίθετο. Να είμαι ειλικρινής δεν άκουσα ποτέ ή δεν διάβασα ποτέ στο πολύχρονο διάβα της ζωής μου τέτοιου είδους γεγονός. Αυτή είναι η διαφορά που πήρα την πένα στα χέρια μου να το φέρω στο φως της δημοσιότητας για μια άλλη ακόμα φορά.
Παρακαλώ αυτούς τους εγωιστές γονείς ή παιδιά που αποφεύγει ο ένας τον άλλο σαν τον διάβολο το λιβάνι για διάφορους εγωιστικούς λόγους ή για οτιδήποτε άλλη αιτία για να μην καλημερίσει ο ένας τον άλλο, ας φέρουν στη σκέψη τους την εικόνα των δύο Κρητικών ηρώων, πατέρα και γιου, που όταν οι βάρβαροι κατακτητές της πατρίδας μας οι Γερμανοί είχαν στημένο τον έναν - δεν γνωρίζω ποιον - στον τοίχο, μπροστά από το εκτελεστικό απόσπασμα και ο ένας ζητούσε από την Γερμανό αξιωματικό να πάρει τη θέση του άλλου, δηλαδή να σκοτώσουν τον πατέρα για να γλιτώσει ο γιος ή το αντίθετο, αυτή η αυτοθυσία τους συγκίνησε τόσο πολύ τον μέλλοντα εκτελεστή τους που χάρισε τη ζωή και στους δύο. Είμαι βέβαιος ότι θα καταπραΰνουν τον εγωισμό τους και θα ακολουθήσουν το δρόμο της λογικής. Τέλος πάντων.
Τώρα αυτές οι αποτρόπαιες πράξεις αποδεικνύουν για μια ακόμα φορά πόσο “δεμένες” είναι στις μέρες μας ορισμένες οικογένειες και με ποιους τρόπους προσπαθούν να λύσουν τα όποια προβλήματά τους. Μάλλον αυτοί οι συνάνθρωποι μας ζουν τη ζωή τους με τους κανόνες μιας άλλης εποχής. Εφαρμόζουν τη ρήση “όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος”. Πολλοί άλλοι εφαρμόζουν το νόμο τη ζούγκλας, ο πιο δυνατός επιβάλει τους νόμους του και οι υπόλοιποι διαβαίνουν τη ζωή τους κάτω από τη σκιά του δυνατού. Στο ανθρώπινο είδος το αδύνατο ον είναι η γυναίκα και τα μικρά παιδιά. Πέστε μου τώρα με τι κοσμητικά επίθετα να στολίσω αυτούς τους νταήδες “άνδρες” που πίνουν τον καφέ τους πολλά βαρύ και που δεν δέχονται μύγα στο σπαθί τους. Πως να τους πω, να τους αποκαλέσω γαϊδάρους... είναι λίαν επιεικώς αυτός ο χαρακτηρισμός. Άλλωστε ο γάιδαρος διαθέτει τεράστια υπομονή, που αυτή δεν γνωρίζουν καθόλου τη σημαίνει υπομονή. Φανταστείτε τώρα τους δύο ήρωες του σημερινού άρθρου μου στα έδρανα του κατηγορουμένου στην δικαστική αίθουσα να αλληλοκατηγορούνται και να βρίζονται μεταξύ τους στην γιομάτη από κόσμο, ενώ τα παιδιά του γιου και εγγόνια του παππού να παρακολουθούν όλη τη διαδικασία των δικαστών ώστε να αποδώσουν δικαιοσύνη.
Εγώ είμαι σίγουρος ότι οι εικόνες που θα δουν μπροστά τους και τα λόγια που θα ακούσουν, οι μεν εικόνες θα τυπωθούν με ανεξίτηλα γράμματα στα φύλλα της καρδιάς τους, τα δε λόγια τους σαν πυρακτωμένα καρφιά θα καρφωθούν σε όλο το κορμί τους και στα σπλάχνα τους ανοίγοντας πληγές που μια ζωή θα αιμορραγούν. Αυτά τα χιλιοπληγωμένα παιδιά, όχι βέβαια όλα, των χωρισμένων γονιών που βιώνουν τέτοιες βάρβαρες καταστάσεις καταλήγουν να περιφέρονται στους δρόμους σαν αδέσποτα σκυλιά, ρακένδυτα και λερά και πεινασμένα, που βρίσκουν την ευκαιρία οι διάφοροι “προστάτες” και τα εκμεταλλεύονται ποικιλοτρόπως. Άλλοι να ικανοποιήσουν τις ανώμαλες ορέξεις τους κι άλλοι να πλουτίσουν υποχρεώνοντάς τα να ζητιανεύουν. Κι αν είναι κοπέλες να τις εκδίδουν στην άλλη κατηγορία ανθρώπων στους ψυχανώμαλους.
Πολλά βέβαια βρίσκουν αστρέχα και ζεστή αγκαλιά σε σοβαρούς ανθρώπους που η ζωή τους διαβαίνει ήρεμη και φυσιολογική. Πολλοί όμως απ’ αυτούς τους “σπλαχνικούς” θετούς γονείς αποδεικνύουν με τις πράξεις τους ότι είναι ακριβώς το αντίθετο. Βασανίζουν τα άμοιρα εκείνα παιδιά και βιώνουν δύο φορές τα μαρτύρια που τους φορτώνουν οι πρώτοι βιολογικοί γονείς τους που τα άφησαν ορφανά. Δεν σταματάνε όμως τα μαρτύρια εδώ αυτών των άτυχων παιδιών. Πολλές φορές ακούμε ότι τα συμμαζεύουν ορισμένα ιδρύματα και δεν είναι ψέματα, ορισμένοι του ιδρύματος τα κακοποιούν, τα ξυλοφορτώνουν και το χειρότερο τα κακοποιούν σεξουαλικά. Πως να τα παρηγορήσεις αυτά τα χιλιοπληγωμένα παιδιά; Ποια είναι εκείνα τα λόγια που θα βρεις να τους πεις για να μαλακώσει λίγο ο πόνος της ψυχής τους και πως να ορθοποδήσουν και που θα βρουν το κουράγιο να συνεχίσουν τη ζωή τους; Πως να το πιστέψουν ότι δεν θα ξαναβρεθούν για τέταρτη φορά σε απάνθρωπα χέρια; Και το χειρότερο είναι, πολλοί από τους δυνάστες αυτών των παιδιών, ενώ η πολιτεία γνωρίζει ότι οι όποια κακοποίηση τους δεν είναι μύθος αλλά είναι αλήθεια, οι ένοχοι πολλές φορές αθωώνονται ή δεν καταλήγουν ποτέ στα έδρανα του δικαστηρίου.
Κάπως πιο σοβαρά και με υπευθυνότητα πρέπει να σκύψουμε πάνω από τα ταλαιπωρημένα παιδιά. Κάνω έκκληση σ’ αυτούς που αναλαμβάνουν τέτοιες υπεύθυνες θέσεις την ώρα που σηκώνουν το χέρι τους να χειροδικήσουν σε κάποιο παιδί να φέρουν μπροστά τους την εικόνα του παιδιού τους. Αν είναι σωστός άνθρωπος σίγουρα θα το κατεβάσει το χέρι του και δεν θα το χαστουκίσει το παιδί, αντίθετα θα του χαϊδέψει τα μαλλιά. Εκτός αν συγκαταλέγεται κι αυτός στην κατηγορία των ψυχρών δολοφόνων, έτσι τους θωρώ εγώ αυτούς τους “ανθρώπους”.
Τελειώνοντας το σημερινό άρθρο μου θέλω να εκφράσω την βαθιά μου ικανοποίηση για τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση όσον αφορά την κακοποίηση, το περιβόητο μπούλινγκ στα σχολεία, παιδιών από άλλα παιδιά. Πιστεύω πως έχουν γερές βάσεις τα μέτρα που ανακοινώθηκαν από το υπουργείο παιδιάς. Πιστεύω όμως ότι δεν είναι εύκολο να εφαρμοστούν, χρειάζεται ακόμα πολύ δουλειά. Δεν είμαι βέβαια εγώ εκείνος που θα προτείνει ποια θα είναι εκείνα που θα φέρουν το ποθητό αποτέλεσμα. Για τέτοιου είδους πολύ σοβαρά θέματα είναι οι διάφοροι επιστήμονες που έχουν γνώσεις όσον αφορά την σωστή διαπαιδαγώγηση κι όχι μόνο των παιδιών μας. Πρέπει όμως και η δικαιοσύνη να κάνει σωστά τη δουλειά της, που δεν έχω λόγους βέβαια να πιστέψω το αντίθετο αν βέβαια την αφήσουν να κάνει αμερόληπτα τη δουλειά της, αλλά και όλοι όσοι συμβάλουν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού.
Τέλος μια σοφή ρήση του λαού μας λέει: το ψάρι από την κεφαλή του αρχίζει να βρωμάει.
* Ο Δημήτρης Κ. Τυραϊδής είναι συγγραφέας – ποιητής μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων.
