Φοιτήτρια

Έρχεται και εδώ: Φιλοσοφία και ιστορία έχουν ήδη ξεψυχήσει στα κράσπεδα του νέου πολιτισμού της Woke κουλτούρας και του politically correct

Απόψεις
Έρχεται και εδώ: Φιλοσοφία και ιστορία έχουν ήδη ξεψυχήσει στα κράσπεδα του νέου πολιτισμού της Woke κουλτούρας και του politically correct

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η πραγματικότητα που ζούμε σήμερα είναι αυτή μιας παγκόσμιας οικονομικής κοινωνίας που έχει αντικαταστήσει τον μύθο της προόδου του Διαφωτισμού με το εταιρικό σχήμα ανάπτυξης, με αποτέλεσμα μια επικίνδυνη στροφή γύρω από την ίδια την ιδέα της πνευματικής κατάρτισης και κατά συνέπεια της σχολικής εκπαίδευσης

Η είδηση έρχεται από την Ισπανία αυτή τη φορά. Και είναι παλιά από το 2022. Το PSOE (Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα), απ’ όπου προέρχεται ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Πέδρο Σάντσεθ Πέρεθ-Καστεχόν, και οι Podemos διαγράφουν ιστορία και φιλοσοφία από τα λύκεια της χώρας. 

Το ισπανικό Συμβούλιο Υπουργών ενέκρινε στις 29 Μαρτίου του 2022 ένα σχέδιο για τη μεταρρύθμιση των υποχρεωτικών σπουδών που καθορίζει όλα όσα πρέπει να μάθουν οι μαθητές ηλικίας 12 έως 16 ετών στα λύκεια σε όλη την Ισπανία. Για πρώτη φορά στην εκπαιδευτική νομοθεσία το υπουργείο Παιδείας καταργεί τη φιλοσοφία και τη μελέτη της ιστορίας. Εξάλλου ισχυρίζονται ακόμη και Ισπανοί εκπαιδευτικοί σε μια πλουραλιστική κοινότητα, η κατάρτιση και ο προσωπικός και επαγγελματικός προσανατολισμός, η ψηφιοποίηση, η οικονομία και η επιχειρηματικότητα είναι πιο χρήσιμα από τη φιλοσοφία. 

Για να το πούμε και αλλιώς, η φιλοσοφία ως ποιοτική εσωτερική μεταβολή κρίνεται άχρηστη και η ιστορία ως βεβαιότητα ενδογενών βιωμάτων και μέθεξης στον χρόνο κρίνεται ασήμαντη. Η φιλοσοφία, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας στην Ισπανία θα αντικατασταθεί από νέα ύλη μαθημάτων, όπως “δημοκρατική μνήμη”, “οικοφεμινισμός”, “ηθική φροντίδα”, “LGBTQI+ δικαιώματα”. Και η ιστορία θα προσεγγίζει θεματικά μπλοκ, χωρίς να εστιάζεται στη συνένωση των γεγονότων. 

Το κείμενο του νομοσχεδίου μιλάει για αντικατάσταση της φιλοσοφίας όπως την ξέραμε, γιατί μεγαλύτερη σημασία σήμερα αποκτούν οι δεξιότητες και όχι οι φιλοσοφικές εμβριθείς περισκέψεις. 

Η δε ιστορία, έτσι κι αλλιώς, με τον τρόπο που διδάσκεται δεν είναι πλέον η κριτική έρευνα που στοχεύει στην ανασυγκρότηση μιας γραμμής ανάπτυξης στις υποθέσεις της ανθρωπότητας. Και εξάλλου, σύμφωνα πάντα με το πνεύμα του νομοσχεδίου του ισπανικού υπουργείου Παιδείας, οι νέοι δεν πρέπει να ενδιαφέρονται για τη μελέτη αυτής της ενιαίας διαδικασίας των ανθρώπινων γεγονότων που θα ήταν η βάση της πολιτικής και πολιτικής προόδου της ταυτότητάς τους. Η ιστορία σήμερα είναι ένα πακέτο “γεγονότων” συσκευασμένα για χρήση και κατανάλωση του εφήβου της νέας χιλιετίας, όπου όμως εκείνος όμως έχει συνηθίσει να βρίσκει παρηγορητικές απαντήσεις σε μικρές και προσυσκευασμένες “αναρτήσεις” στα κοινωνικά δίκτυα. Άρα ποια η λειτουργία της ιστορίας; Αναρωτιούνται οι εμπειρογνώμονες του υπουργείου Παιδείας της Ισπανίας. 

Από το 2017, η Ισπανίδα φιλόσοφος του νεοδιαφωτισμού Marina Garcés κατήγγειλε ότι η “αποϊδρυματοποίηση των ανθρωπιστικών δραστηριοτήτων” είναι ένα ακριβές γνωστικό έργο του σύγχρονου καπιταλισμού. Αυτό το έργο δε σχεδιάστηκε από τα κράτη ή τις επιστημονικές κοινότητες, αλλά καθορίζεται από το ενδιαφέρον των τραπεζών και των μεγάλων εταιρειών που έχουν εκπαιδευτικό και πολιτιστικό σχέδιο που στοχεύει στην ικανοποίηση των αναγκών τους για συνεχώς νέους υπερεξειδικευμένους τεχνικούς. 

 

Με άλλα λόγια, ό,τι πουν τα εκμαυλιστικά κέντρα που αφιονίζουν τις ζωές μας. Εξάλλου, οι μάζες αποτελούν ευκολότατη λεία του δεσποτισμού. Εξάλλου, όσο πιο εξειδικευμένο είναι αυτό το εργατικό δυναμικό, τόσο πιο επισφαλές γίνεται, γιατί καθίσταται εξαρτημένο από την κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού συστήματος που τοποθετεί τον εργαζόμενο και τον διανοούμενο σε μια πορεία διαρκούς ενημέρωσης του δευτερεύοντος ρόλου τους. Η αγορά τμηματοποιείται και απαιτεί σούπερ ειδικούς προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος εύρεσης αυτόνομων υποκειμένων ικανών να κατανοήσουν όλη την πολυπλοκότητα του παγκόσμιου συστήματος. 

Η πραγματικότητα που ζούμε σήμερα είναι αυτή μιας παγκόσμιας οικονομικής κοινωνίας, που έχει αντικαταστήσει τον μύθο της προόδου του Διαφωτισμού με το εταιρικό σχήμα ανάπτυξης, με αποτέλεσμα μια επικίνδυνη στροφή γύρω από την ίδια την ιδέα της πνευματικής κατάρτισης και κατά συνέπεια της σχολικής εκπαίδευσης. Στον πολιτισμό της πλεονεξίας του λάρυγγα και του ματιού, της εικόνας και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ποιος μπορεί να ενδιαφερθεί για τη φιλοσοφία και την ιστορία. Αυτές και οι δύο (φιλοσοφία και ιστορία) ανήκουν στο πανάρχαιο επαρχιακό πολιτισμό που έχει πεθάνει. Φιλοσοφία και ιστορία έχουν ήδη ξεψυχήσει στα κράσπεδα του νέου πολιτισμού της Woke κουλτούρας και του politically correct. 

Μην ξεχνάμε ότι ο Κώστας Αξελός έλεγε ότι «η φιλοσοφία πέθανε, ζήτω η πλανητική σκέψη», που εννοούσε ότι η φιλοσοφία αποτελεί μετασχηματισμό συνειδήσεων και ο Ρέμο Μποντέι σε μια αντιστροφή σιβυλλικής απόγευσης της εμπειρίας του βάθους μάς έλεγε: «Η φιλοσοφία δεν μπορεί να πεθάνει γιατί γεννήθηκε νεκρή». Τους αλληθωρισμούς όμως τις εξουσίας και το αλάφιασμα του μέλλοντος το συλλαμβάνει μοναδικά ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός, λέγοντας: «Μην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας θα έχει πολλή ξηρασία...». 

* Ο Απόστολος Αποστόλου είναι καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας. 
 

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News