Η κυβέρνηση της Ν.Δ., τα τελευταία πέντε χρόνια, με οπισθοδρομικές ρυθμίσεις, βάλλει κατά του κόσμου της εργασίας, ξηλώνει εργασιακά δικαιώματα, εντατικοποιεί και ελαστικοποιεί την εργασία, υποβαθμίζοντας τις εργασιακές συνθήκες, εξυπηρετώντας τα εργοδοτικά συμφέροντα.
Οι αντεργατικοί νόμοι της αφήνουν απροστάτευτους τους εργαζόμενους, χωρίς ελέγχους, αποδυνάμωσαν το ΣΕΠΕ, αύξησαν το ωράριο εργασίας, χωρίς πρόσθετες απολαβές, ευνόησαν τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες, επέφεραν τον εργασιακό μεσαίωνα και επιτάχυναν τη φυγή των νέων στο εξωτερικό, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, χωρίς προοπτική επαναπατρισμού.
Μετά τους αντεργατικούς νόμους του Βρούτση, ο Χατζηδάκης το 2021 κατήργησε το ιστορικό 8ωρο και επέβαλε δύο ώρες απλήρωτης, ημερήσιας υπερωρίας, καθιερώνοντας το 10ωρο.
Στη συνέχεια, ο Άδωνις Γεωργιάδης νομιμοποίησε τη 13ωρη εργασία και ο Νόμος, που επέβαλε, 5053/2023 άλλαξε προς το χειρότερο το εργασιακό τοπίο.
Απόρροιά του η εφαρμογή από την Κεραμέως, στις ΔΕΚΟ, στις βιομηχανίες και στις επιχειρήσεις, από 1/7/2024, της θλιβερής ευρωπαϊκής πρωτοτυπίας, της 6ήμερης εργασίας των 48 ωρών, χωρίς ρεπό, καταργώντας την εδώ και 40 χρόνια πενθήμερη εργασία. Είναι ευνόητο ότι οι αντεργατικές αυτές ρυθμίσεις, εκτός του ότι ενισχύουν τις κοινωνικές ανισότητες, επειδή αυξάνουν τα κέρδη της οικονομικής ελίτ, με την εκμετάλλευση των εργαζομένων, έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία και στην ασφάλειά τους, αφού αυξάνονται οι πιθανότητες εργατικών ατυχημάτων, καθώς εξουθενώνονται.
Το θέμα, άλλωστε, κυριαρχεί στον ευρωπαϊκό και διεθνή Τύπο, διασύροντας την Ελλάδα για την καθιέρωση συνθηκών εργασιακής ζούγκλας. Ωστόσο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει την προπαγάνδα και τη διαστρέβλωση της αλήθειας, για να αποφύγει το πολιτικό κόστος, βαπτίζοντας την έκτη ημέρα εβδομαδιαίας εργασίας, “έκτακτη βάρδια”, για να αντιμετωπίσουν δήθεν οι εργαζόμενοι την ακρίβεια!
Σε αυτή, κατά συνέπεια, την αντίθετη κατεύθυνση, την εργασιακή οπισθοδρόμηση βρίσκεται η Ελλάδα σε σχέση με τις χώρες της Ε.Ε. Εξάλλου, ήδη οι Έλληνες εργαζόμενοι δουλεύουν περισσότερες ώρες στην Ευρώπη, μέσο όρο 41 ώρες, κατά τη Eurostat. Αντίθετα στα κράτη-μέλη της Ενωμένης Ευρώπης επικρατεί η τάση μείωσης του ημερήσιου χρόνου εργασίας και έχει κερδίσει έδαφος η τετραήμερη εβδομαδιαίως εργασία, όπως στην Ισπανία, στην Ιρλανδία, στο Βέλγιο, στην Πορτογαλία και σε άλλα.
Απαιτούνται, όπως γίνεται κατανοητό, ριζικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, αντιγράφοντας η Ελλάδα τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές, χωρίς να αποτελεί συνεχώς τη θλιβερή εξαίρεση. Βασικό, εξάλλου, αίτημα της ελληνικής κοινωνίας αποτελεί η κινητοποίηση και συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων και η πολιτική ανατροπή, για να ξεφύγει από τις μνημονιακές, αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης της Ν.Δ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., από την άλλη μεριά, επειδή ο πυρήνας της πολιτικής και του προγράμματός του είναι οι εργαζόμενοι και οι άνθρωποι, δεσμεύεται να καταργήσει όλο “το αντεργατικό πλέγμα”, που έχει καθιερώσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Προτείνει γενναίες αυξήσεις και αξιοπρεπείς μισθούς, αποκατάσταση των ιστορικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, την προστασία και στήριξή τους, μέσα από ελέγχους και φιλεργατικές ρυθμίσεις. Στόχος του είναι η διαμόρφωση των καλύτερων συνθηκών εργασίας, για να γίνει η Ελλάδα μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, με αναβαθμισμένο βιοτικό επίπεδο και έντονη αναπτυξιακή πορεία, αφήνοντας πίσω της τους δείκτες ντροπής και υποβάθμισης.
* Η Χρυσάνθη Καμπουράκη είναι πρώην υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
