* Άρθρο της Ελένης Βατσινά
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια συγκυρία που θέτει σε κίνδυνο τα κεκτημένα πολλών ετών στο χώρο της Υγείας και της πρόληψης.
Στη χώρα μας παλέψαμε με κάθε τρόπο για να έχουμε ένα Σύστημα Υγείας δημόσιο και με πλήρη πρόσβαση όλων των πολιτών σε αυτό. Και ως ένα βαθμό τα καταφέραμε.
Στη χώρα μας παλέψαμε και ως Κοινωνία, για να γίνουμε από κοινωνία τιμωρίας και ταμπέλας ... κοινωνία δεύτερης ευκαιρίας. Και αυτό το καταφέραμε ακόμα περισσότερο.
Οργανισμοί - ή πιο σωστά, Οικογένειες - όπως το ΚΕΘΕΑ Αριάδνη δεν είναι απλά σημαντικοί για τη δεύτερη αυτή ευκαιρία, αλλά γιατί απέδειξαν ότι η δεύτερη ευκαιρία μπορεί να αφορά το σπίτι όλων μας.
Από τις πιο σκληρές έξεις μέχρι εκείνες που πριν μερικά χρόνια ούτε ο νους μας μπορούσε να φανταστεί, το ΚΕΘΕΑ είναι (και θα είναι) η πιο σφιχτή αγκαλιά στον εξαρτημένο και η πιο γερή γροθιά στο άσχημο παρελθόν του.
Για ακόμα μια φορά όμως η Πολιτεία απομακρύνεται με ταχύ βηματισμό από την ενίσχυση του δημοσίου χαρακτήρα του Συστήματος Υγείας.
Στο στόχαστρο της Κυβέρνησης αυτή τη φορά μπαίνει ο χώρος της ψυχικής υγείας. Οι μονάδες στα Νοσοκομεία κλείνουν ελλείψει γιατρών. Την ίδια ώρα με το νέο νομοσχέδιο που θεσπίζει τον ΕΟΠΑΕ, πολλές δομές, έτσι και το ΚΕΘΕΑ Αριάδνη χάνουν την αυτοτέλεια τους στο χώρο της πρόληψης.
Να ρωτήσουν λοιπόν, οι κύριοι της Κυβέρνησης, τις εκατοντάδες οικογένειες που κέρδισαν πίσω τη ζωή τους χάρη στον Οργανισμό αυτό, πόσο πολύτιμο είναι να μην φέρεις την ταμπέλα της εξάρτησης.
Η φωνή των διαμαρτυρόμενων, στη πρόσφατη συγκέντρωση του ΚΕΘΕΑ, έστειλε ένα μήνυμα ισχυρό αλλά και μήνυμα ουσίας, που πρέπει να αποτελεί στόχο για το "αύριο".
Υποκλίνομαι και παρακολουθώ για χρόνια το έργο του ΚΕΘΕΑ και θα δώσω τη μάχη για να παραμείνει στελεχωμένο και συγκεντρωμένο στο έργο αυτό με κάθε τρόπο, παρά τις αντίθετες προσπάθειες της Κυβέρνησης.
