Ποιος φταίει για την αναμπουμπούλα που επικρατεί σήμερα απ’ άκρη σ’ άκρη; Το αλαλούμ που επικρατεί στη χώρα μας έχει φέρει σε απόγνωση όλους τους Έλληνες και περπατούν και παραμιλούν οι άνθρωποι. Κάθε μέρα που ξημερώνει και καινούργια προβλήματα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Οι απεργίες σε όλους τους κλάδους των εργαζομένων δε λένε να κοπάσουν, αντίθετα μέρα με τη μέρα πληθαίνουν. Οι δικηγόροι απεργούν, οι γιατροί το ίδιο και δεκάδες άλλοι εργαζόμενοι και στον δημόσιο τομέα αλλά και στον ιδιωτικό.
Όλοι απαιτούν καλύτερες συνθήκες εργασίας και αύξηση του μισθού τους. Οι συνταξιούχοι, δε, πεινούν, με όλη τη σημασία της λέξεως, γιατί η σύνταξη που παίρνουν δε φτάνει να προμηθευτούν μήτε τα τελείως απαραίτητα ως προς το ζην. Ως πότε θα κρατήσει αυτή η ζοφερή κατάσταση; Απ’ όλους τους ερωτηθέντες πολίτες της χώρας μας από τους δημοσιογράφους όσον αφορά την καθημερινότητα, κανένας δεν είναι ευχαριστημένος, όλοι είναι απογοητευμένοι και το χειρότερο, δε βλέπουν φως στο σκοτεινό τούνελ που εγκλωβίστηκαν όλοι οι Έλληνες.
Οι αγροτοκτηνοτρόφοι στενάζουν κάτω από το βάρος των εξόδων για να καλλιεργήσουν τη γη τους. Τα έξοδα είναι πολύ περισσότερα από τα έσοδα. Οι απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες επιδείνωσαν πολύ περισσότερο την κατάσταση, ειδικά για τους αγροτοκτηνοτρόφους της Θεσσαλίας. Πλημμύρισαν χιλιάδες στρέμματα και απ’ ό,τι λένε θα περάσουν πάνω από τρία χρόνια για να τα καλλιεργήσουν. Η βοήθεια από το κράτος δεν καλύπτει σχεδόν τίποτα. Στην ουσία το κράτος απουσιάζει παντελώς. Πώς θα ζήσουν αυτοί οι συνάνθρωποί μας! Έχουν παιδιά να μεγαλώσουν και παιδιά που σπουδάζουν. Με τι χρήματα να συνεχίσουν αυτοί οι άνθρωποι τη ζωή τους; Με το επίδομα που έδωσε η κυβέρνηση στη μικρομάνα τα 1.000 ευρώ εφάπαξ; Τα 1.000 ευρώ, κύριοι, καλύπτουν τα έξοδα δύο-τριών μηνών... από ’κει και πέρα τι γίνεται;
Άλλοι αγρότες πουλάνε τα μηχανήματά τους για να ζήσουν. Πολλά παιδιά διέκοψαν τις σπουδές τους κι άλλα εγκαταλείψανε τα χωριά τους, ψάχνοντας αλλού να βρουν εργασία. Βλέπετε, η ζωή συνεχίζεται και για να πάει ο άνθρωπος μπροστά χρειάζεται χρήματα και τα χρήματα δεν τα μοιράζει ο Θεός, δεν έρχονται ως μάνα εξ ουρανού. Πρέπει να δουλέψεις για να τα αποκτήσεις και δουλεύοντας όμως, τα χρήματα που εξοικονομείς πρέπει να καλύπτουν έστω τα απαραίτητα εφόδια, που με τους σημερινούς μισθούς και τις συντάξεις αυτό φαντάζει ως όνειρο θερινής νυκτός.
Και γεννάται το ερώτημα, π.χ. οι αγροτοκτηνοτρόφοι με την ολική καταστροφή των προϊόντων τους, που δεν μπορούν να συνεχίσουν τη σπορά των αγαθών που παρήγαγαν, πώς θα μπορέσουν να συνεχίσουν τη ζωή τους και με ποιες προοπτικές να ξαναπλέξουν όνειρα για το μέλλον τους; Ειδικότερα τα παιδιά, που η περιουσία των γονιών τους καταστράφηκε εντελώς, θα αλλάξουν επάγγελμα. Είπε ένας γεωργός της πολύπαθης Θεσσαλίας στον δημοσιογράφο που του έκανε την ερώτηση τι σκέφτεται να κάνει από δω και μπρος. «Θα γίνω ψαράς», είπε, «και θα ψαρεύω στα 100 στρέμματα της γης μου, που είναι πλημμυρισμένη με νερό... παντού».
Κάθε μέρα που ξημερώνει και καινούργια προβλήματα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Οι απεργίες σε όλους τους κλάδους των εργαζομένων δε λένε να κοπάσουν, αντίθετα μέρα με τη μέρα πληθαίνουν. Οι δικηγόροι απεργούν, οι γιατροί το ίδιο και δεκάδες άλλοι εργαζόμενοι και στον δημόσιο τομέα αλλά και στον ιδιωτικό
Η ανασφάλεια και η απόγνωση επικρατεί στη χώρα μας. Η τρομοκρατία βασιλεύει σε όλες τις μορφές της. Φοβούνται τα φιλήσυχα παιδιά βγαίνοντας από το σπίτι τους να πάνε στο σχολείο τους και τρέμουν μην τους έχουν στήσει καρτέρι οι “νταήδες” και τους σακατέψουν στο ξύλο γιατί υποστηρίζουν άλλη ομάδα ή για να τους κλέψουν το κινητό τους. Στα γήπεδα δε γίνεται ο μέγας χαμός από τους θεατές. Ξυλοδαρμοί μεταξύ των φιλάθλων, τραυματισμοί, καταστροφές κι άλλα πολλά έκτροπα γεγονότα. Παντού επικρατεί ανακατωσούρα. Μέχρι και στον χώρο των Πανεπιστημίων γίνονται επεισόδια μεταξύ της Αστυνομίας και των σπουδαστών. «Βρε, πού πάνε;», είπε κάποτε ο ηθοποιός Αυλωνίτης. Τώρα το βροντοφωνάζει όλος ο ελληνικός λαός.
Αναγνωρίζει όμως η κυβέρνηση ότι οι αγρότες έχουν δίκιο για την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο τους και πως είναι δίκαια τα αιτήματά τους, αλλά δεν υπάρχουν χρήματα για ουσιαστική βοήθεια. Είναι όμως πάντα στη σκέψη των κυβερνώντων και στο μέλλον θα φροντίσουν - λένε - να λύσουν τα προβλήματά τους. Η ζωή όμως δεν περιμένει και οι υποχρεώσεις δεν μπαίνουν στην “κατάψυξη”, συνεχίζουν τον δρόμο τους. Οι τράπεζες, δε, δεν αστειεύονται. Χιλιάδες σπίτια φτωχών ανθρώπων έχουν γίνει βορά των γραμματίων τους και χιλιάδες άλλα βρίσκονται στο... παρά πέντε για να τ’ αρπάξουν, όπως οι πεινασμένοι κόρακες αρπάζουν τις σάρκες που εντοπίζουν στη γη και το χειρότερο, ποτέ δε χορταίνουν.
Εκατό χιλιάδες είναι οι ασθενείς στη λίστα που περιμένουν να έρθει η σειρά τους για να χειρουργηθούν. Και πώς να μη φτάσουν σ’ αυτόν τον εξωπραγματικό αριθμό, εφόσον τα νοσοκομεία της χώρας υπολειτουργούν. Γιατί χειρουργοί δεν υπάρχουν, αναισθησιολόγοι δεν υπάρχουν και, σύμφωνα με τα γραφόμενα στις εφημερίδες, οι γιατροί σε όλες τις ειδικότητες είναι ανεπαρκείς. Αλλά μήπως και το νοσηλευτικό προσωπικό είναι στον βαθμό που πρέπει να είναι;
Πριν από λίγες μέρες, ο υπουργός της Υγείας βρήκε τη λύση. Θα χειρουργούν και τα απογεύματα οι γιατροί, εξάγγειλε, αλλά με το απαραίτητο χρηματικό ποσό. Ανάλογα - είπε - με τη χειρουργική επέμβαση που θέλει να κάνει ο ασθενής, θα πληρώνει. Ευτυχώς που το αντιλήφθηκε έγκαιρα ο πρωθυπουργός το μέγα λάθος του υπουργού του, το σκαλιάρικο χαράτσι. Κάτι είναι κι αυτό.
Τέλος, από την απέναντι μεριά, στα έδρανα της Βουλής, εκεί κι αν δε γίνεται το “έλα να δεις”. Οι βουλευτές της αντιπολίτευσης “τρώγονται” μεταξύ τους για δικές τους υποθέσεις... πού να περισσέψει χρόνος για συζήτηση επίκαιρων εθνικών θεμάτων... αφήνοντας ανεξέλεγκτη την κυβέρνηση να ψηφίζει νομοσχέδια που τη συμφέρει.
Στο αλαλούμ που επικρατεί στον εργασιακό χώρο, κι όχι μόνο, εγώ λέω ο Θεός να δώσει φώτιση και στους τριακόσιους. Έτσι που είναι μπλεγμένα τα πράγματα σήμερα, μόνο Εκείνος μπορεί να τα βάλει σε σωστή σειρά. Γιατί, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, θα λαλήσουμε κατά το κοινώς λεγόμενο και θα πάρουμε τα βουνά και τα λαγκάδια σαν τα πρόβατα που σκορπάνε δεξιά κι αριστερά για να γλιτώσουν από την αγέλη των λύκων που τα κυνηγάει να τα κατασπαράξει. Εμάς βέβαια δε θα μας κυνηγάνε λύκοι, θα μας κυνηγάνε οι υποχρεώσεις, τα χρέη και οι δανειστές μας. Πολύς κοσμάκης θα ψάχνει να βρει σπηλιά να στρεχιάσει τη φαμίλια του.
* Ο Δημήτρης Κ. Τυραϊδής είναι συγγραφέας-ποιητής, μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων.
