Για τον λόγο αυτό, είπε, η ΕΚΤ θα διασφαλίσει ότι τα επιτόκια καθορίζονται σε επαρκώς περιοριστικά επίπεδα για όσο διάστημα χρειαστεί.
Με απλά λόγια: Όλο το βάρος της διατήρησης του πληθωρισμού υπό έλεγχο το έχει η ΕΚΤ: Με την παραδοχή ότι μείωση του πληθωρισμού μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη νομισματική πολιτική, θα υποστηρίζεται από κρατικές δημοσιονομικές περικοπές.
Μόνο που όλο και περισσότεροι οικονομολόγοι αντιδρούν σε αυτό, αλλά και η ίδια η ζωή αποδεικνύει ότι υπάρχουν εξωτερικοί παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν τις τιμές πολύ γρήγορα. Παράγοντες, όπως η κλιματική κρίση και οι γεωπολιτικές συγκρούσεις, που δεν εξαρτώνται από την ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί.
Για παράδειγμα, η ξηρασία και οι πλημμύρες σε διάφορα μέρη του κόσμου οδηγούν σε μικρότερες σοδειές, με αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους των αγροδιατροφικών προϊόντων.
Όσο για τους γεωπολιτικούς παράγοντες; Αρκεί να δούμε τις επιπτώσεις στην προσφορά και τις τιμές, στην περίπτωση του πολέμου στην Ουκρανία και στη μείωση των εξαγωγών ρωσικών και ουκρανικών σιτηρών.
Κάποιοι οικονομολόγοι υπολογίζουν τη “συνεισφορά” αυτών των παραγόντων στο σημερινό ποσοστό του πληθωρισμού στην Ευρωζώνη, από 2% έως 3%. Γεγονός που αποδεικνύει πόσο περίπλοκη υπόθεση είναι για την ΕΚΤ να υποχωρήσει ο πληθωρισμός κάτω από το 4%.
Ειδικά στην Ευρώπη, οι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες πιέσεις είναι τόσο πολλές που δεν ξέρουμε ακριβώς πώς να συμπεριφερθούμε. Αρκεί άλλωστε μια ματιά στο χάος που έχει προκληθεί στη Γερμανία από μια απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου που προκάλεσε “τρύπα” 60 δισεκατομμυρίων ευρώ στον προϋπολογισμό.
Και την ίδια ώρα, η επιβράδυνση της οικονομίας δεν αντισταθμίζεται από μια επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι ατέρμονες συζητήσεις για το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας δείχνουν μια εικόνα διάλυσης, πίσω από τη βιτρίνα.
Βρισκόμαστε σε μια χαοτική κατάσταση στην οποία φαντάζει δύσκολο η Κομισιόν να καταφέρει να ασκήσει κάποια ουσιαστική επιρροή στους προϋπολογισμούς των χωρών-μελών, για το 2024. Δυστυχώς, η Ε.Ε. μοιάζει όλο και περισσότερο με ένα παμπάλαιο κτήριο που μπάζει από παντού. Προς μεγάλη ικανοποίηση βέβαια των ακροδεξιών ευρωσκεπτικιστών, που ακονίζουν ήδη τα μαχαίρια τους με στόχο την εξουσία και τη διάλυση της Ευρώπης.
* Πρώτη δημοσίευση στο naftemporiki.gr.