Δε θέλω να το πιστέψω, αλλά προς τα εκεί ξαμώνει η πυξίδα της πικρής αλήθειας. Δηλαδή προς τη διχοτόμηση της αριστερής παράταξης της σημερινής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, που από το 3% περίπου που ήταν, με μπροστάρη τον Αλέξη Τσίπρα κυβέρνησε τη χώρα μια τετραετία που μαύρη κι άραχνη παρέλαβε τη χώρα σε όλους τους τομείς από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Κι όμως τα έβγαλε πέρα, βγάζοντας συγχρόνως τη χώρα από το δυσκολοβάσταχτο βάρος των μνημονίων, αφήνοντας στο τέλος της θητείας της γύρω στα 30 δισ. ευρώ απόθεμα χρημάτων για τις έκτακτες περιστάσεις, αν προκύπτανε ποτέ.
Δεν είμαι πολιτικός, αλλά βλέπω πως τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο προς όλες τις κατευθύνσεις, την οικονομία - χρέος της χώρας, εργασιακά και λοιπά πολλά. Μακάρι να βγω ψεύτης και να βρουν τη “χρυσή τομή” που θα έδινε τη λύση των εσωτερικών προβλημάτων που ταλανίζουν την παράταξη. Αν όμως, ο μη γένοιτο, πάρει “σάρκα και οστά” αυτό που πολλοί φοβόμαστε, αλλά που το επιθυμούν πολλοί άλλοι, ποιος θα είναι εκείνος που θα εμποδίσει την κυβερνητική λαίλαπα που έχει απλώσει τα “πλοκάμια” της σε όλους τους τομείς της οικονομίας, και όχι μόνο; Ευνόητο είναι, θα συνεχίσει ανεξέλεγκτη και ανενόχλητη, κατά τη δική μου άποψη, το καταστροφικό της έργο, συρρικνώνοντας περισσότερο τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, το παραπέρα πετσόκομμα των συντάξεων των μικρομεσαίων, την παραπέρα φτωχοποίηση των φτωχών... και ο χορός καλά κρατεί.
Αλίμονο σ’ εκείνους που δε θα έχουν “πού την κεφαλήν κλίναι”, εξαρτώμενοι από τους δανειστές τους και καταδιωκόμενοι από τις τράπεζες. Λένε ότι η οικονομία της χώρας έχει πάρει τα πάνω της. Μπορεί να είναι αλήθεια, ποιος όμως καρπώνεται τα χρήματα της εν λόγω ανάπτυξης; Σε ποια χέρια εντέλει καταλήγουν αυτά τα χρήματα;
Εγώ συνταξιούχος είμαι και χρόνο με τον χρόνο βλέπω τη σύνταξή μου να λιγοστεύει όλο και περισσότερο, αλλά και η αγοραστική αξία των χρημάτων που λαμβάνω να έχει χάσει τουλάχιστον το 50%. Κι όπως δείχνουν τα πράγματα, θα χάσουν περισσότερο την αγοραστική τους αξία, γιατί ο πληθωρισμός “ροκανίζει” τα όποια επιδόματα δίνει το κράτος.
Τώρα, αν η αντιπολίτευση διαλυθεί ή διαμελιστεί, ποιος θα αντισταθεί ώστε κάποια στιγμή να σταματήσει μέχρι εδώ η αφαίμαξη των συνταξιούχων κι όχι μόνο; Ποιος θα χτυπήσει το χέρι στα έδρανα της Βουλής προβάλλοντας επιχειρήματα, αποδεικτικά στοιχεία που θα μαρτυρούν ότι η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση δεν είναι δίκαιη, αλλά έχει κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους;
Σοβαρευτείτε, κύριοι της αντιπολιτεύσεως, μονιάστε, σφίξτε το μυαλό σας και βρείτε βιώσιμες λύσεις. Δε δείχνουν κανένα έλεος οι πλούσιοι στους φτωχούς κι αυτό το γνωρίζεται πολύ καλά. Άλλωστε, η ιστορία της ανθρωπότητας στο πέρασμα των αιώνων αυτό μαρτυράει περίτρανα. Ανέκαθεν οι πλούσιοι πίνουν το αίμα των φτωχών σαν βρικόλακες και ποτέ δε χορταίνουν. Αν μπορούσαν να φέρουν πίσω τη μονιμοποίηση της σκλαβιάς, ευχαρίστως θα το έκαναν. Αν μπορούσαν και πάλι να χρησιμοποιήσουν όπως τον παλιό καιρό τους φτωχούς ως υποζύγια, να είστε σίγουροι ότι δε θα δίσταζαν ούτε στιγμή να το κάνουν.
Στο πολύχρονο διάβα της ζωής μου έζησα πάρα πολλά γεγονότα, απίστευτα σε απαξίωση και σε βαρβαρότητα από τους δυνατούς και τους πλούσιους σε βάρος της φτωχολογιάς. Θα αναφέρω μόνο ένα γεγονός που το έζησα και δε θα το ξεχάσω ποτέ, όσο αναπνέω ελεύθερος αέρα πάνω στη Γη. Εγώ γύριζα ξυπόλητος με κοντά παντελονάκια μετά τον εμφύλιο σπαραγμό και την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τους βάρβαρους κατακτητές, που δεν ξεχώριζες ποιο ήταν το χρώμα του υφάσματος του παντελονιού από τα πολλά μπαλώματα, ενώ οι τότε κυβερνώντες τη χώρα έδωσαν 50.000 λίρες χρυσές προίκα στην πριγκίπισσα Σοφία. Δε γράφω τίποτε άλλο περί του θέματος.
Φτάνει πια! Δε θέλω, κύριοι, να ζήσουν τα εγγόνια μου τη ζωή που έζησα εγώ και το γράφω αυτό γιατί έτσι προχωρούν τα πράγματα, που μάλλον κατά τη γνώμη μου δε θα αργήσει να έρθει αυτή η κατάντια, γιατί περί κατάντιας πρόκειται. Για να μη φτάσουν τα πράγματα σ’ αυτόν τον παρονομαστή, σοβαρευτείτε, κύριοι, όλοι της αντιπολίτευσης γιατί, αν αφήσετε ανεξέλεγκτη την κυβέρνηση, πολύ φοβάμαι ότι σύντομα θα το δούμε κι αυτό.
Για να μην έρθουν τέτοιες στιγμές σάς ψηφίσαμε, κύριοι, και θρονιαστήκατε στα έδρανα της Βουλής, για να υπερασπιστείτε τα δίκαια αιτήματα της φτωχολογιάς και των αδικημένων και όχι μονόπλευρα, όπως γίνεται σήμερα από την κυβέρνηση, που υπερασπίζεται τα συμφέροντα των πλουσίων. Σας δώσαμε την ευκαιρία και κυβερνήσατε μια τετραετία τη χώρα. Δεν ξέρω τι πήγε στραβά και χάσατε. Μπορούσατε, λέω τώρα εγώ, να ήσασταν και σήμερα κυβέρνηση αν διαχειριζόσασταν καλύτερα τα προβλήματα της πατρίδας μας.
Τέλος και κλείνω μ’ αυτό το σημερινό άρθρο μου, τονίζοντας, μη διασπαστείτε γιατί δεν το έχετε το δικαίωμα να μας αφήσετε μόνους και την κυβέρνηση χωρίς δυνατή αντιπολίτευση. Ψάξτε να βρείτε λύσεις. Τώρα!
* Ο Δημήτρης Κ. Τυραϊδής είναι συγγραφέας-ποιητής, μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων.
