Γιατί, τελικά, ο καθένας προτάσσει το μέλλον του παιδιού του, ο καθένας ονειρεύεται για το εγγόνι του, αντιλαμβάνεται ότι το δικό του πρόβλημα υποτάσσεται στην αγωνία της νέας γενιάς και σε αυτή την αγωνία πρέπει να δώσουμε συγκεκριμένη και χειροπιαστή απάντηση.
Άρα αυτό που μας απασχολεί ως δίπολο «παιδεία και ανάπτυξη» είναι στην πραγματικότητα το πώς μπορείς να διαμορφώσεις τους όρους διεύρυνσης, εκσυγχρονισμού, αναπαραγωγής, υψηλής απόδοσης του πιο πολύτιμου πόρου που έχεις που είναι το ίδιο το διανοητικό κεφάλαιο.
Σε αυτή την εθνική αναγκαιότητα, που παραμένει πάντα επίκαιρη, οφείλουμε να απαντήσουμε με όρους αλήθειας. Να καταθέσουμε μια ολοκληρωμένη πρόταση για το πώς θα συνδέσουμε το εκπαιδευτικό σύστημα, με την πλήρη έννοια του όρου, με την ανάπτυξη, αλλά και το αίτημα για ανάπτυξη, με το ευρύτερο ερώτημα αν μπορεί αυτός ο τόπος να κερδίσει το χαμένο χρόνο, να ανακτήσει έδαφος, να αποκτήσει την ανταγωνιστικότητά του, την ουσιαστική ισοτιμία μέσα στην Ευρώπη, τη θέση του μέσα στην παγκόμια [ψηφιακή πλέον] οικονομία.
Στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, κρατώτας ως ορόσημο την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου, γιατί αυτός είχε χαρακτηρίσει το σχολείο «ως θεσμοθετημένη και ορθολογικά οργανωμένη αγωγή, αποτελεί τον βασικό παράγοντα για την οικονομική ανάπτυξη και την κατάκτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης», τα ζητήματα της εκπαίδευσης χαρακτηρίζουν ολόκληρες εποχές.
Ανατρέχοντας, γρήγορα, μπροστά στις δεκαετίες σταμάταμε στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 2011, την οποία υπερψήφισαν 255 Βουλευτές και είχε στο κέντρο της το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο.
Στόχος ήταν η διεθνοποίηση, η εξωστρέφεια, η αξιολόγηση και ποιοτική αναβάθμιση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, έτσι ώστε μεταξύ άλλων να την καταστήσει ικανή να αντιμετωπίσει τον όποιο διεθνή ανταγωνισμό. Ανταγωνισμός ο οποίος γίνεται όλο και πιο έντονος.
12 χρόνια μετά, με «πίσω και μπρος» ήρθε η στιγμή για το άλμα.
Στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης, στην εποχή της αλλαγής του κόσμου της εργασίας, οι δογματισμοί, οι εμμονές στο παρελθόν και ο φόβος του ανταγωνισμού με το διεθνές και το ιδιωτικό, δεν είναι πρόοδος ή αριστεροσύνη, είναι οπισθοδρόμηση σε βάρος του μέλλοντος της χώρας.
Για το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, σημειακές προτεραιότητες κατατέθηκαν από τον Πρόεδρο Νίκο Ανδρουλάκη, λίγες μέρες πριν. Η αύξηση της δημόσιας δαπάνης, ώστε να φτάσει σταδιακά στη μέση δαπάνη των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο ριζικός εκσυγχρονισμός και εφαρμογή των 16 δεικτών ποιότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πιστοποίηση ξένης γλώσσας και ηλεκτρονικών υπολογιστών έως τη Γ Γυμνασίου. Η ολόπλευρη στήριξη της Ειδικής Αγωγής και των δομών της για το σχολείο της συμπεριληπτικής εκπαίδευσης. Η καθιέρωση Εθνικού Απολυτηρίου κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η οικονομική στήριξη των εκπαιδευτικών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης αλλά και αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των συντελεστών που το διαμορφώνουν. Τα εξωστρεφή πανεπιστήμια με σύνδεση με την παραγωγή και την τοπική ανάπτυξη με χρηματοδότηση της έρευνας και της καινοτομία.
Αυτός είναι ο δικός μας οδικός χάρτης, για να κερδηθεί ο πόλεμος της νεότερης γενιάς, γνωρίζοντας πως το πολιτικό «παιγνίδι» μεταξύ αριστεράς – δεξίας βραχύκλωσε και παρεμπόδισε κάθε σοβαρή προσπάθεια για την ουσιαστική μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού χάρτη, εδώ και τριάντα χρόνια. Από τη μια πλευρά, η αριστερά ιδεοληψία με τα μεγάλα «όχι» και από την άλλη η στείρα και σκληρή αντίληψη της δεξιάς που δεν τολμούσε τα μεγάλα βήματα, ανοίγωντας κατ΄ ουσία στο δρόμο της ιδιωτικοποίησης, που παρουσιάζεται ως αναγκαία συνθήκη, ύστερα από την υποβάθμιση του δημόσιου τομέα της εκπαίδευσης.
Σήμερα, όμως, η γραμμικότητα τελείωσε. Δηλαδή η αίσθηση ότι όλα θα είναι σίγουρα καλύτερα γιατί όλα είναι ασφαλή και δεδομένα. Πρέπει να ξαναχτίζουμε τα πάντα από την αρχή. Αυτό θέλει και άλλου τύπου ανθρώπους πιο κινητικούς, πιο ενεργητικούς, έτοιμους να εξοικειωθούν με την έννοια του κινδύνου, να πάρουν πιο δύσκολες αποφάσεις, να παίξουν, να πέσουν, να σηκωθούν, να δοκιμάσουν μια λύση, μια δεύτερη λύση. Γιατί η παιδεία ανοίγει μόνο ένα δρόμο: μπροστά.
*Ο κ. Φραγκίσκος Παρασύρης είναι βουλευτής Ηρακλείου ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής.
