Η Βραζιλία επέλεξε να «καθίσει» πάνω στο γκολ του Νεϊμάρ, αλλά δεν σκέφτηκε ότι στη διαδικασία των πέναλτι οι Κροάτες έχουν το “know how” με σερί προκρίσεις (τέσσερις συνολικά σε δύο διοργανώσεις). Έχοντας κι ως ατού τον Λιβάκοβιτς!
Κάποιες αντιδράσεις τα λένε όλα στο ποδόσφαιρο, μέσα από τις λέξεις. Σίγουρα «κακή διαχείριση αγώνα από τη Βραζιλία. Πώς σε πιάνουν τόσο άσχημα σε μια αντεπίθεση όταν προηγείσαι με λίγα λεπτά για τη λήξη;». Με την μαγεία «ο Νεϊμάρ να σκοράρει το καλύτερο γκολ της διοργάνωσης και 40 λεπτά αργότερα να είναι εκτός!». Εν τέλει το λες: «Η Βραζιλία αξίζει να πάει σπίτι της. Δώστε τους ένα μετάλλιο, για τον χορό»!
Σκέπτεσαι και τον Μόντριτς να παίζει ως έφηβος στα 37 του και λες, «ένας από τους σπουδαίους όλων των εποχών. Χαλάλι»! Όσο κι αν η Κροατία έχει κερδίσει ένα στα πέντε παιχνίδια και είναι στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Για ποδόσφαιρο μιλάμε και για μαγεία.
Οι πιο μεγάλοι σε χρόνια, έχουμε συνδέσει την Βραζιλία με ονόματα θρύλους σαν θεούς, πέρα από τον Πελέ. Από Σώκρατες, Ζίκο, ως Ροναλντίνιο, Ρονάλντο, Ριβάλντο, Φαλκάο, Καφού, Ντούγκα, Μπεμπέτο, Ρομάριο, Ζούνιορ, Αλεμάο, Καρέκα και βάλε… Όχι. Τώρα, έχει μεν εξαιρετικά ταλαντούχους παίκτες, αλλά δεν έχει αυτό το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο!
Τελικά αν το δεις σε βάθος θα συμφωνήσεις αυτό που λέγεται ήδη στο social, πως «ο μόνος Βραζιλιάνος στο Κατάρ ήταν ο Λούκα Μόντριτς»! Να πούμε και το άλλο; Η Βραζιλία του Τίτε, δεν ποντάρει πολύ σε πλάνο τακτικής, αλλά στη διάθεση των παικτών της. Συμβαίνει να υπάρχει πλούσιο ταλέντο, χωρίς καλό σχέδιο. Η Κροατία πήρε την τύχη μαζί της με το αντίθετο…
-«Χρειαζόμαστε το ποδόσφαιρο για να μην μας σκοτώσει η πραγματικότητα», φιλοσόφησαν πριν το ματς με την Ολλανδία, σοφοί Αργεντίνοι.
-«Ο συνδυασμός πολιτισμών που συμβαίνει σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο είναι κάτι πραγματικά μοναδικό». Σ΄ αυτή τη θεώρηση του Ινφαντίνο, δεν μπορείς να διαφωνήσεις.
-Έχοντας υπερασπιστεί τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου κάθε δύο χρόνια, ο διευθυντής ανάπτυξης της FIFA, Αρσέν Βενγκέρ, φαίνεται τώρα να κάνει πίσω στην ιδέα «Δεν οδεύουμε προς αυτό, αλλά προς τετραετείς κύκλους που εναλλάσσονται με ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, το Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών, το Euro και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, που θα είναι αναπόφευκτα».
-Ρώσοι και Λευκορώσοι αθλητές θα μπορούσαν να αγωνιστούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού ακόμα κι αν συνεχιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία. Η ΔΟΕ εξετάζει πρόταση από το Ολυμπιακό Συμβούλιο της Ασίας. Οι αθλητικές κυρώσεις ωστόσο κατά της Ρωσίας και της Λευκορωσίας θα παραμείνουν. Τότε πως;
-Απλά κανένας από τους δύο δεν μπορεί να φιλοξενήσει διεθνείς διοργανώσεις – ενώ Ρώσοι και Λευκορώσοι αθλητές απαγορεύεται να φορούν τα χρώματα της χώρας τους ή να παίζουν τους ύμνους τους, όταν αγωνίζονται σε διεθνείς αγώνες. Οι Ρώσοι αθλητές που δείχνουν φανερή υποστήριξη στον πόλεμο στην Ουκρανία θα στερηθούν την ευκαιρία να αγωνιστούν.
-Διαχρονικό αυτό που λέγαμε, παλιά. Οι ωραίοι έχουν χρέη! Καμπανάκι κατάρρευσης στη Μαν Γιουνάιτεντ. Μπαίνει μέσα σχεδόν 3 εκατ. ευρώ κάθε βδομάδα...
-Να δούμε, θα πετύχει η SL να εμφανίσει προτάσεις κοινής αποδοχής με την σφραγίδα του "ομόφωνα" στην καταστατική ΓΣ της ΕΠΟ στις 3 Φεβρουαρίου; Τα λεφτά…
-Ο Πολωνός Πρωθυπουργός Ματέους Μοραβιέτσκι είχε υποσχεθεί 6,4 εκατομμύρια ευρώ, να μοιραστούν παίκτες και τεχνικό επιτελείο, αλλά, οι πρώτες αντιπαραθέσεις προέκυψαν στη μοιρασιά, αφού το επιτελείο του Μίχνιεβιτς διεκδίκησε το 20%, αντί 10 % που είχε συμφωνηθεί. Κακός χαμός…
-Η Πολωνία κατάφερε να προκριθεί από τους ομίλους Μουντιάλ μετά από 36 χρόνια, πριν αποκλειστεί στη συνέχεια από τη Γαλλία στη φάση των «16». Πού να χάσει την ευκαιρία η Ομοσπονδία; Το… πάει τα λεφτά να μην καταλήξουν στις τσέπες των παικτών, αλλά στα δικά της ταμεία! Όπου μιζέρια...
-Ο Λεβαντόφσκι πάντως… τους έστειλε με λιτά λόγια: «Δεν περιμέναμε τίποτα, δεν ζητήσαμε ποτέ τίποτα και σίγουρα δεν ψάχναμε δημόσιο χρήμα. Πάντα γινόταν λόγος για χρήματα, ποτέ δεν παίρναμε πολύ στα σοβαρά αυτά που μας έλεγαν…».
-«Η Ανώτατη Επιτροπή του Κατάρ έσπευσε να αρνηθεί ότι ο θάνατος ήταν υπό τη δικαιοδοσία της, παρόλο που τη στιγμή του θανάτου του, ο Άλεξ (το όνομα του Φιλιππινέζου εργάτη) επισκεύαζε την υποδομή της FIFA». (Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων)
