Του Δημήτρη Τυραΐδη*
Καμιά σχέση δεν έχω με την πολιτική δραστηριότητα και ποτέ δεν εγκλωβίστηκα στα μονοπάτια της. Ωστόσο όμως, ως Έλληνας πολίτης και αναγνώστης πολλών εφημερίδων και πολύ περισσότερο τακτικός ακροατής, βλέπω και ακούω θετικές εξελίξεις σε ορισμένα θέματα όσον αφορά τα προβλήματα της πατρίδας μου και απορώ πώς δεν έφεραν καρπούς πριν από χρόνια, αφού είχαν αναγγελθεί από τους γνώστες τότε πάνω στο θέμα. Ένα θέμα για το οποίο θα αναφερθώ πιο κάτω και δεν είναι άλλο από τη δρομολόγηση της έρευνας για υδρογονάνθρακες εντός του χώρου των ελληνικών υδάτων.
Θυμάμαι ότι πριν από λίγα χρόνια οι ειδήσεις στα ΜΜΕ διατυμπανίζανε κάθε μέρα ότι τα πλούτη που θα φέρουν οι υδρογονάνθρακες για τον ελληνικό λαό θα ήταν πάρα πολλά, κάτι που στα όνειρα όλων των Ελλήνων διεύρυνε τους ορίζοντές τους, ευελπιστώντας ότι κάποτε, αν όχι εμείς οι έχοντες κάποια ηλικία, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας όμως, θα δουν καλύτερες μέρες από τις δικές μας. Πού σκάλωσε, όμως, η όλη διαδικασία και δεν άνθισαν ποτέ τα όνειρά μας και παρέμειναν κοιμισμένα στην αγκαλιά του Μορφέα;
Τώρα, έξαφνα πριν από λίγους μήνες, άκουσα πως κάποιες εταιρείες θα τρυπήσουν τον βυθό της δικής μας θάλασσας - και όχι μόνο - και ότι σε ένα-δυο χρόνια θα έχουμε επιτέλους πολύ σοβαρές εξελίξεις στο τεράστιο θέμα των πετρελαίων - και όχι μόνο - και τα οφέλη για την πατρίδα μας θα είναι πάρα πολλά. Μακάρι να εξελιχθούν τα γεγονότα όπως μας τα λένε οι κυβερνώντες στην πολύπαθη χώρα μας. Εδώ θα έλεγε κανείς «ποιος στραβός δε θέλει το φως του;». Το φως όμως των λαμπτήρων που φωτίζει τον όποιο χώρο της διαμονής μας, σιγά-σιγά αλλά σταθερά, όλο και λιγοστεύει. Και καλά το φως, που στην έσχατη περίπτωση θ’ ανάψουμε κεριά και κουτσά-στραβά θα βολευτούμε. Όμως τι γίνεται με τη θέρμανση; Ο χειμώνας προμηνύεται πολύ ψυχρός, όχι από το πολύ κρύο και την παγωνιά του χιονιού, αλλά από την ελάχιστη κατανάλωση ρεύματος που θα έχουμε στη διάθεσή μας να καταναλώσουμε, από το πολύ ακριβό πετρέλαιο και από τα ακριβά καυσόξυλα.
Με δυο λόγια, χρόνια τώρα μας γιομίζετε τη σκέψη μας με όνειρα που ποτέ δεν άνθισαν. «Κάνετε υπομονή», μας λέγατε, «και θα έρθουν καλύτερες μέρες». Κι εδώ θέλω να σας υπενθυμίσω, κύριοι, και πολύ περισσότερο να φέρω στη μνήμη της γενιάς της ηλικίας μου να θυμηθούν το τι μας αράδιαζαν οι τότε πολιτικοί. Από τότε μας λέτε, κύριοι των εκάστοτε κυβερνήσεων, «κάντε υπομονή και όλα σιγά-σιγά θα διορθωθούν» και μη μπορώντας να κάνουμε τίποτε άλλο φωνάζαμε, αλλά η φωνή μας ήταν “φωνή βοώντος εν τη ερήμω”.
Πέρασαν τα χρόνια, γέρασα κι όπου να ’ναι θα αποδημήσω προς τα ουράνια σκηνώματα. Θα κουβαλάω όμως όλα τα όνειρα που για εβδομήντα χρόνια έπλαθα και τα κράταγα στα μύχια της ψυχής μου, ελπίζοντας πως κάποια απ’ αυτά θα πάρουν σάρκα και οστά. Όχι μόνο δεν άνθισαν τα όνειρά μας, αλλά τα σκόρπισαν οι βοριάδες της φτώχιας προς κάθε κατεύθυνση, και εννοώ βέβαια την ερήμωση των χωριών μας και τη χέρσωση της ζείδωρης γης μας.
Γιόμισε κάθε γωνία της γης μας Ελληνόπουλα και ο χορός καλά κρατεί... ή μήπως δεν έχω δίκιο; Μας πετσοκόψατε και τη σύνταξη και τους μισθούς, κλείσατε χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις, και όχι μόνο, και τώρα βρισκόμαστε μεταξύ θανάτου και ζωής, που πάει να πει μήτε ζούμε μήτε πεθαίνουμε. Οι υποσχέσεις όμως παραμένουν στον ίδιο παρονομαστή.
«Θα έρθουν καλύτερες μέρες, θα αλλάξει η ζωή των Ελλήνων», μας λέγατε τότε που πρωτομπήκαμε στα μονοπάτια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πού κρύβονται όμως οι καλύτερες μέρες; Αν εσείς τις βλέπετε, δείξτε τις και σε μένα που ίσως να μη βλέπω καλά λόγω ηλικίας.
Τα οικόπεδα κάτω από την Κρήτη και στη δυτική πλευρά της πατρίδας μου, όπου βρίσκονται τα πλούτη - αυτό μας λέτε - τα θωρώ καλά. Θα δούμε, θα φέρουν τα προσδοκώμενα; Όχι για μένα βέβαια, εγώ δεν προσδοκώ τίποτα πλέον εκτός από έναν αξιοπρεπή θάνατο. Πριν κλείσω όμως τα μάτια μου θα ήθελα να δω τη δρομολόγηση μιας καλύτερης ζωής για τα εγγόνια μου. Τώρα, θα έρθει από τα έγκατα της γης ή θα έρθει ως μάνα εξ ουρανού, δεν ξέρω. Θα είναι όμως καλοδεχούμενα απ’ όπου κι αν εμφανιστούν.
* Ο Δημήτρης Κ. Τυραϊδής είναι συγγραφέας-ποιητής, μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος των Πνευματικών Δημιουργών Νομού Χανίων και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων.
