Της Ελένης Καρακωνσταντάκη
Υποδέχτηκα με μια δόση ειρωνείας την είδηση ότι κάποιες κοινωνικές παροχές προς τους πολίτες δίνονται με … κλήρωση μεταξύ όσων τις δικαιούνται (βλ. πρόγραμμα «τουρισμός για όλους»).
Κάπως αμήχανα ένιωσα όταν πληροφορήθηκα ότι τύχη απαιτείται και για την ενεργειακή επιδότηση («εξοικονομώ κατ’ οίκον»): εφόσον ετοιμάσεις τα δικαιολογητικά σου, θα πρέπει την κατάλληλη μέρα και ώρα να περιμένεις μπροστά στον υπολογιστή σου προκειμένου να υποβάλεις την αίτησή σου σε μια πλατφόρμα που ανοίγει και κλείνει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και αδυνατεί να δεχτεί όλες τις αιτήσεις. Εξετάζονται τελικά μόνο οι αιτήσεις των δικαιούχων που θα καταφέρουν να υποβληθούν.
Εκείνο όμως που πραγματικά με εξόργισε είναι ότι η ίδια διαδικασία απαιτείται και για να κλείσεις ηλεκτρονικό ραντεβού σε δημόσιο νοσοκομείο! Για κάποιες ειδικότητες ο πολίτης υποχρεούται να κάνει ηλεκτρονικό αίτημα για ραντεβού μια συγκεκριμένη μέρα και ώρα που ορίζεται κάθε τόσο! Χρειάζεται να έχει πρόσβαση σε υπολογιστή, να έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο, να κάνει χρήση κινητού και να πληκτρολογήσει κωδικούς! Όλοι γνωρίζουμε κάποιους που δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν σε αυτά! (οι ηλικιωμένοι συγγενείς μας και τα άτομα ΑΜΕΑ είναι κάποιοι από αυτούς). Αλλά και να ήταν σε θέση, θα έπρεπε να τα καταφέρουν σε 3-5 λεπτά! Γιατί μετά το πέρας αυτού του διαστήματος εμφανίζεται η ένδειξη: «Δεν υπάρχουν διαθέσιμα ρν» και ένα αόριστο: «Σε αναμονή ορισμού νέων ραντεβού».
Αναρωτιέμαι: τα ιατρικά ραντεβού δεν πρέπει να ιεραρχούνται ανάλογα με τη βαρύτητα των περιστατικών; Kαι για τα μη επείγοντα περιστατικά δεν είναι λογικό να τίθεται μια προτεραιότητα ανάλογα με το διάστημα που έχει παρέλθει από τη στιγμή που ο ασθενής αιτήθηκε το ραντεβού; Φυσικά ούτε οι μεγάλες λίστες αναμονής μας ικανοποιούν, αντιθέτως, καταδεικνύουν ξεκάθαρα τις ελλείψεις του συστήματος υγείας.
Οι ελλείψεις αυτές με θλίβουν και με τρομάζουν. Ο τρόπος διαχείρισής τους όμως με εξοργίζει. Είναι λύση να μεταθέτουμε στην τύχη την πρόσβαση σε υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας;
Ανακεφαλαιώνοντας:
- Μου αναγνωρίζεται το δικαίωμα πρόσβασης σε κοινωνικές υπηρεσίες. (Αναμφίβολα σημαντικό).
- Δεν μπορώ όμως πάντα να επωφεληθώ από αυτές τις υπηρεσίες. Τις δικαιούμαι αλλά δεν μπορώ να τις λάβω…. Βέβαια, μπορώ πάντα να ξαναδοκιμάσω….
Δικαιούχος; Ναι. Ωφελούμενος; Όχι. Ας τζογάρουμε λοιπόν!
