Τελικά ποια αλήθεια πονά περισσότερο, αυτή της ικανότητας ή αυτή της εικονικής πραγματικότητας;
*Γράφει ο Μάνος Δασκαλάκης.
Δεν περιμένω καμία απάντηση, όπως διαχρονικά δε λαμβάναμε και απάντηση κάθε φορά που καλούσαμε ανθρώπους σε θέση ευθύνης να πάρουν θέση για σοβαρά θέματα της επικαιρότητας. Ναι, ζούμε στην εποχή της εικονικής πραγματικότητα, των ψεύτικων αντιδράσεων, της πειραγμένης διαδραστικότητας, αλλά και των εντεταλμένων σχολίων κάτω από διθυραμβικές αναρτήσεις προσώπων που βρίσκονται σε θέση ευθύνης.
Δυστυχώς, αυτή η εικονική πραγματικότητα συμπαρασείρει και τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, που στο τέλος ζουν και κυρίως πιστεύουν αυτή την ψεύτικη αποδοχή. Άραγε, πόσο δύσκολο είναι να αλλάξουμε αυτή τη συνήθεια; Μάλιστα, αν τολμήσεις να κάνεις κριτική κάτω από δημοσίευση «διακεκριμένων», θα πέσεις στα χεράκια και κυρίως στα στοματάκια των αυλικών, που θα σε περάσουν... γενεές δεκατέσσερις. Ναι, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και αυτόν τον σκόπελο και μάλιστα σε μια περίοδο που η καλοπροαίρετη κριτική αντιμετωπίζεται με ύβρεις και μαυρίλα.
Στο πρόσφατο παρελθόν μέσα από τα γραφόμενά μου αναφέρθηκε σε αυτή τη λογική, που όσο πλησιάζουμε προς τις κάλπες θα γιγαντώνεται. Ναι, μάθαμε στη λογική «φρου-φρου κι αρώματα» και έχουμε χάσει εντελώς την ουσία. Ποια είναι αυτή; Μα το να μη φοβόμαστε την κριτική, να ξέρουμε μέχρι πού φτάνει η δυναμική μας και κυρίως να σεβόμαστε. Αυτό δεν αφορά μόνο τους αιρετούς και τους επίδοξους αιρετούς, αλλά τους πάντες που εκφράζουν δημόσιο λόγο. Τα χτυπήματα κάτω από τη μέση δίνουν και περνούν όσο όλοι προσπαθούν να χωθούν στο σχηματάκι που θα τους φέρει την πολυπόθητη διαχείριση εξουσίας. Όλα για την εξουσία, την προβολή και κυρίως την εικονική αποδοχή.
Οι διεργασίες φουντώνουν, μιας και το 2023 έχει διπλές κάλπες, ή μήπως και τριπλές; Δημοσιογραφικά θα είναι μια ενδιαφέρουσα χρονιά με ένα χειμώνα που έχει μπροστά του την ενεργειακή κρίση, αλλά και την επικίνδυνη πλέον τουρκική προκλητικότητα. Αντί, λοιπόν, να επικεντρωθούμε όλοι σε αυτό, συνεχίζουμε να ζούμε το εικονικό μας όνειρο, λες και αυτό θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.
Αυτό που διαχρονικά λείπει από αυτή τη χώρα είναι η σωστή αξιολόγηση και κυρίως αξιοκρατία. Σε όλους τους πολιτικούς χώρους υπάρχουν οι λεγόμενοι «πολιτικοί δήμιοι», που το μόνο που κάνουν είναι να αποκεφαλίζουν καθετί που τους απειλεί. Ο λαός όμως έχει μια μεγάλη δύναμη, που σε αυτή τη χώρα δεν την κατανόησε ποτέ.
Αλήθεια, θα βρεθούμε πάλι απέναντι στα ίδια διλήμματα και θα απαντήσουμε πάλι με τον ίδιο τρόπο;
Μήπως τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να κοιτάξουμε μπροστά και κυρίως να μη φοβηθούμε να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις;
Ήρθε η ώρα της κάθαρσης, μόνο που αυτή τη φορά πρέπει να γυρίσουμε την πλάτη στην εικονική πραγματικότητα. Αλήθεια μπορούμε;
(φωτογραφία pexels)
