Το τραγουδούσαν οι Έλληνες γκασταρμπάιντερ τις δεκαετίες μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, όταν μαζικά έφευγαν για τη Γερμανία προκειμένου να βρουν ένα κομμάτι ψωμί.
Χειρότεροι κι από δούλοι ήταν τότε, οι περισσότεροι ανειδίκευτοι εργάστηκαν με τις πιο απάνθρωπες συνθήκες στα εργοστάσια που «ανάστησαν» την κατεστραμμένη Γερμανία.
Και τα χρήματα που έβγαλαν με τον ιδρώτα τους οι μετανάστες στη Γερμανία, την Αυστραλία, την Αμερική και αλλού «ανάστησαν» και την Ελλάδα.
Όμως, η ιστορία επαναλαμβάνεται ως… τραγωδία κι όχι ως φάρσα. Στην Ελλάδα της κρίσης και του Μνημονίου δε φεύγουν ανειδίκευτοι, φεύγουν τα καλά μυαλά της χώρας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εργασίας που δημοσιεύει η Deutsche Welle, ο αριθμός των εργαζομένων στη Γερμανία που προέρχονται από την Ιταλία, την Ελλάδα και την Ισπανία είχε αυξηθεί μέχρι τον μήνα Οκτώβριο του 2012 κατά 33.000 άτομα που αντιστοιχεί σε ποσοστό της τάξεως του 7,6 % σε σύγκριση με τον Οκτώβριο 2011. Μόνο από την Ελλάδα η αύξηση είναι 11%.
Συνολικά εργάζονται στη Γερμανία 465.000 άτομα από τις χώρες της «ευρωκρίσης». Η αύξηση των απασχολούμενων από τις παραπάνω χώρες ήταν μεγαλύτερη από την αύξηση των απασχολούμενων συνολικά στη Γερμανία.
Ειδικότερα, ο αριθμός των Ελλήνων που εργάζονται στη Γερμανία αυξήθηκε σχεδόν κατά 11% και έφτασε τις 123.000, ενώ ο αριθμός των Ισπανών αυξήθηκε κατά 16%, αγγίζοντας τις 50.000.
Πρόκειται για Έλληνες που είχαν να δώσουν στη χώρα τους, αλλά που δε βρίσκουν δουλειά, δεν τους δίνονται ευκαιρίες, έχουν χάσει την ελπίδα τους.
Είναι οι σύγχρονοι γκασταρμπάιντερ. Μπορεί να μην πάνε με τρένο τρία μερόνυχτα ταξίδι. Μπορεί να μην τραγουδούν Καζαντζίδη και μπορεί να μην εργάζονται σε τόσο άθλιες συνθήκες όπως οι πατεράδες μας, ωστόσο, είναι οι μετανάστες της κρίσης που άφησαν τον τόπο τους ζητώντας μια καλύτερη ζωή. Και που όλοι πιστεύουμε κι ελπίζουμε να γυρίσουν πίσω όταν η Ελλάδα θα αναγεννηθεί από τις στάχτες της.
