Δε θα είναι εύκολη χρονιά. Δεν είναι τόσο οι δανειακές δόσεις και οι προϋποθέσεις καταβολής τους. Ούτε η αντιμετώπιση των σκανδάλων. Σίγουρα, όλοι μαζί έχουμε καταδικάσει τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, χωρίς, φυσικά, να τον έχουμε ακούσει. Μας βολεύει η γρήγορη καταδίκη του. Μας ενοχλούν οι φόροι που επέβαλε. Μας ενοχλούν το πέρα-δώθε του με το ΔΝΤ. Και τα μνημόνιά του μας ενοχλούν. Μας φόρτωσε τόσα πολλά δεινά με τέτοια άνεση αλαζονείας, που δεν έκρυψε ποτέ του.
Η χρονιά θα κυλήσει δύσκολα. Όχι για τα δύο νομοσχέδια που σύντομα θα έρθουν. Το φορολογικό και το αναπτυξιακό. Ελπίζω οι γραφειοκράτες του υπουργείου Οικονομικών να έχουν πάρει το μάθημα από τα παθήματά τους. Και από ό,τι φαίνεται, η Τρόικα, μόνο στο σημείο αυτό, είναι πιο σοφή από τους μεγαλοπαράγοντες του υπουργείου Οικονομικών.
Αλλού βρίσκεται το πρόβλημα που καλούμαστε να λύσουμε αυτήν τη χρονιά. Στη δημόσια διοίκηση πονάμε! Στην υπερτροφική και δύσκαμπτη. Στη γραφειοκρατική και αντιπαραγωγική. Στην, όχι σπάνια, φαυλότητα και αδιαφάνειά της.
Αν έτσι είναι τα πράγματα, θέλει πολύ και δύσκολη δουλειά. Σε ανθρώπους και σε θεσμούς. Νομίζω ότι και οι τρεις δυνάμεις που συμμετέχουν στη σημερινή κυβέρνηση δεν είναι ανυποψίαστες, γνωρίζουν τις φαυλότητες και τις πελατειακές σχέσεις του παρελθόντος. Και έχουν κατανοήσει, επιτέλους, πόσο λίγο τις έχουν ωφελήσει τα κραυγαλέα αμαρτήματα του παρελθόντος.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
