default-image

Το δάκρυ του Καραμανλή

Απόψεις
Το δάκρυ του Καραμανλή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το έτος 2018 προδιαγράφεται ως μία περίοδος σημαντικών εξελίξεων σε όλα τα «μέτωπα» των εθνικών ζητημάτων και των θεμάτων της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ελληνοτουρκικές σχέσεις, Κυπριακό, ΑΟΖ, ελληνοαλβανικές σχέσεις, με το Σκοπιανό να ξεχωρίζει περισσότερο απ' όλα.

*Γράφει ο κ. Μαρίνος Παττακός

Καθημερινά αναδεικνύεται σε μείζον θέμα, παρά το γεγονός ότι δεν έχει τεθεί επισήμως πρόταση τώρα για το θέμα της ονομασίας, μέχρι τέλος Ιανουαρίου, που αναμένεται η συνάντηση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ με τους εκπροσώπους της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ.

Είκοσι έξι χρόνια κρατάει το σήριαλ της ονομασίας των Σκοπίων, με τις διεθνείς πιέσεις σήμερα να πυκνώνουν, ενώ οι σχέσεις των δύο χωρών προβλέπεται να ξεπεράσει «τα σαράντα κύματα».

Μια μικρή ιστορική αναδρομή πρέπει να είναι χρήσιμη για τους Έλληνες που σήμερα βρίσκονται «παγωμένοι» από την «ψυχρή καταιγίδα» της ατέλειωτης οικονομικής κρίσης, αφού πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι πιθανόν είναι η καλύτερη εποχή, για να επιδιώξουν την επίλυση του ζητήματος.

Το πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων εμφανίστηκε ως διμερές ζήτημα Ελλάδας - Σκοπίων μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την ανεξαρτητοποίηση της πρώην επαρχίας με τη διεκδίκηση του ονόματος «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Η δυναμική εκδηλωθείσα στάση της Ελλάδος το έτος 1991 έφερε την έντονη και ισχυρή κινητοποίηση του Ελληνισμού σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υδρογείου. Όπου υπήρχε Ελληνισμός κινητοποιήθηκε, γι' αυτό και η απόρριψη του ονόματος «Μακεδονία» και της  υιοθέτησης άλλου όρου παράγωγού του, υπήρξε πάνδημη, πανελλήνια, πανεθνική.

Η διεθνής κινητοποίηση της Ελλάδας για την απομόνωση των Σκοπίων δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχής στο επίπεδο κρατών, αφού οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης, της Δύσης και των ΗΠΑ αλλά και του υπόλοιπου κόσμου αναγνώρισαν και συνήψαν διπλωματικές σχέσεις με τα Σκόπια. Εντάχθηκαν στον ΟΗΕ αλλά παρέμειναν εκτός ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ένωσης, λόγω του αποφασιστικού ελληνικού βέτο.

Η σταθερή θέση της Ελλάδας κατά της ονομασίας με το όνομα «Μακεδονία» μέχρι σήμερα θεωρείται ορθή και δίκαιη, γιατί κατά κοινή ελληνική ομολογία αυτό δεν είναι μία απλή «αθώα» ονομασία, αφού πίσω της κρύβονται βαθιές αλυτρωτικές βλέψεις κατά της ελληνικής Μακεδονίας.

Το 1992 ανεβαίνοντας στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, είχε βουρκώσει δημόσια όταν ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους για το όνομα της Μακεδονίας.

«Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική», είπε γεμάτος συγκίνηση και το δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό του.

Δεν περιμένουν οι Έλληνες από τους σημερινούς ηγέτες αυτές τις ημέρες ή τις επόμενες να δακρύσουν για τη Μακεδονία, αλλά περιμένουν τουλάχιστον να αντιδράσουν πατριωτικά, γιατί σε αυτή την περίπτωση της διαμάχης για το όνομα η Ελλάδα έχει πιθανότητες να βγει κερδισμένη. Γιατί οι πιέσεις που ασκούνται στην Ελλάδα μπορεί να είναι έντονες αλλά εξίσου και ακόμη μεγαλύτερες είναι εκείνες που ασκούνται προς τα Σκόπια.

Πολλοί υποστηρίζουν πως το «παιχνίδι» με τα Σκόπια είναι ήδη χαμένο. Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη ότι ακόμη και όλες οι χώρες του κόσμου να τους αναγνωρίσουν ως «Μακεδονία», οι γείτονές μας καίγονται μόνο για μία αναγνώριση, αυτή της Ελλάδας.

Μπορεί η Ελλάδα να έχασε πολλές μάχες στο θέμα της αναγνώρισης του ονόματος από άλλες χώρες αλλά τώρα έχει την ευκαιρία να κερδίσει τον πόλεμο. Εκείνο που πρέπει να γίνει είναι η ελληνική πλευρά να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να καταθέσει μία ξεκάθαρη πρόταση που θα την διαπραγματευθεί σκληρά, δικαιώνοντας τους Έλληνες που πίστεψαν ότι το δάκρυ του Κωνσταντίνου Καραμανλή για τη Μακεδονία δεν θα πάει χαμένο…

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News