Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία της έκθεσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αναφορικά με το ειδεχθές φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών.
Ενώ πολλοί συμπολίτες μας διερωτώνται δημόσια αν έχει λόγο ύπαρξης ο φεμινισμός στις μέρες μας, τα στοιχεία της έκθεσης με «Η βία κατά των γυναικών και η προσχώρηση της Ε.Ε. στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης» δίνουν απάντηση - καταπέλτη.
Πενήντα γυναίκες χάνουν τη ζωή τους κάθε εβδομάδα σε παγκόσμιο επίπεδο εξαιτίας της ενδοοικογενειακής βίας. Μία στις τρεις γυναίκες έχει βιώσει σωματική ή σεξουαλική βία από την ηλικία των 15 ετών.
Τα στατιστικά στοιχεία είναι αποκαλυπτικά για την έκταση του φαινομένου στην Ε.Ε.:
1) μία στις τρεις γυναίκες έχει βιώσει σωματική ή/και σεξουαλική βία από την ηλικία των δεκαπέντε ετών
2) πενήντα γυναίκες χάνουν τη ζωή τους κάθε εβδομάδα λόγω της ενδοοικογενειακής βίας
3) το 75% των γυναικών έχουν δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση στον επαγγελματικό τους βίο
4) το ετήσιο κόστος από την έμφυλη βία στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υπολογιστεί ότι ξεπερνάει το αστρονομικό ποσό των 225 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας (γνωστή ως «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης») υιοθετήθηκε το 2011 και τέθηκε σε ισχύ το 2014. Θεωρείται ως η πλέον ολοκληρωμένη προσέγγιση στο ζήτημα της έμφυλης βίας και καλύπτει όλες τις μορφές βίας: σωματική βία, σεξουαλική βία, σεξουαλική παρενόχληση, ψυχολογική βία, αθέατη καταδίωξη, οικονομική βία, εξαναγκαστικός γάμος, ακρωτηριασμός γυναικείων γεννητικών οργάνων, εξαναγκαστική έκτρωση, εξαναγκαστική στείρωση.
Έως σήμερα, δεκαεπτά Κράτη-Μέλη της Ε.Ε. έχουν επικυρώσει τη εν λόγω Σύμβαση, ενώ το 2017 η Ευρωπαϊκή Ένωση ως Διεθνής Οργανισμός προσχώρησε στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.
Η συγκεκριμένη έκθεση του Ε.Κ. αναλύει σε αδρές γραμμές την εφαρμογή των βασικών άρθρων της Σύμβασης από τα 28 Κράτη-Μέλη. Θετική αναφορά στις πολιτικές και τις δράσεις της Ελληνικής Πολιτείας στο ζήτημα της αντιμετώπισης της βίας κατά των γυναικών καταγράφεται σε δύο σημεία:
α) σελίδα 32 της έντυπης έκδοσης: ως καλή πρακτική μνημονεύεται η συνεργασία της Γ.Γ.Ι.Φ. με τους Δικηγορικούς Συλλόγους για την παροχή δωρεάν νομικής βοήθειας σε γυναίκες θύματα βίας με οικονομικά προβλήματα, καθώς και η δωρεάν νομική συμβουλευτική στα Συμβουλευτικά Κέντρα του πανελλαδικού δικτύου της Γ.Γ.Ι.Φ. σύμφωνα με το «Εθνικό Πρόγραμμα Δράσης για την Ισότητα των Φύλων 2016-2020».
β) σελίδα 49 της έντυπης έκδοσης: αναγνωρίζεται η πρωτοβουλία του κρατικού φορέα ισότητας των φύλων (Γ.Γ.Ι.Φ.) για τη δημιουργία ομάδας εργασίας με σκοπό την υποβοήθηση του έργου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας & Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο πλαίσιο της επιτάχυνσης των διαδικασιών για την επικύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης από το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Επιπλέον αναφορά στην ελληνική πραγματικότητα υπάρχει στη σελίδα 131 σχετικά με το νόμο 3500/2006 για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας, καθώς και στη σελίδα 136 σχετικά με την πρώτη πανελλαδική επιδημιολογική έρευνα για την ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών (2002-2003) από το Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας (ΝΠΙΔ εποπτευόμενο από το Υπουργείο Εσωτερικών).
Τέλος, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα κάτωθι σημεία:
- η αναφορά στη διαδικασία ελέγχου και παρακολούθησης της εφαρμογής της Συνθήκης από το ίδιο το Συμβούλιο της Ευρώπης μέσω της Ομάδας Ανεξάρτητων Εμπειρογνωμόνων-GREVIO (σελίδες 78-83 της έντυπης έκδοσης).
- το τρίτο κεφάλαιο της έκθεσης αφιερωμένο στην προσχώρηση της Ε.Ε. στη Σύμβαση.
- το τεκμηριωτικό υλικό με εκτενή κατάλογο του νομικού πλαισίου σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, το οποίο λειτουργεί ως προστιθέμενη αξία στην κοινή προσπάθεια όλων μας για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της έμφυλης βίας.
Η συγκεκριμένη δημόσια δράση ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων εντάσσεται στο θεματικό πεδίο «Βία κατά των Γυναικών» και υλοποιείται στο πλαίσιο αξιοποίησης όλων των εργαλείων στον αγώνα για την επίτευξη της ουσιαστικής ισότητας μεταξύ γυναικών και ανδρών, σύμφωνα και με τις κατευθυντήριες γραμμές των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (Ατζέντα 2030).
