default-image

Κάνει “θραύση” η κολπική μαρμαρυγή

Κρήτη
Κάνει “θραύση” η κολπική μαρμαρυγή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όλα τα νέα δεδομένα και οι σημαντικές και καινοτόμες θεραπείες στην υπέρταση, καθώς και θεραπευτικές στρατηγικές αγωγές που βελτιώνουν την πρόγνωση και την ποιότητα ζωής των πασχόντων από καρδιακά νοσήματα πρόκειται να παρουσιαστούν στο Πανελλήνιο Συνέδριο Επεμβατικής Καρδιολογίας, Ηλεκτροφυσιολογίας και Καρδιοχειρουργικής, που θα πραγματοποιηθεί στο ξενοδοχείο "Ατλαντίς" στο Ηράκλειο από σήμερα έως και την Κυριακή 17 Δεκεμβρίου.

Στο συνέδριο, που συνδιοργανώνουν η Ελληνική Καρδιολογική Εταιρεία και η Ελληνική Εταιρεία Χειρουργών Θώρακος-Καρδιάς-Αγγείων, με ομιλίες, δορυφορικές συνδέσεις, στρογγυλά τραπέζια, workshops και ειδικές διαλέξεις, αλλά και με ζωντανή παρουσίαση περιστατικού (αύριο Σάββατο, 11 π.μ.-12 μ.), επιστήμονες από το Ηράκλειο, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, μεταξύ άλλων, θα συζητήσουν από τους τρόπους διαχείρισης των οξέων στεφανιαίων συνδρόμων, το ρόλο των αντιαιμοπεταλιακών και τη βέλτιστη διάρκεια της διπλής αντιαιμοπεταλιακής αγωγής, την κατάλυση κολπικής μαρμαρυγής, εμφυτεύσιμες συσκευές, έως και νομικά ζητήματα κατά την άσκηση της Επεμβατικής Καρδιολογίας.

Η επιδημία της κολπικής μαρμαρυγής

Η κολπική μαρμαρυγή, όπως επισημαίνει ο ηλεκτροφυσιολόγος Ελευθέριος Καλλέργης, συνεχίζει να αποτελεί την πλέον συχνή κλινική αρρυθμία και τείνει να λάβει διαστάσεις επιδημίας, καθώς ο επιπολασμός και οι επιπτώσεις της συνεχίζουν να αυξάνουν.

Το 25% των ενηλίκων στην ηλικία των 40 ετών θα αναπτύξουν κολπική μαρμαρυγή, καθώς ο κίνδυνος εμφάνισής της αυξάνεται με την ηλικία και είναι μεγαλύτερος στους άνδρες απ' ό,τι στις γυναίκες. Είναι λοιπόν παγκόσμια νόσος, αφού προσβάλλει πάνω από 33 εκατ. ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα, περίπου 200.000 έχουν κολπική μαρμαρυγή.

Στην παρέμβασή του το Σάββατο ο κ. Καλλέργης θα προσπαθήσει να απαντήσει στο κατά πόσο αυτή η «επιδημία της αρρυθμίας» είναι τελικά επικίνδυνη. Ο ίδιος σημειώνει ότι «άμεσα δεν κινδυνεύουμε. Η κολπική μαρμαρυγή δεν είναι άμεσα απειλητική για τη ζωή. Αρρυθμία όπως είναι η κοιλιακή μαρμαρυγή, ωστόσο, μακροπρόθεσμα συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο, τριπλασιάζει τη συχνότητα εμφάνισης καρδιακής ανεπάρκειας, πενταπλασιάζει τον κίνδυνο εμφάνισης αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου και τελικά αυξάνει τη θνητότητα». Επομένως, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς: Είναι επιβεβλημένη η αντιμετώπισή της; Η αντιμετώπισή της είναι επομένως παραπάνω από επιβεβλημένη, σύμφωνα με τον κ. Καλλέργη, ο οποίος επισημαίνει ότι, εκτός από την πρόληψη των θρομβοεμβολικών επεισοδίων με τη χρήση αντιπηκτικής αγωγής, που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο στη φαρμακευτική αντιμετώπιση της κολπικής μαρμαρυγής, υπάρχουν δύο επιπλέον θεραπευτικές στρατηγικές στο χειρισμό ασθενών με κολπική μαρμαρυγή: ο έλεγχος συχνότητας και ο έλεγχος ρυθμού.

Είναι προφανές, όπως επισημαίνεται, ότι η αποκατάσταση και η διατήρηση του φλεβοκομβικού ρυθμού είναι το ζητούμενο, διότι βελτιώνει την ποιότητα ζωής, μειώνει το θρομβοεμβολικό κίνδυνο και τελικά βελτιώνει την πρόγνωση. Επίσης, επιβραδύνει ή και αναστέλλει την εξέλιξη της κολπικής μαρμαρυγής σε πιο μόνιμες και επομένως πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμες μορφές. Προς το παρόν, η κατάλυση είναι η πλέον αποτελεσματική μέθοδος αντιμετώπισης της κολπικής μαρμαρυγής και αποκατάστασης του φλεβοκομβικού ρυθμού.

Η επιλογή της κατάλληλης στρατηγικής, πάντως, καθορίζεται σε σημαντικό βαθμό από τα συμπτώματα - τη φύση, την ένταση και τη συχνότητά τους - την επιθυμία του ασθενούς και πάντα από τις συνυπάρχουσες παθήσεις και την πιθανότητα επιτυχίας.

Έτσι ωφελούνται περισσότερο αυτοί που έχουν συμπτώματα, που παραμένουν συμπτωματικοί παρά τον έλεγχο συχνότητας ή όταν δεν μπορούμε να πετύχουμε ικανοποιητική κοιλιακή ανταπόκριση, οι ασθενείς με διαστολική δυσλειτουργία και καρδιακή ανεπάρκεια και όλοι οι ασθενείς στα αρχικά στάδια της αρρυθμίας. Υπάρχουν ασθενείς που είναι ιδιαίτερα κατάλληλοι υποψήφιοι για μια τέτοια θεραπευτική αντιμετώπιση, και στους οποίους τα αποτελέσματα της επέμβασης είναι ιδιαίτερα ευνοϊκά. Τέτοιοι ασθενείς είναι οι νεότεροι ασθενείς, χωρίς δομική καρδιακή νόσο, με διατηρημένη λειτουργικότητα αριστερής κοιλίας, διατηρημένες διαστάσεις καρδιακών κοιλοτήτων και χωρίς ιδιαίτερες συννοσηρότητες.

Με ποιον τρόπο γίνεται και ποιος ο στόχος της κατάλυσης; Προφανώς στην πορεία του χρόνου οι πιθανοί μηχανισμοί της κολπικής μαρμαρυγής σχετίζονται άμεσα με τις τεχνικές της κατάλυσης. Η μελέτη-ορόσημο Haissaguerre έδειξε ότι η κολπική μαρμαρυγή είναι το αποτέλεσμα εκφορτίσεων εστιών μέσα στις πνευμονικές φλέβες, εισάγοντας μια νέα τεχνική της κατάλυσης αρχικά των εστιών αυτών και της ηλεκτρικής απομόνωσης των πνευμονικών φλεβών στη συνέχεια. Η τροποποίηση του κολπικού υποστρώματος και η εξάλειψη των πυροδοτών πνευμονικών ή εξωπνευμονικών συνιστούν το στόχο των επεμβάσεων κατάλυσης στις μέρες μας. Μάλιστα, η ηλεκτρική απομόνωση των πνευμονικών φλεβών αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο και αναπόσπαστο κομμάτι όλων ανεξαιρέτως των επεμβάσεων κατάλυσης κολπικής μαρμαρυγής.

Η απομόνωση είναι αρκετή στην περίπτωση της παροξυσμικής κολπικής μαρμαρυγής με εξαιρετική αποτελεσματικότητα, είτε πραγματοποιείται με τη μέθοδο της θερμοπληξίας είτε με τη μέθοδο της κρυοπηξίας με μπαλόνι, που είναι και οι δύο μορφές ενέργειας που χρησιμοποιούνται.

Το τοπίο της επεμβατικής αντιμετώπισης της κολπικής μαρμαρυγής έχει αλλάξει δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες χάρη στην καλύτερη κατανόηση των μηχανισμών της αρρυθμίας και στη σημαντική εξέλιξη των τεχνικών και τεχνολογιών κατάλυσης. Η κατάλυση της κολπικής μαρμαρυγής παρά το ότι είναι μια απαιτητική και πολύπλοκη επέμβαση είναι πλέον μια σημαντική, αποτελεσματική και ασφαλής θεραπευτική επιλογή, που αφορά όχι μόνο υγιείς νέους με παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή, αλλά και αυτούς με πιο μόνιμες μορφές, ακόμα μάλιστα και παρουσία δομικής καρδιακής νόσου.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News