Ακούς συνεχώς έγινε διάρρηξη εδώ... θρασύτατοι ποντικοί χτυπήσαν εκεί... μπήκαν μέρα μεσημέρι ανενόχλητοι και έφυγαν σαν κύριοι....
Και έρχεται η στιγμή που αυτά που ακούς, γράφεις , διαβάζεις , για αυτόν, αυτήν η αυτούς τους ανθρώπους που έπεσαν θύματα επιτηδείων, παίρνει μορφή πρώτου ενικού αριθμού!!!
Η είδηση γίνομαι πλέον εγώ... Λιγότερες από δυο ώρες ήταν αρκετές... Απόγευμα παρακαλώ.... Πηγαίνοντας σε δραστηριότητες τα παιδιά...
Επιστρέφω, βάζω το κλειδί στην πόρτα και διαπιστώνω ότι έχει μπει ο σύρτης ασφάλειας στην κεντρική πόρτα. Με στοιχειώνουν αμέσως σκέψεις. Δεν μπορεί λες ...αλλά δεν αντιδράς... είμαι με τα παιδιά άλλωστε.. το παίζω ψύχραιμη... Με τα πολλά η πόρτα ανοίγει.. κ έρχομαι αντιμέτωπη με το χειρότερο εφιάλτη... Μπήκαν μέσα κλέφτες ακούω τον άντρα μου .
Παγώνω ... αλλά πάλι ψύχραιμη.'ΕΒαλαν στοχο την κρεβατοκάμαρα… Όλα κάτω ... σίτες σπασμένες, πόρτες ανοιχτές… ντουλάπες λεηλατημένες… κουτιά, ρούχα στο πάτωμα... κουτιά άδεια... Δεύτερη πιο προσεκτική ματιά... κ η πόρτα της κουζίνας παραβιασμένη....
Πρώτη διαπίστωση... τουλάχιστον πήραν κοσμήματα....
Καταφθάνει η αστυνομία… κοιτάζουν με προσοχή.. ρωτούν και ξαναρωτούν... σου λένε κάποια πράγματα τους λες κ εσύ... αύριο για κατάθεση...θα έρθει και η σήμανση… και έχει ο Θεός!
Τα σενάρια διάφορα… στέκεσαι σε αυτό που λέει έμπειρος αστυνομικός, ίσως και να ήταν μέσα όταν προσπάθησες να μπεις με τα παιδιά... παγώνεις... πάλι ψύχραιμη.... δεν τους γνωρίζεις και ίσως να μην του μάθεις και ποτέ.
Η ζημιά έγινε... οι αστυνομικοί φεύγουν… από τις πιο απίθανες διαρρήξεις σου λένε... το κρατάς και αυτό...
Η πόρτα κλείνει... παίρνεις ανάσα και σκέφτεσαι το πιο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Κάνεις δεν έπαθε το παραμικρό... Αυτό αρκεί... αρχίζεις και ηρεμείς όσο αυτό είναι εφικτό.
Και πάλι όμως πολλά ερωτηματικά... πως, γιατί, πότε, με ποιον τρόπο, μα μέρα μεσημέρι, με παρακολουθούσαν, και αν ήταν μέσα όταν προσπαθούσα να μπω με τα παιδιά... κλπ κλπ!
Μα απόγευμα… σε τόσο σύντομο διάστημα... και μόνο κοσμήματα;
Μέχρι εδώ... το βράδυ δύσκολο αλλά θα περάσει... Το προχωράω ένα βήμα παραπέρα…Η μικροεγκληματικοτητα είναι μάστιγα. Κακοποιοί αδίστακτοι χτυπούν ακόμη και αν χρειαστεί να λείψεις για λίγη ώρα. Ελάχιστα λεπτά άλλωστε αρκούν...
Παίρνουμε μέτρα και προχωράμε χωρίς φόβο αλλά με ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ! Προέχει μόνο η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ!!! Τα υπόλοιπα δεν αξίζουν...
Ααα κ κάτι άλλο !! Τα άκουγα, τα διάβαζα, τα έγραφα... Πλέον Η είδηση έγινα εγώ!!!!
