default-image

Ο Κρητικός δύτης που έχει βουτήξει στις θάλασσες του κόσμου

Κρήτη
Ο Κρητικός δύτης που έχει βουτήξει στις θάλασσες του κόσμου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τέτοια αγάπη δεν ξανάδα. Απαλλαγμένη από το πάθος, την πρόκληση, τον εγωισμό. Ήρεμη, στέρεα, κατασταλαγμένη. Μοναδική.

Είναι ο Γιώργος κι είναι η θάλασσα. Ξέρουν τη δύναμη και τις αδυναμίες τους. Έχουν επίγνωση αυτών που τους ενώνουν κι εκείνων που τους χωρίζουν. Σήμερα ο Γιώργος δίνει μάχες για τη ζωή της και παρακαλεί-προκαλεί τους "επίδοξους" αγαπητικούς της να την κρατήσουν ζωντανή, μοναδική, πλανεύτρα... και την Πολιτεία να κάνει το καθήκον της, μιας κι έχει τη δυνατότητα να ξεκαθαρίσει το "τι, το "ποιος" και το "γιατί".

Εκπαιδευτής δυτών εδώ και πολλά χρόνια, ο Γιώργος Γεωργαντάς θυμάται ακόμα την "πρώτη" του βουτιά. Ήταν σαν να βρήκε, όπως λέει, το άλλο του μισό. Πιστεύει πως τα μυστήρια της θάλασσας τον συνεπήραν, πως η απεραντοσύνη και η δήθεν "σιωπή" της τον μάγεψε, πως η ζωή της τον προκάλεσε.

«Ήμουν 11 χρόνων, όταν στο Τολό, όπου πηγαίναμε με την οικογένειά μου τα καλοκαίρια, συνάντησα ένα δύτη από την Κάλυμνο. Βουτούσε με "ναργιλέ" κάθε μέρα. Τον έπαιρνα από πίσω, μέχρι εκεί που μπορούσα. Ένιωθε την αγάπη μου για τη θάλασσα, κατάλαβε την επιθυμία μου και τελικά μου πρότεινε να κάνω μια κατάδυση μαζί του. Παρακινδυνευμένο; Ίσως. Με εφοδίασε με "ρέγουλο" (υποβρύχιος αναπνευστήρας) και κατεβήκαμε τέσσερα με πέντε μέτρα βάθος... Τρελάθηκα, μαγεύτηκα...

Ακόμα κι όταν βγήκα πάνω κι είδα στο λιμανάκι τη μάνα μου να τραβάει τα μαλλιά της από τη λαχτάρα, αφού της είπαν πως ένας δύτης πήρε μαζί του το παιδί της, δεν έκανα πίσω. Αυτό ήταν. Η θάλασσα έγινε το δεύτερο σπίτι μου. Σε αυτό το σπίτι έμαθαν να ζουν και τα δικά μου παιδιά»...

Γόνος εύπορης οικογένειας με τουριστικές επιχειρήσεις, σπούδασε τουριστικά, δούλευε στα ξενοδοχεία σε υψηλόβαθμες θέσεις, αλλά ο ελεύθερος χρόνος του περιελάμβανε καταδύσεις και διάβασμα για να πάρει το 1984 το δίπλωμα του επαγγελματία δύτη αναψυχής και να συνεχίσει ως βοηθός εκπαιδευτή στους Ναυτικούς Ομίλους, καθώς καταδυτικές σχολές δεν υπήρχαν, ακόμα.

Ανέβαινε τις βαθμίδες του εκπαιδευτή με ταχύτητα, παρέδιδε μαθήματα στην Ελληνική Ομοσπονδία Καταδύσεων, ενώ το χειμώνα ταξίδευε και βουτούσε στις θάλασσες του κόσμου, εκεί που τότε τα κοράλλια και οι καρχαρίες έσφυζαν από ζωή, ανεπηρέαστα από τον ανθρώπινο παράγοντα και τα όσα αυτός προκάλεσε κι ακόμα προκαλεί. Παράλληλη η επαγγελματική του δράση σε στεριά και θάλασσα, έως το 1995, οπότε και επέλεξε να έχει τη δική του καταδυτική σχολή αναψυχής, την πρώτη στην Κρήτη (σήμερα οι σχολές σε όλη την Ελλάδα είναι περίπου 130 και εξ αυτών οι 110 έχουν αποκτήσει χρυσά αστέρια). Ίδια η ζωή του και σήμερα.

Δύο σπίτια, μία οικογένεια, κοινή προσπάθεια και από τις κόρες του που συνεχίζουν στα βήματά του με τον ίδιο σεβασμό που έβλεπαν το δύτη πατέρα τους να κινείται... Τους περισσότερους μήνες του χρόνου βουτά στα ελληνικά πελάγη, διασχίζει με τον Παγκρήτιο Όμιλο Φουσκωτών τις "γειτονιές" Κυκλάδων και Δωδεκανήσου και το χειμώνα στο εξωτερικό διδάσκει και εκπαιδεύει δύτες.

«Άλλο αναψυχή, άλλο ατιμία...»

«Άλλο κατάδυση, άλλο αναψυχή, άλλο καταστροφή, άλλο ατιμία», ξεκαθαρίζει ο Γιώργος Γεωργαντάς, με το λόγο να τον συνεπαίρνει και να τον βουτά στις θάλασσες του κόσμου. Καραϊβική, Νότια Αμερική, Καμπότζη, Βιετνάμ, Παλάου, Φιλιππίνες, Μαλαισία, Μαλβίδες...

«Σήμερα το άσπρο χρώμα των νεκρών κοραλλιών πονάει την ψυχή και το μυαλό μου. Ο άνθρωπος με τις πράξεις του σκότωσε και σκοτώνει ό,τι υπάρχει, χωρίς να μπορεί να το επαναφέρει στη ζωή. Μετέτρεψε τις παραλίες και τη θάλασσα σε σκουπιδότοπους. Αφήνει τη ζωή να φεύγει μέσα από τα χέρια του...».

Όπως μας λέει, μπήκε πολύς κόσμος στη θάλασσα, απαίδευτα, χωρίς να υπολογίσει τις συνέπειες της παρέμβασής του... «Τη δεκαετία του '80, σε όποια ξέρα και να πήγαινες, όποια ακτή κι αν πλησίαζες, έσφυζε από ζωή. Σήμερα οι εικόνες στις παραλίες, στο βυθό, στην ανοικτή θάλασσα με τα σκάφη προκαλούν τρόμο», συνεχίζει.

«Κάποτε παίζαμε με τους ροφούς, μύτη με μύτη ερχόμασταν, αλλά σήμερα με την υπεραλίευση ούτε που σκεφτήκαμε πως πρέπει να τα αφήσουμε να μεγαλώσουν, ν' αναπτυχθούν... να αφήσουμε δηλαδή το γόνο να γίνει γονιός... Το να βουτάς με μπουκάλα για να ψαρέψεις είναι ατιμία και πρόστυχο. Δε δίνεις στο θήραμά σου τη δυνατότητα της άμυνας, να έχει ένα όπλο... Σήμερα οι λάτρεις των κοραλλιών για το "χρώμα" τους και το "χρώμα" του χρήματος απαιτείται να ρίξουν μια δεύτερη ματιά στην ενότητα "οξυγόνο και ζωή"... Οι απαίδευτοι λάτρεις της θαλάσσιας ζωής να αποδώσουν τα δέοντα και στον εαυτό τους, καθώς ο πληθυσμός των ψαριών βαίνει συνεχώς μειούμενος», επισημαίνει.

«Αφήσαμε πράγματα στην τύχη τους»

Ο εκπαιδευτής δυτών με δικό του καταδυτικό κέντρο και αντιπρόεδρος του Παγκρήτιου Ομίλου Φουσκωτών Σκαφών, Γιώργος Γεωργαντάς, αφημένος στη "ρότα" της κουβέντας να "σκάει" πάνω σε όλα εκείνα που θα έπρεπε να έχουμε κάνει αλλά κουραστήκαμε, ξεχάσαμε ή δεν προνοήσαμε να κάνουμε για το περιβάλλον, τον καταδυτικό τουρισμό με την κουλτούρα και φιλοσοφία του, καθώς και τα οφέλη του, τις αγκυλώσεις της Πολιτείας και τις συνέπειές τους, επισημαίνει πως «την καθαρότητα των νερών του Αιγαίου και του Ιονίου μπορείς να τη βρεις μόνο εδώ. Έχω βουτήξει σε όλες τις θάλασσες του κόσμου και ξέρω τι σας λέω...».

Όπως τονίζει, η Ελλάδα «μπορεί να δώσει σε μια οικογένεια τη δυνατότητα πολλαπλών πακέτων: κατάδυση, πολιτισμός, ιστορία, φύση... Η Κρήτη συνδυάζει τα πάντα...». Επισημαίνει ότι ελάχιστοι είναι οι πολιτικοί που από θέση ευθύνης και οι υπηρεσιακοί παράγοντες σε φορείς του Δημοσίου προχώρησαν βήματα παρακάτω τον καταδυτικό τουρισμό, όταν τα συγκεκριμένα τουριστικά πακέτα είχαν και εξακολουθούν να έχουν μεγάλη ζήτηση από όλη την Ευρώπη.

Με πικρία αναφέρει πως, αντί να εκμεταλλευτούμε τα δώρα της καθαρότητας των νερών και τα παράλιά μας για να φτιάξουμε θαλάσσια πάρκα, μείναμε πίσω, ακόμα και από την Τουρκία ή την Αίγυπτο. Υπενθυμίζει επίσης προς πάσα κατεύθυνση ότι η Κρήτη μπορεί να ανταποκριθεί με πολλαπλές δυνατότητες σε ένα τουριστικό-εναλλακτικό πακέτο, που θα ικανοποιεί τα ενδιαφέροντα όλης της οικογένειας σε παράλληλο χρόνο - κατάδυση, εκδρομή, πολιτισμός και ιστορία - καθώς κάθε χρόνο περίπου 20.000 ξένοι επισκέπτονται την Κρήτη μόνο για καταδύσεις.

«Έχω γυρίσει όλο τον κόσμο κι έχω βουτήξει σε όλες τις θάλασσες: Καραϊβική, Νότια Αμερική, Καμπότζη, Βιετνάμ, Παλάου, Φιλιππίνες, Μαλαισία, Μαλδίβες... Το χειμώνα δουλεύω ως εκπαιδευτής στις Φιλιππίνες. «Οι εξωτικοί προορισμοί και το όνειρό τους είναι τελικά ένας φοίνικας, μια άσπρη παραλία. "Κνωσός" πουθενά. Πήγα στις Μαλδίβες για δεκαπέντε ημέρες και πάνω στην εβδομάδα έφυγα. "Ελλάδα" πουθενά...».

Στο παραπάνω πλαίσιο εντάσσονται και οι προσπάθειες των δυτών να "βοηθήσουν" την Πολιτεία για την περαιτέρω ανάπτυξη του καταδυτικού τουρισμού αναψυχής. Οι δύτες τάσσονται στο πλευρό της Εφορίας Εναλίων Αρχαιοτήτων ώστε να αναδειχθούν τα ναυάγια που είναι κρυμμένα στις ελληνικές θάλασσες, με τη δημιουργία υποβρύχιων μουσείων, τις κατάλληλες υποδομές εξυπηρέτησης και φύλαξης των ευρημάτων, και αυστηρά υπό το βλέμμα της Εφορίας και του κράτους.

«...Κρίμα και πάλι κρίμα που η νομοθεσία δεν έχει προβλέψει κάτι τέτοιο, όπως στην Ισπανία ή στην Τουρκία, με την τελευταία να παίρνει πλοία από την Ελλάδα προκειμένου να τα βυθίσει έξω από το Κουσάντασι δημιουργώντας καταδυτικό πάρκο... Κρίμα και πάλι κρίμα που η επιθυμία ή η ελπίδα της δημιουργίας ενός τέλειου τεχνητού υφάλου παραμένει στα συρτάρια...».

Ρεπορτάζ: Αγγέλα Δουλγεράκη

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News