Το επάγγελμά του χαρακτηρίζεται από υψηλή επικινδυνότητα, άγχος και πίεση, το τυπικό ωράριο δεν αποτελεί κανονικότητα, έρχεται αντιμέτωπος με νέους τύπους εγκληματικότητας και, αρκετά συχνά, εισπράττει τη δυσπιστία και την εχθρικότητα συμπολιτών του.
Της Αθηνάς Σπανάκη-Κοχιαδάκη*
Αναφέρομαι στο μάχιμο αστυνομικό, ο οποίος θέτει τον εαυτόν του και όλες τις δυνάμεις του στην υπεράσπιση δύο πρωταρχικών δημόσιων αγαθών, της ασφάλειας και της έννομης τάξης. Αγαθά τα οποία αποκτούν μεγαλύτερη αξία όσο αυξάνει η κρίση που ζούμε και όσο το διεθνοποιημένο περιβάλλον γίνεται πιο σύνθετο και δυσανάγνωστο.
Υπάρχει κανείς που δεν επιθυμεί να ζει σε έναν ασφαλή τόπο, σε μια χώρα όπου προστατεύεται η ζωή, η ιδιοκτησία και η αξιοπρέπειά του; Η ασφάλεια είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Και οι κοινωνίες μπαίνουν σε τροχιά προόδου μόνο εάν προηγουμένως έχουν κατοχυρώσει καθολική ασφάλεια στα μέλη τους.
Ο Έλληνας αστυνομικός επιτελεί ένα λειτούργημα, με αυτοθυσία και ηθικές προεκτάσεις και όχι ένα απλό, συμβατικό, οριοθετημένο επάγγελμα. Αποστολή του είναι η προστασία των δικών μας δικαιωμάτων. Όμως, ποια είναι τα δικά του; Πόσα "πολλά" τού ζητάμε και πόσα "λίγα" τού παρέχουμε; Του έχουμε αναθέσει την ασφάλειά μας, έχουμε την προσδοκία να διακινδυνεύει ακόμη και τη ζωή του για εμάς, να εργάζεται υπερωρίες για τη δημόσια τάξη και, ανταποδοτικά, αμείβουμε έναν οικογενειάρχη αστυνομικό με 700 ευρώ!
Η στάση μας απέναντι στις οικογένειες όσων έχασαν τη ζωή τους στο υπηρεσιακό τους καθήκον είναι, εξίσου, άδικη και ατελής. Εδώ, συναντάμε μια παραδοξότητα που αγγίζει τα όρια του τραγέλαφου. Εάν η σύζυγος του εκλιπόντος είναι 55 ετών, δικαιούται πλήρη σύνταξη, ενώ εάν είναι 52 έως 54 ετών δικαιούται σύνταξη για τρία χρόνια, αφού αυτή μετά αναστέλλεται μέχρι να συμπληρώσει τα 67 έτη. Τέλος, στην περίπτωση που είναι μέχρι 52 χρόνων θα λάβει σύνταξη για 3 μόνο χρόνια! Πρόκειται για μια θλιβερή διάκριση...
Ως Πολιτεία δεν έχουμε αποτύχει, μόνο, στο να σταθμίσουμε το ρόλο του αστυνομικού και να του παρέχουμε αξιοπρεπείς οικονομικές απολαβές. Η ανεπάρκειά μας επεκτείνεται και στο να χορηγήσουμε τα σύγχρονα μέσα που απαιτούνται στην καθημερινή υπηρεσία του. Οι υλικοτεχνικές ελλείψεις, όπως και η υποστελέχωση, λόγω και της κρίσης που διανύουμε, έχουν λάβει τρομακτικές διαστάσεις. Οι συνέπειες είναι αλυσιδωτές για τους αστυνομικούς και για εμάς, τόσο σε λειτουργικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο.
Ο αστυνομικός είναι ευάλωτος στα κακοποιά στοιχεία, στο οργανωμένο, αδίστακτο έγκλημα, πολλές φορές με "χέρια δεμένα" από το προβληματικό νομικό μας πλαίσιο, με αποτέλεσμα να αισθάνεται εγκαταλειμμένος από την ίδια την Πολιτεία. Το επίπεδο ασφάλειάς μας φθίνει και αυτό μας στρέφει, πολλές φορές άδικα, εναντίων των ίδιων των αστυνομικών.
Εξέλιξη στην Αστυνομία και κατ' επέκταση στην αστυνόμευση δε θα υπάρξει εάν, εκτός από τα εργασιακά και συνταξιοδοτικά ζητήματα, δε ληφθεί μέριμνα και για την επιστημονική αναβάθμιση του αστυνομικού Σώματος. Η παράνομη διακίνηση ανθρώπων, η λαθρομετανάστευση, οι έκνομες πράξεις με τη χρήση διαδικτύου, οι τρομοκρατικές απειλές και το διασυνοριακό έγκλημα δεν καταστέλλονται εάν ο σύγχρονος αστυνομικός δεν είναι εξειδικευμένος, άρτια εκπαιδευμένος και σωστά πληροφορημένος, ειδικά όταν ενεργεί σε πολιτισμικές κοινότητες με άλλη γλώσσα και κώδικες συνεννόησης.
Η προσφορά του μάχιμου αστυνομικού είναι μεγάλη καθημερινά και ηρωική πολλές φορές. Η εικόνα των νεαρών αστυνομικών, που είναι συχνά άγρυπνοι, μακριά από τα σπίτια τους, παρατεταγμένοι με την πλάτη στο γήπεδο και γίνονται κινητοί στόχοι κομπλεξικών οπαδών, "μιλάει", ίσως, πιο δυνατά για όλα όσα υπομένουν. Οι υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας, σε συγκυρίες στενότητας και ρευστότητας, παράγουν έργο άξιο επαίνου και θαυμασμού. Εμείς το αναγνωρίζουμε και τους ευχαριστούμε γι' αυτό!
* Η κ. Αθηνά Σπανάκη-Κοχιαδάκη είναι δημοτική σύμβουλος Ηρακλείου, μέλος της Γραμματείας Γυναικείων Θεμάτων Ν.Δ. - υπεύθυνη Κρήτης.
