Η Angela Merkel επανέρχεται για τέταρτη θητεία στην καγκελαρία, οι σοσιαλδημοκράτες τραυματιστήκαν σοβαρά και ένα ακροδεξιό λαϊκιστικό κόμμα μπήκε στο κοινοβούλιο για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες: Οκτώ μαθήματα από τις γενικές εκλογές της Κυριακής στη Γερμανία.
Πρώτο. Η ακροδεξιά λαϊκιστική «Εναλλακτική για την Γερμανία» (AfD) είναι το τρίτο ισχυρότερο πολιτικό κόμμα στη χώρα και θα λάβει θέσεις στο γερμανικό κοινοβούλιο, τη Bundestag. Υπάρχουν αρκετοί δεξιοί ριζοσπάστες στις τάξεις του, που σημαίνει ότι τα φαντάσματα του παρελθόντος της Γερμανίας επιστρέφουν. Σηματοδοτεί δε την πρώτη φορά από τις πρώιμες μέρες της μεταπολεμικής Γερμανίας που ένα ακροδεξιό κόμμα θα εκπροσωπηθεί στη Bundestag - και το AfD θα είναι πολύ ισχυρότερο από τους προκατόχους του δεδομένου ότι είναι πιθανό να έχει πάνω από 80 βουλευτές.
Αυτό θα έχει συνέπειες υπό τη μορφή συγκρούσεων, προκλήσεων και σκανδαλωδών ρητορικών. Από την αρχή, το AfD θα κάνει ό, τι μπορεί για να εξασφαλίσει ότι θα επιστρέψει στο κοινοβούλιο την επόμενη τετραετία - και για να συμβεί αυτό, η γερμανική κοινωνία πρέπει να παραμείνει χωρισμένη. Αυτό θα αποτελέσει το επίκεντρο της πολιτικής του AfD στην Ομοσπονδιακή Βουλή.
Δεύτερο. Οι συντηρητικοί της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, αποτελούμενοι από τη Χριστιανοδημοκρατική Ένωση (CDU) και το αδελφό κόμμα της Βαυαρίας, τη Χριστιανική Κοινωνική Ένωση (CSU), υπέστησαν σημαντικές απώλειες, αλλά η Μέρκελ επέστρεψε στην καγκελαρία για τέταρτη θητεία.
Η δημιουργία ενός κυβερνητικού συνασπισμού αυτή τη φορά θα είναι περίπλοκη.
Οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) δεν θέλουν πλέον να συμμετάσχουν σε ένα μεγάλο συνασπισμό με τους συντηρητικούς της Μέρκελ, όπως δήλωσαν αρκετοί ηγέτες του SPD την Κυριακή το βράδυ, γεγονός που αφήνει στη Μέρκελ μία μόνο επιλογή: έναν συνασπισμό με το Κόμμα των Πράσινων και τους Φιλελεύθερους . Υπάρχουν, ωστόσο, αρκετά εμπόδια σε έναν τέτοιο συνασπισμό. Ένα σημαντικό είναι ότι ένας τέτοιος συνασπισμός θα περιλάμβανε τέσσερα ξεχωριστά κόμματα, δημιουργώντας αρκετά προβλήματα στον καθημερινό συντονισμό μεταξύ τους. Επιπλέον, παραμένει να δούμε αν οι Πράσινοι ενδιαφέρονται να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τους αναστημένους Φιλελεύθερους του FDP. Βέβαια, οι νέες εκλογές δεν είναι κάτι που ενδιαφέρει ιδιαίτερα το κόμμα.
Τρίτο. Μαζί, τα δύο μεγάλα παραδοσιακά κόμματα της Γερμανίας - οι συντηρητικοί και οι σοσιαλδημοκράτες - είναι ασθενέστεροι από ό, τι σε έξι δεκαετίες.
Το κομματικό σύστημα της Γερμανίας φαίνεται να κατακερματίζει και να αμβλύνει ακόμη περισσότερο προς τα άκρα. Και αυτό είναι συνέπεια μιας μεγάλης συμμαχίας που κυβερνά τη χώρα για οκτώ από τα τελευταία 12 χρόνια.
Τέταρτο. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει καταρρεύσει. Ή μάλλον, συνέχισε τον κατήφορο που ξεκίνησε το 2009 (23%) και αναχαιτίστηκε για λίγο το 2013 (25,7%).
Τα χρόνια στην κυβέρνηση μετασχημάτισαν ένα υπερήφανο κόμμα «ουρά» των συντηρητικών και με τον Martin Schulz στην κορυφή, το SPD έχει τώρα υποστεί το χειρότερο αποτέλεσμα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μόνο στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης οι Σοσιαλδημοκράτες είχαν χειρότερο αποτέλεσμα στις εκλογές. Το κόμμα εξακολουθεί να επιμένει ότι η ηγεσία του Σουλτς δεν πρόκειται να συζητηθεί, αλλά τέτοιες δηλώσεις αυτές τις μεγάλες εκλογικές νύχτες τείνουν να μην έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής. Εάν το SPD παραμείνει στην αντιπολίτευση, θα αντιμετωπίσει εκτός από την κυβέρνηση και μια μάχη με το ακροδεξιό AfD για την επικράτηση στο κοινοβουλευτικό πεδίο αλλά και στις εντυπώσεις.
Πέμπτο. Οι Φιλελεύθεροι επιστρέφουν, αλλά ο Christian Lindner θα ένοιωθε καλύτερα μάλλον αν ήταν επικεφαλής της αντιπολίτευσης στη Bundestag παρά ένας από τους δύο κατώτερους εταίρους της Μέρκελ. Την τελευταία φορά που η FDP προσχώρησε σε κυβερνητικό συνασπισμό με τη Μέρκελ - μεταξύ του 2009 και του 2013 - η συνεργασία του με το CDU κόστισε την εκπροσώπηση των ελεύθερων δημοκρατών στη βουλή χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια για να ανακάμψουν.
Εκτο. Το Αριστερό Κόμμα παρέμεινε σταθερό, αλλά εξακολουθεί να έχει μηδενικές προοπτικές να γίνει μέλος κυβερνητικού συνασπισμού. Και με τους δεξιούς λαϊκιστές σήμερα μια σημαντική δύναμη στα έδρανα της αντιπολίτευσης, η Αριστερά έχει χάσει την αξίωσή της να είναι ο πρωταρχικός εκπρόσωπος διαμαρτυρίας των Γερμανών ψηφοφόρων. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην ανατολική Γερμανία, όπου η Αριστερά έχει παραδοσιακά ερείσματα. Αυτή τη φορά είναι το AfD που γιορτάζει τη μεγαλύτερη επιτυχία του στα κρατίδια που ανήκαν στην πρώην Ανατολική Γερμανία.
Εβδομο. Το ισχυρό αποτέλεσμα της AfD είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για τη Χριστιανική Κοινωνική Ένωση. Η CSU ήταν ήδη στα πρόθυρα να σπάσει τη συνεργασία της με το CDU της Μέρκελ και τώρα ο ηγέτης του CSU, Horst Seehofer, θα μπεί στον πειρασμό να κατευθύνει το κόμμα του ακόμη πιο δεξιά. Η Μέρκελ θα αισθανθεί τα αποτελέσματα, ιδιαίτερα δεδομένου ότι οι βουλευτικές εκλογές πλησιάζουν στη Βαυαρία το 2018. Ο Seehofer ελπίζει να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία σε αυτές τις εκλογές, αλλά το αποτέλεσμα του κόμματός του την Κυριακή δεν είναι καλό για αυτές τις προοπτικές. Αφού κέρδισε το 49,3% το 2013, η CSU απέσπασε αυτή τη φορά μόλις το 38,5% και έκανε τη χειρότερη εμφάνισή της από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ογδοο. Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση θα είναι πολωμένη μεταξύ του Σοσιαλιστικού Κόμματος, αφενός, και της AfD, αφετέρου, σε μια εποχή κατά την οποία ο κυβερνητικός συνασπισμός θα είναι πιθανόν πρωτόγνωρος για τη Γερμανία σε ομοσπονδιακό επίπεδο.
Στην καλύτερη περίπτωση, αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ευκαιρία για ανανέωση - και όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση της AfD, διακυβεύονται οι θεμελιώδεις αξίες της Γερμανίας, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Ένα είναι σίγουρο ότι για τα επόμενα χρόνια η γερμανική πολιτική σκηνή θα πάψει να είναι βαρετή.
