Να δουν το θέμα "Σχολείο Ευρωπαϊκής Παιδείας (ΣΕΠ) Ηρακλείου Κρήτης", που είναι και το μοναδικό Ευρωπαϊκό Σχολείο στην Ελλάδα, με προσοχή στις αλλαγές που προωθούνται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ζητά με ανοιχτή επιστολή της προς τον υπουργό Παιδείας, κ. Κώστα Γαβρόγλου, η εκπαιδευτικός ΠΕ40 Ισπανικής Γλώσσας και ΠΕ04.1 Φυσικής ΜΑ Διδακτική της Ισπανικής ως Δεύτερη Γλώσσα (UNED) Βάσω Παρτσανάκη.
Όπως τονίζει, είχε την τύχη να εργαστεί για 5 συνεχόμενα έτη στο εν λόγω σχολείο και συγκεκριμένα κατά τα έτη 2011-2016, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η διεύρυνση του σχολείου, καθώς κάθε χρόνο δημιουργούταν και μία καινούργια-επόμενη τάξη (κύκλος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του ελληνόφωνου τμήματος και του αγγλόφωνου τμήματος).
Όπως αναφέρει συνεχίζοντας στην επιστολή της, «παρακολουθώ, όπως πολλοί ακόμη εκπαιδευτικοί και πολίτες, τη συζήτηση για τις επερχόμενες αλλαγές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και έχω διαβάσει επανειλημμένα αναφορές για το International Baccalaureate, αλλά καμία μνεία στο σύστημα των Ευρωπαϊκών Σχολείων.
Θεωρώ ότι η περαιτέρω μελέτη του όλου τρόπου λειτουργίας τους, με δεδομένη την πολυπολιτισμικότητα που τα διακρίνει και την πληθώρα κειμένων, στατιστικών στοιχείων και μελετών που έχουν γίνει και γίνονται συνεχώς γι' αυτά, μπορεί να εμπλουτίσει τη συζήτηση και τις επιλογές που ανοίγονται για τις επερχόμενες αλλαγές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Επιπλέον, θεωρώ ότι το υπουργείο Παιδείας θα μπορούσε να αντλήσει στοιχεία in situ και να αξιοποιήσει την ύπαρξη και λειτουργία του ΣΕΠ, ως σχολείο πιλότο ή πειραματικό».
Η κ. Παρτσανάκη επισημαίνει ακόμη ότι «από την ίδρυσή του μέχρι και σήμερα το ΣΕΠ έχει αντιμετωπιστεί από τις αρμόδιες Αρχές σαν μια ανειλημμένη υποχρέωση και έχω την αίσθηση ότι κανείς δεν έχει ασχοληθεί ενδελεχώς με τις ιδιαιτερότητές του, αλλά και με όσα έχει να προσφέρει μέσα από τη διαφορετικότητά του στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα».
Την ίδια στιγμή, στην επιστολή της η κ. Παρτσανάκη δεν παραλείπει να αναφερθεί επίσης στα "εσωτερικά" του ΣΕΠ και συγκεκριμένα στη διαδικασία επιλογής προσωπικού, όπου, όπως λέει, «ακολουθώντας την πρακτική που ίσχυε στα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά Σχολεία, η οποία έχει ωστόσο αλλάξει, χωρίς η αλλαγή αυτή να αποτυπωθεί στην προκήρυξη για το ΣΕΠ, προηγούνται για την πρόσληψη οι φυσικοί ομιλητές (native speakers) μιας γλώσσας και συντάσσεται ξεχωριστός πίνακας αξιολόγησης γι' αυτούς, ο οποίος πρέπει να εξαντληθεί για να προσληφθούν μη φυσικοί ομιλητές (από το δεύτερο πίνακα).
Παρόλο που στα άλλα Ευρωπαϊκά Σχολεία η δέσμευση ισχύει πλέον μόνο για τη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας (L1) και για το δημοτικό, και παρά τις αντιλήψεις που υπάρχουν στην επιστημολογία της διδασκαλίας, ότι δεν είναι de facto καλύτερο να διδάσκεται λ.χ. η ξένη γλώσσα από φυσικό ομιλητή αλλά από κάποιον που γνωρίζει εξίσου καλά και τις δύο γλώσσες, καθώς θα λειτουργήσει ως πολιτισμικός διαμεσολαβητής για τους μαθητές του, ας παραμείνουμε στη βασική οδηγία που πριμοδοτεί τους φυσικούς ομιλητές και τους εντάσσει σε διαφορετικό πίνακα, ώστε να προηγούνται στην πρόσληψη».
Την ίδια ώρα, παρουσιάζονται μια σειρά άλλα θέματα, τα οποία σε συνδυασμό, όπως λέει χαρακτηριστικά, «εγείρουν υποψία αδιαφάνειας στις αποφάσεις της Επιτροπής Επιλογής Προσωπικού και συνάδουν στη δημιουργία κλίματος ανασφάλειας στους υποψήφιους-αιτούντες εκπαιδευτικούς για αναπληρωτές στο ΣΕΠ».
«Ξεχωριστό σχολείο»
«Πρέπει να βρει το στίγμα του»
Επειδή το ΣΕΠ είναι ένα ξεχωριστό σχολείο και αν κάποιος, στην κατάλληλη θέση, ασχοληθεί με την περίπτωσή του, θα μπορέσει να βρει το στίγμα και τον προορισμό του, όπως καταλήγει η κ. Παρτσανάκη, «είναι ή θα μπορούσε να γίνει ένα πολυπολιτισμικό σχολείο αναφοράς και πειραματισμού, συνομιλίας ανάμεσα στο ελληνικό και το ευρωπαϊκό σύστημα», ζητώντας από τους αρμόδιους να λάβουν σοβαρά υπόψη τους αυτήν την παράμετρο.
