Μια ζωηρή συζήτηση έχει ξεκινήσει τελευταία με το θέμα της ονοματοδοσίας ενός δρόμου της πόλης μας με το όνομα του εκλιπόντος και πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδος Κ. Μητσοτάκη. Η συζήτηση φαίνεται να περιστρέφεται γύρω από δύο εστίες. Η πρώτη είναι εάν θα πρέπει να δοθεί το όνομα του Κ. Μητσοτάκη σε οδική αρτηρία, και η δεύτερη ποια θα είναι αυτή. Και θα πρέπει να μετονομαστεί κάποιος δρόμος ή να φέρει το όνομά του κάποιος νέος;
Της Αθηνάς Σπανάκη-Κοχιαδάκη
Όσον αφορά στο πρώτο θέμα, νομίζω ότι είναι άτοπος κάθε προβληματισμός. Τις υπάρχουσες αντιρρήσεις θα τις χαρακτήριζα μικροπολιτικές, αντιρρήσεις σκοπιμότητας και μικροψυχίας. Πέρα από πολιτικές ιδεολογίες, αποτελεί γεγονός ότι ο εκλιπών υπήρξε, για την Κρήτη, ο μοναδικός πολιτικός, μετά τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδος. Αυτό και μόνο είναι αρκετό, για εμάς τους Κρητικούς, να επιδιώκουμε κάθε τιμή προς αυτόν. Πέρα από το πολιτειακό αξίωμα που κατέκτησε, επηρέασε, απόλυτα θετικά κατά τη γνώμη μου, τα πολιτικά πράγματα της Κρήτης και την τροχιά της χώρας μας για πάνω από 60 χρόνια. Συμμετείχε ενεργά τόσο στην αντίσταση κατά των κατακτητών Γερμανών όσο και σε όλες τις πολιτικές εξελίξεις πριν και μετά την αντιπολίτευση, ενώ και η αντιστασιακή του δράση κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ήταν αξιοσημείωτη. Επομένως, θεωρώ ότι είναι αυταπόδεικτο, λογικό και αναμενόμενο ένας δρόμος της πόλης μας, που αποτελεί ουσιαστικά πρωτεύουσα της Κρήτης, και μάλιστα σημαντικός, να φέρει το όνομα του μεγάλου αυτού Κρητικού πολιτικού άνδρα.
Αναφορικά με το δεύτερο θέμα, αυτό έχει αρχίσει να αναπτύσσεται τελευταία μετά τη διαφαινόμενη απόφαση του Δήμου μας να μετονομαστεί τμήμα της λεωφόρου Κνωσού σε οδό Κ. Μητσοτάκη. Οι αντιρρήσεις σχετίζονται με τα πιθανά προβλήματα που ενδέχεται να δημιουργήσει η μετονομασία τόσο στην καθημερινότητα των πολιτών όσο και στη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών. Εδώ, θα πρέπει να παραδεχτώ ότι οι προβληματισμοί είναι εύλογοι. Επίσης, ο νομοθέτης απαγορεύει τις μετονομασίες, εκτός εξαιρετικών περιπτώσεων. Ωστόσο, δε θυμάμαι να υπήρχαν τέτοιοι προβληματισμοί και αντιρρήσεις όταν σημαντικοί δρόμοι της πόλης μας μετονομάστηκαν με ονόματα άλλων άξιων πολιτικών ανδρών, όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου ή ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ούτε όταν η αίθουσα του Δήμου, γνωστή επί χρόνια ως αίθουσα "Ανδρόγεω", μετονομάστηκε σε αίθουσα "Μανόλη Καρέλλη", και μάλιστα με πρόταση και εισήγηση του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου. Αλήθεια, σε αυτές τις περιπτώσεις δε δημιουργήθηκαν προβλήματα; Η νομοθεσία δεν το απαγόρευε; Προσωπικά, δε θυμάμαι να υπήρξαν αντιρρήσεις και πρέπει να πω ότι η απόφαση της τότε δημοτικής Αρχής πραγματικά τίμησε τους δύο προαναφερόμενους πολιτικούς. Μήπως, τελικά, οι κάθε λογής αντιρρήσεις υποκρύπτουν σκοπιμότητες και οδηγούν σε αναμόχλευση πολιτικών διχαστικών αντιπαλοτήτων;
Προσωπικά, έχω εμπιστοσύνη στους χειρισμούς του Δήμου μας και προσωπικά στο δήμαρχο Ηρακλείου, ο οποίος, το τελευταίο διάστημα, σωστά κατά τη γνώμη μου, πήρε το θέμα πάνω του, αποδεσμεύοντας ανθρώπους που οι "ώμοι" τους δεν μπορούσαν να το σηκώσουν, ή, ίσως, δεν ήθελαν. Γι' αυτό θα στηρίξω τις όποιες αποφάσεις του.
Για τους προβληματισμούς και τις ενστάσεις, ειδικών και μη, για τη μετονομασία οδών δεν έχω, πραγματικά, κανένα δισταγμό να συνταχθώ μαζί τους, αρκεί να συμφωνήσουμε όλοι μας ότι όλες οι μετονομασίες οδών μέχρι σήμερα στην πόλη μας έχουν γίνει "παράνομα" και εφόσον, τεκμηριωμένα, έχουν δημιουργήσει προβλήματα, να τις εξετάσουμε όλες από μηδενική βάση.
Η απόδοση τιμών σε πολιτικούς άνδρες που προσέφεραν σε αυτόν τον τόπο και η υπενθύμιση της ιστορίας μας χρειάζονται αντικειμενικότητα, μεγαλοψυχία και γενναιοδωρία.
* Η κ. Αθηνά Σπανάκη-Κοχιαδάκη είναι δημοτική σύμβουλος Ηρακλείου, μέλος της Γραμματείας Γυναικείων Θεμάτων Ν.Δ.-υπεύθυνη Κρήτης.
