Τις τελευταίες ημέρες η παγκόσμια πολιτική στρατιωτική επικαιρότητα κυριαρχείται από την απειλή ενός υφέρποντος πολέμου, που εμπεριέχει τον κίνδυνο πυρηνικής ανάφλεξης και αφορά δυνάμεις που έχουν στην κατοχή τους πυρηνικά όπλα.
Του Μαρίνου Παττακού
Απειλές για πυραυλικό πλήγμα στο νησί Γκουάμ επανέλαβε για μια ακόμη φορά το καθεστώς της Βόρειας Κορέας, χαρακτηρίζοντας την πρόσφατη εκτόξευση βαλλιστικού πυραύλου ως «προάγγελο» μεγαλύτερου στρατιωτικού κτυπήματος.
«Φτάνουν τα λόγια… είκοσι πέντε χρόνια μιλάμε με τη Βόρεια Κορέα χωρίς αποτέλεσμα», δήλωσε οργισμένος ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ σε απάντηση των βορειοκορεατικών απειλών.
Το Συμβούλιο Ασφάλειας του ΟΗΕ καταδίκασε έντονα την προκλητική εκτόξευση του πυραύλου, καλώντας όλα τα κράτη μέλη του να πράξουν το ίδιο.
Πλήρης η ταύτιση της Μόσχας με την απόφαση του ΟΗΕ, ενώ η Κίνα δεν αντέδρασε όπως συνήθως στην αμερικανική ρητορική.
Επιδείνωση της υφιστάμενης πολεμικής πυρηνικής κρίσης αποτέλεσε η πραγματοποίηση δοκιμής βόμβας υδρογόνου από τη Β.Κορέα και η σεισμική δόνηση που προκλήθηκε στη συγκεκριμένη περιοχή.
Πρόκειται για μια εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση στη σύγχρονη διεθνή πολιτική σκηνή, γιατί το καθεστώς αυτό διαθέτει μια κρατική οντότητα, με ένα λαό παραπλανημένο, φοβισμένο και αφοσιωμένο σε ένα παρανοϊκό ηγέτη, που μπορεί να κινηθεί απρόβλεπτα από το φόβο ενός αναμενόμενου πλήγματος σε βάρος του από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Βόρειος Κορέα είναι ένα κράτος που προέρχεται από τον κορεατικό εμφύλιο της δεκαετίας του 1950, οικοδομήθηκε πάνω στις αρχές ενός ιδιότυπου κουμουνιστικού απομονωτισμού, που δεν δίνει λογαριασμό σε κανένα, ούτε έχει οικονομική εξάρτηση από κανένα. Διαθέτει την επικινδυνότητα μιας απρόβλεπτης πυρηνικής δύναμης που μπορεί να προκαλέσει κλιμακούμενη ανάφλεξη, με απροσδιόριστες καταστροφικές επιπτώσεις.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα δεν είναι μόνο η πυρηνική απειλή, αλλά κυρίως η αντιμετώπιση του καθεστώτος της Βόρειας Κορέας, το οποίο είναι ανεξέλεγκτο, δεν διέπεται από κανόνες διεθνούς δικαίου και μπορεί ανά πάσα στιγμή να αντιδράσει χωρίς να υπολογίσει το κόστος, ούτε το δικό του, ούτε της διεθνούς κοινότητας.
Το δίλημμα για τη διεθνή πολιτική νομιμότητα για την αντιμετώπιση τέτοιων απρόβλεπτων και ολοκληρωτικών καθεστώτων είναι υπαρξιακό. Τίθεται ενώπιον της επιλογής να πλήξει άμεσα και να εξουδετερώσει το καθεστώς, μαζί με τις συνέπειες να καταστραφούν δυτικόφιλες δυνάμεις από την πυρηνική του αντίδραση ή να αφήσει το πρόβλημα να διαιωνίζεται με υποχρεωτική συμβίωση μιας μόνιμης πυρηνικής απειλής, ελπίζοντας ο χρόνος να οδηγήσει σε μια φυσική ενδεχόμενη αυτοκαταστροφή του καθεστώτος.
Παρά ταύτα οι εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα για την τύχη και το μέλλον της αντιπαράθεσης Βορείου Κορέας - ΗΠΑ δεν είναι εύκολη υπόθεση και δεν πρέπει να αναζητηθούν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, αλλά στη σφαίρα της απλής ανθρώπινης λογικής.
Η πληθώρα των συμβούλων που περιβάλλουν και καθοδηγούν τις μεγάλες δυνάμεις σήμερα, είναι βέβαιο ότι θα λειτουργήσουν θετικά, γι' αυτό και το ενδεχόμενο κορύφωσης της σύγκρουσης φαίνεται να έχει λιγότερες πιθανότητες.
Όμως οφείλουμε όλοι να διατηρήσουμε τις επιφυλάξεις και τον προβληματισμό μας, αναλογιζόμενοι ότι: «ο μεγαλύτερος κίνδυνος στη σύγχρονη εποχή δεν είναι το κράτος των Ισλαμιστών στη Μέση Ανατολή, αλλά ο πυρηνικός εφιάλτης της Βόρειας Κορέας στην Άπω Ανατολή».
