Ακόμα και στις πιο παρακμιακές εποχές της παγκόσμιας ιστορίας κάποιοι άνθρωποι ξεχώριζαν και έδιναν πρώτοι τη μάχη κατά του σκοταδισμού της εκμετάλλευσης, μπροστάρηδες του αγώνα για την ανάπτυξη και την πρόοδο της ανθρώπινης κοινωνίας.
Ήταν εκείνοι που διακρίθηκαν πρώτοι ως μεγάλοι διανοητές, σπουδαίοι επιστήμονες, γενναίοι πολεμιστές, σημαντικοί αθλητές και κάποιοι άλλοι χαρισματικοί ηγέτες πολιτικοί.
του Μαρίνου Παττακού
Προικισμένοι άνθρωποι από τη φύση στο μυαλό, στο σώμα, στην ψυχή, αναδείχθηκαν πρώτοι και ως άριστοι αναγνωρίστηκαν και τιμήθηκαν για την προσφορά τους, από την κοινωνία και την ιστορία. Οι άνθρωποι αυτοί προέρχονταν από τα λαϊκά στρώματα, τις φτωχογειτονιές, τις αγροτικές απομονωμένες περιοχές, αλλά και από την αστική τάξη, φτωχών ή εύπορων οικογενειών.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα «της Αριστεράς και της προόδου» με την κατάργηση των αξιολογήσεων, των βαθμολογήσεων, της ισοπέδωσης και της απαξίωσης της αριστείας, αποτελεί πρωτόγνωρο πολιτικό και κοινωνικό φαινόμενο.
Τα έβαλαν με την αριστεία στα σχολεία, «επιτίθενται» σ' εκείνους που ξεχωρίζουν στην κοινωνία. Η ευγενής άμιλλα που κινεί τους νέους στην απόκτηση της παιδείας, βαπτίζεται «ανεπιθύμητος ανταγωνισμός» και ορίζουν με κλήρωση τους σημαιοφόρους και τους παραστάτες των σχολικών παρελάσεων.
Φυσικά δεν θα είχε νόημα για μια κοινωνία να στηρίζεται μόνο στους άριστους, αλλά εξίσου δεν θα είχε νόημα να μην αναγνωρίζονται οι άξιοι. Το ζητούμενο δεν είναι η πρωτιά για την πρωτιά, χωρίς ηθικό περιεχόμενο. Το ζητούμενο είναι να επιδιώκεται η πρωτιά και να αξιοποιείται για λογαριασμό όλων, να τίθεται στην υπηρεσία του συνόλου και να παρασύρει τους πολλούς στην ανοδική πορεία της προόδου.
Η κατάργηση της αριστείας και ο «αποκεφαλισμός» των πρώτων, είναι φαινόμενο πρακτικών μόνο των αυταρχικών καθεστώτων, που φροντίζουν να εξουδετερώνουν τους πρώτους για να ελέγχουν και να καταδυναστεύουν τους πολλούς.
Οι Έλληνες θέλουν να γίνουν σημαιοφόροι και παραστάτες τα παιδιά τους και να προσπαθήσουν να το κάνουν ακόμη κι αν δεν το καταφέρουν, γιατί η προσπάθεια για τη μάθηση χρειάζεται κίνητρα, ουσιαστικά στοιχεία της επιτυχίας.
Όμως «ουδέν κακόν αμιγές καλού» όπως έλεγαν και οι Αρχαίοι Έλληνες. Τελικά η αριστερά στην προσπάθειά της να κερδίσει τις μάζες ποντάροντας στην πλειοψηφία των μετρίων, έκανε ένα βασικό στρατηγικό-πολιτικό λάθος. Πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα κερδίσει τη συμπάθεια του λαού επιχειρεί να διχάσει την κοινωνία. Επενδύουν στην αναξιοκρατία και στην ισοπέδωση, αγνοώντας ότι οι προτεραιότητες των πολιτών είναι διαφορετικές. Τα έβαλαν με την αριστεία και κινδυνεύουν να χάσουν την κοινωνία.
Αυτό που δεν κατάφερε η κεντροδεξιά μέχρι σήμερα να πείσει τους Έλληνες, το έκανε η ίδια η Αριστερά σε δυο χρόνια.
Σήμερα η Αριστερά διδάσκει τους Έλληνες προσφέροντας στην Ελληνική κοινωνία δυο σημαντικά δώρα: Να διώξει μόνη της τον φόβο του «μπαμπούλα» της Δεξιάς που «τρομοκρατούσαν» τους Έλληνες και να καταρρίψει σε χρόνο ρεκόρ το γνωστό «μύθο» της Αριστεράς στην Ελλάδα.
