Η "Νέα Κρήτη" δημοσιεύει σήμερα άρθρο-παρέμβαση της δημοτικής συμβούλου Αθηνάς Σπανάκη-Κοχιαδάκη, με αφορμή το θέμα που ανέδειξε η εφημερίδα μας για τις καταγγελίες των υπαλλήλων του Δήμου Ηρακλείου για τις άθλιες συνθήκες φύλαξης και διανομής τροφίμων που απευθύνονταν σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού.
Της Αθηνάς Σπανάκη - Κοχιαδάκη
Η παρέμβαση της κ. Σπανάκη-Κοχιαδάκη, που στοχεύει καταρχήν σε εκείνους που βρίσκουν "εύκολα" εξιλαστήρια θύματα στα πρόσωπα των εργαζομένων που έκαναν τις καταγγελίες, έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς κατείχε παλιότερα την αντιδημαρχία του Τομέα Κοινωνικής Πολιτικής, που είναι η άμεσα εμπλεκόμενη (υπό τη διάδοχό της) στο θέμα της διανομής τροφίμων μέσω του ΤΕΒΑ.
Το άρθρο της κ. Σπανάκη-Κοχιαδάκη με τίτλο "Έγιναν ο εύκολος στόχος μας" ακολουθεί:
«Είναι εύκολη η κριτική, είναι εύκολο να δείχνουμε με το δάκτυλο και να κουνάμε το κεφάλι αποδοκιμαστικά, ειδικά όταν πρόκειται για εργαζόμενους σε δημοτικές υπηρεσίες. Είναι εύκολος στόχος. Στους εύκολους στόχους στρεφόμαστε, κατά παράδοση, όταν θέλουμε να εκτονώσουμε τη δυσαρέσκεια που έχουμε συσσωρεύσει σε άλλα επίπεδα ή για να καλύψουμε δικές μας ανεπάρκειες.
Από την εποχή του Τρωικού Πολέμου αναζητάμε Ιφιγένειες... Με ευκολία "πυροβολούμε" επαγγελματικές ομάδες από συνήθεια! Το δύσκολο είναι να έχουμε μια πραγματική εικόνα του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ασκούν τα καθήκοντά τους οι δημοτικοί υπάλληλοι, μια εικόνα που να αποτυπώνει τις συνθήκες εργασίας τους. Σημασία έχει η πολύπλευρη αλήθεια και όχι η επαλήθευση των στερεότυπων ανέξοδα και βιαστικά...
Ομολογώ ότι, πριν αναλάβω αντιδήμαρχος στον τομέα της Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου, δεν είχα ρεαλιστική εικόνα για την εργασιακή κατάσταση των υπαλλήλων. Την απέκτησα, όμως, ζώντας εκ των έσω την κατάσταση και τώρα δεν μπορώ παρά να περιγράφω την αλήθεια όπως την έζησα.
Οι υπάλληλοι στο Δήμο Ηρακλείου είναι απελπιστικά ολιγάριθμοι σε σχέση με τον όγκο του δημοτικού έργου που οφείλουν να παράξουν. Η αναλογία εργαζομένων και εργασιακών απαιτήσεων γίνεται κάθε χρόνο ολοένα και πιο "ζόρικη" εις βάρος τόσο των εργαζομένων, όσο και της ποιότητας των δημοτικών υπηρεσιών.
Επιπλέον, το υπαλληλικό προσωπικό απαρτίζεται στο μεγαλύτερο βαθμό από εργαζόμενους με συμβάσεις εξαμήνου και διμήνου και όχι από μόνιμους. Αυτό σημαίνει ότι το δημοτικό προσωπικό, συνολικά, ανανεώνεται κάθε εξάμηνο τουλάχιστον, πράγμα αντιπαραγωγικό, αφού κυλάει πολύτιμος χρόνος έως ότου εγκλιματιστούν οι νέοι συμβασιούχοι!
Βλέποντας, όσο ήμουν αντιδήμαρχος, τον αγώνα που έδιναν οι υπάλληλοι για να οργανωθούν και να λειτουργήσουν οι κοινωνικές δομές του Δήμου μας, αλλά και να στηθούν οι πολυάριθμες εκδηλώσεις, ένιωσα πολλές φορές την ηθική υποχρέωση να τους ευχαριστήσω δημόσια για τους "άθλους" που σημείωνε τότε ο Τομέας της Κοινωνικής Πολιτικής. Δούλευαν πέραν του ωραρίου τους για μεγάλα χρονικά διαστήματα, με μοναδικό κίνητρο να προσφέρουν σε όσους είχαν ζητήσει να "ακουμπήσουν" στο Δήμο μας σε μια ευάλωτη στιγμή της ζωής τους. Η βοήθεια που μου παρείχε το μόνιμο προσωπικό ήταν υπερ-πολύτιμη καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας μου. Σε πολλές περιπτώσεις ακολούθησα τις συμβουλές τους και στηρίχθηκα στην εμπειρία και τον επαγγελματισμό τους. Τα αποτελέσματα ήταν ορατά στην κοινωνική πολιτική του Δήμου μας...
Έχοντας αυτή την εμπειρία, προτρέπω να αλλάξουμε την "εύκολη" εικόνα που έχουμε για τους δημοτικούς υπαλλήλους. Οφείλουμε να τους αναγνωρίσουμε τον καθημερινό, υπερβατικό αγώνα που δίνουν για να παρέχουν ολοκληρωμένες δημοτικές υπηρεσίες, ακολουθώντας τις εντολές των πολιτικών προϊσταμένων τους και την κεντρική καθοδήγηση της δημοτικής Αρχής, χωρίς, ωστόσο, να ξεφεύγουν απ' ό,τι τους επιβάλλει η συνείδησή τους και οι επιταγές του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα.
Οι εποχές είναι απαιτητικές και πιεστικές για όλους μας, τουλάχιστον ας μιλάμε και ας ενεργούμε με βάση την αλήθεια!».
