Στο Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (GCC), η ενότητα του οποίου απειλείται μετά τη νέα κρίση που ξέσπασε χθες Δευτέρα με το Κατάρ, συμμετέχουν οι σουνιτικές μοναρχίες που ελέγχουν το ένα τρίτο των παγκόσμιων αποθεμάτων αργού πετρελαίου.
Η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν και τα Ηνωμένα Αραβικά διέκοψαν χθες Δευτέρα τις διπλωματικές τους σχέσεις με το Κατάρ, το οποίο αποφάσισαν να απομονώσουν εντελώς κλείνοντας τον εναέριο χώρο τους και τα χερσαία και ναυτικά τους σύνορα.
Το GCC, στο οποίο συμμετέχει και το Κουβέιτ και το σουλτανάτο του Ομάν ιδρύθηκε τον Μάιο του 1981 ενώ ακόμη μαινόταν ο πόλεμος μεταξύ Ιράν και Ιράκ και δύο χρόνια μετά την ισλαμική επανάσταση στο Ιράν, η οποία υπήρχε κίνδυνος να επεκταθεί στις σουνιτικές μοναρχίες του Κόλπου.
Οι χώρες του GCC μετρούν περίπου 50 εκατομμύρια κατοίκους, οι μισοί εκ των οποίων είναι αλλοδαποί, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της γενικής γραμματείας του Συμβουλίου.
Μόνο δύο χώρες διαθέτουν εκλεγμένα κοινοβούλιο: το Κουβέιτ και το Μπαχρέιν. Οι άλλες έχουν συμβούλια, ένα μέρος των οποίων εκλεγεται, εκτός από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, όμως αυτά δεν έχουν παρά συμβουλευτικό ρόλο. Τα πολιτικά κόμματα απαγορεύονται στις έξι μοναρχίες.
Το GCC διαθέτει κοινή στρατιωτική δύναμη, την «Ασπίδα της χερσονήσου», η οποία ωστόσο δεν κατάφερε να επέμβει για να αποτρέψει την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ το 1990.
Μετά την απελευθέρωση του Κουβέιτ το 1991 από τον συνασπισμό υπό τις ΗΠΑ, οι χώρες του GCC υπέγραψαν κάθε μία ξεχωριστά μια συμφωνία άμυνας με την Ουάσινγκτον, σύμφωνα με το Πεντάγωνο, η οποία διαθέτει 35.000 άνδρες στην περιοχή του Κόλπου.
Τα στρατεύματα της «Ασπίδας της χερσονήσου» αναπτύχθηκαν τον Μάρτιο του 2011 στο Μπαχρέιν για να προστατεύσουν τις ζωτικής σημασίας εγκαταστάσεις της χώρας εν μέσω του κινήματος αμφισβήτησης της μοναρχίας που είχαν ξεκινήσει οι σιίτες.
Παρά τις προσπάθειες οικονομικής ολοκλήρωσης, το GCC δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να αποκτήσει νομισματική ένωση και κοινή αγορά, την ώρα που η τελωνειακή ένωση προχωρά με αργούς ρυθμούς. Έχει υιοθετήσει την ελευθερία της μετακίνησης για τους πολίτες και τα κεφάλια, όμως παραμένουν περιορισμοί σε κάποιες οικονομικές δραστηριότητες.
Οι οικονομίες των χωρών μελών εξαρτώνται κατά μεγάλο βαθμό από το πετρέλαιο, από το οποίο προέρχεται το 90% των εσόδων τους. Οι έξι χώρες, τέσσερις εκ των οποίων είναι μέλη του Opec, αντλούν καθημερινά 17 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου, δηλαδή περίπου το 18% της παγκόσμιας παραγωγής και το 55% της παραγωγής του Opec.
Το μέσο εισόδημα των κατοίκων των έξι χωρών του Συμβουλίου είναι περίπου 27.400 δολάρια, ενώ η περιουσία τους που βρίσκεται στο εξωτερικό εκτιμάται στα 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια.
ΑΠΕ - ΜΠΕ
