«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον,
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις,
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες»...
...Έγραφε πριν πολλά χρόνια ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ο μεγάλος Αλεξανδρινός ποιητής. Αλλά, δυστυχώς, Καβάφη δεν έχουν διαβάσει και δεν έχουν, ασφαλώς, ενστερνιστεί και ο σημερινός πρωθυπουργός και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Τσίπρας με το γνωστό στυλάκι του μας διαβεβαίωνε: «Ούτε ένα ευρώ μέτρο για το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης».
Γράφει ο Μανώλης Κεφαλογιάννης*
Και με ύφος περισπούδαστου συνταγματολόγου υποστήριζε: «Η προνομοθέτηση μέτρων για μετά το 2018 είναι ξένη προς το ελληνικό Σύνταγμα, ξένη προς τα ευρωπαϊκά συντάγματα και ξένη προς το ευρωπαϊκό κεκτημένο, ξένη προς τη Δημοκρατία». Τα ίδια σε όλους τους τόνους, σε όλα τα κανάλια, σε όλα τα ραδιόφωνα μάς διαλαλούσαν και οι υπουργοί, οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Και ο «κάθε λέξη του Συντάγματος» - όπως μας έλεγε στις προγραμματικές του δηλώσεις - σημερινός επικεφαλής της κυβέρνησης δεν έφερε απλά νέα μέτρα για το 2019 και 2020. Όταν κατατέθηκε το νομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα αποδείχθηκε ότι το ύψος των μέτρων δεν ήταν 3,6 δισ. ευρώ όπως σιγά-σιγά παραδέχονταν, αλλά ήταν τελικά 4,9 δισ. ευρώ. Μέτρα που επιφέρουν περικοπή δύο συντάξεων και περικοπή ενός μισθού για κάθε μισθωτό που παίρνει 700 ευρώ.
Αλλά και τι άλλο φανερώθηκε όταν διαβάσαμε το σχέδιο νόμου; Ότι η κυβέρνηση εκχώρησε το δικαίωμα πρώτης υπογραφής για τη χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με το περιβόητο άρθρο 15 του πολυνομοσχεδίου, καταπατώντας ουσιαστικά για άλλη μια φορά το Σύνταγμα.
Ένα άρθρο που καθιστά το ΔΝΤ αποκλειστικό και μόνο ελεγκτή του πρωτογενούς πλεονάσματος της Ελλάδος... Που χωρίς την υπογραφή του τίποτα δεν μπορεί να εκκινήσει. Αυτό το κατάπτυστο άρθρο μάς είπαν στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ότι αποτελεί πυλώνα της συμφωνίας. Πυλώνας... η υποτέλεια. Πυλώνας... η ταπεινωτική παράδοση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Αλλά μας είπαν και άλλα ωραία το διήμερο των συζητήσεων στη Βουλή. Ότι και καλά τα 4,9 δισ. ευρώ μέτρα ήταν μεν προϊόν συμβιβασμού, αλλά είναι το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα. Το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα το καλοκαίρι του 2015: 6 δισ. ευρώ μέτρα. Το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα το Μάιο του 2016 με το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης: Περικοπή συντάξεων με το νόμο Κατρούγκαλου. Νομοθέτηση "κόφτη". Εκχώρηση όλης της δημόσιας περιουσίας στο Υπερταμείο για 99 χρόνια: 4 δισ. ευρώ μέτρα.
Το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα τώρα με το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης: 5 δισ. ευρώ μέτρα. Περικοπή συντάξεων και περικοπή του αφορολόγητου. Αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών. Και η χώρα σε διαρκή ύφεση. Το χειρότερο δυνατόν αποτέλεσμα ποιο θα ήταν;
Δε θέλω απάντηση. Την ξέρουμε την απάντηση. Το e-mail Χαρδούβελη των 980 εκατ. ευρώ. Και μετά άρχισε "η καραμέλα των αντιμέτρων". Αλήθεια, πώς θα δοθούν τα αντίμετρα; Στραγγαλίζοντας την οικονομία. Φορολογώντας ό,τι κινείται και δεν κινείται.
Για το "φύλλο συκής" της αριστεροσύνης. Τη δικαιολογία τού «γιατί ψηφίζουμε αυτά τα σκληρά μέτρα».
Και εδώ χάνεται η λογική και κυριαρχεί η αριθμητική των ψευδαισθήσεων: 4,9 δισ. τα μέτρα, 7,5 δισ. τα αντίμετρα. Αν είναι έτσι, δώστε 2,6 δισ. αντίμετρα χωρίς καθόλου μέτρα, αφού περισσεύουν τα αντίμετρα!
Και πάμε στην άλλη "καραμέλα". Το χρέος. Στο μεσοπρόθεσμο που φέρνει η κυβέρνηση λέει ότι το δημόσιο χρέος για δεκαετίες είχε αυξητική δυναμική, αλλά τα τελευταία χρόνια η σύνθεση και η δομή του βελτιώθηκαν, η μέση υπολειπόμενη διάρκειά του έχει επεκταθεί και έχουν μειωθεί αισθητά οι δαπάνες εξυπηρέτησής του. Αναγνωρίζει, λοιπόν, ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ήδη, είχαν φέρει αποτελέσματα για το χρέος. Αναγνωρίζει το βασικότερο: ότι ένα χρέος είναι βιώσιμο όταν εξυπηρετείται. Τι μας λέει τώρα για τις μεγάλες επιτυχίες της; Ότι φέρνει τα μέτρα για να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση για το χρέος;
Και ποια διαπραγμάτευση; Αυτή που έχει ήδη περιγραφεί στο Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012.
Αλλά και το χρέος ήταν ένα ακόμη φύλλο συκής για το «ναι σε όλα». Πριν σας ανέφερα τις πιο πρόσφατες δηλώσεις τους. Δε σημαίνει ότι ξεχνάμε τις παλιότερες. Για σκίσιμο των μνημονίων. Για διαγραφή του επαχθούς και επονείδιστου χρέους. Για το διαβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης των 12 δισ. Για νταούλια, βιολιά και πίπιζες που θα βαράγανε και θα χόρευαν οι αγορές. Μας είπαν σε κάθε τόνο ότι η στρατηγική τους είναι να βγάλουν τη χώρα από τα μνημόνια και την επιτροπεία.
Λυπάμαι. Η μόνη τους στρατηγική είναι η παραμονή τους στην εξουσία. Με κάθε κόστος. Όχι για την κυβέρνηση. Αλλά για την ελληνική κοινωνία. Αυτό μόνο αυτό τους νοιάζει. Γι' αυτόν το στόχο υπέγραψαν ένα τρίτο μνημόνιο το καλοκαίρι του 2015. Γι' αυτό τώρα συνομολόγησαν ένα τρίτο μνημόνιο plus και ένα τέταρτο μνημόνιο προχθές στη Βουλή. Και τέλος ζήσαμε πάλι το χιλιοπαιγμένο έργο. Έναν αμήχανο πρωθυπουργό που στη μία ώρα της ομιλίας του στη Βουλή δεν αναφέρθηκε ούτε μία φορά στα μέτρα. Σαν να μην υπάρχουν οι περικοπές των συντάξεων και η μείωση του αφορολόγητου.
Για άλλη μια φορά μας δήλωσε με "καμάρι": «Μπορεί να μην κάνουμε αυτά που υποσχεθήκαμε, αλλά εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους, τους κακούς. Εμείς έχουμε αριστερό ηθικό πλεονέκτημα». Λυπάμαι, κύριε Τσίπρα. Αυτό το απωλέσατε. Το ψάχνουμε εναγωνίως στα βοσκοτόπια του κυρίου Καλογρίτσα.
* Ο κ. Μανώλης Κεφαλογιάννης είναι Ευρωβουλευτής Ηρακλείου της Νέας Δημοκρατίας
