Σαν σήμερα, στις 15 Μαίου του 1773, έρχεται στη ζωή ο πρίγκιπας Κλέμενς Φον Μέτερνιχ.
Πρόκειται για Αυστριακό πολιτικό και διπλωμάτη, ο οποίος υπήρξε κυρίαρχος στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή το πρώτο μισό του 19ου αιώνα.
Ήταν ο εμπνευστής της περίφημης "Ιεράς Συμμαχίας", ενώ αντιτάχθηκε σφόδρα στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Λας Βέγκας: Η "αμαρτωλή πόλη" των ΗΠΑ
Το ημερολόγιο έδειχνε 15 Μαίου του 1905 όταν εγκαθίστανται οι πρώτοι κάτοικοι στο Λας Βέγκας της Νεβάδα των ΗΠΑ. Πρόκειται για υπαλλήλους σιδηροδρομικών εταιριών που ανεφοδίαζαν τους συρμούς που διέρχονταν από την περιοχή. Έξι χρόνια μετά, στις 16 Μαρτίου του 1911, ιδρύεται κι επίσημα η πόλη του Λας Βέγκας, η οποία είχε τότε πληθυσμό 800 ατόμων.
Μέχρι και το 1930, η πόλη παρέμενε υπανάπτυκτη. Εκείνη τη χρονιά η αμερικανική κυβέρνηση εγκρίνει τη δημιουργία του περίφημου φράγματος Μπάουλντερ στον ποταμό Κολοράντο και χιλιάδες συρρέουν στο Λας Βέγκας για να διεκδικήσουν τις προσφερόμενες θέσεις εργασίας.
Η πόλη αναπτύσσεται ραγδαία οικονομικά και σύντομα αρχίζει και η άνθιση του παράνομου τζόγου και η κατάργηση - στην πράξη - της ποτοαπαγόρευσης. Με δεδομένη τη «Μεγάλη Ύφεση», στην οποία βρίσκονταν τότε οι ΗΠΑ, λαμβάνεται η απόφαση της νομιμοποίησης του τζόγου το 1931.
Η άρση της ποτοαπαγόρευσης και η νομιμοποίηση της πορνείας το 1933, ήταν δύο ακόμη μέτρα τα οποία ώθησαν το Λας Βέγκας στην οικονομική απογείωση, αλλά και να "βαφτιστεί" ως "Sin City" (Αμαρτωλή Πόλη).
Τη δεκαετία του '40 ξεκινά η ανοικοδόμηση των πρώτων μεγάλων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων με καζίνο, στηριζόμενη εν πολλοίς στην οικονομική αρωγή όλων των κλάδων των αμερικανών μαφιόζων, Ιρλανδών, Ιταλών και Εβραίων.
Σήμερα το Λας Βέγκας εξακολουθεί να αποτελεί δημοφιλέστατο τουριστικό προορισμό. Ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 600.000 μόνιμους κατοίκους, ενώ ο τζίρος από τα καζίνο αποτελεί το 20% των εσόδων της πόλης. Στο Λας Βέγκας υπάρχουν, εξάλλου, περισσότερα από 1500 καζίνο, ενώ το 87% των τουριστών που θα επισκεπτούν την πόλη, θα μεταβούν σε κάποιο από αυτά.
1948: Ο πρώτος αραβοϊσραηλινός πόλεμος
To ημερολόγιο έδειχνε 15 Μαίου του 1948 όταν ξεσπά ο πρώτος αραβοϊσραηλινός πόλεμος, μια μόλις ημέρα μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ: Στις 14 Μαίου, το ανώτατο εβραϊκό συμβούλιο είχε ανακηρύξει την ανεξαρτησία του Ισραήλ, ορκίζοντας πρόεδρο τον Χάιμ Βάιζμαν και πρωθυπουργό τον Δαβίδ Μπεν Γκουριόν. Κατά το ξέσπασμα του πολέμου, συνολικά πέντε αραβικές χώρες (Αίγυπτος, Ιορδανία, Συρία, Λίβανος και Ιράκ) εσιβάλλουν στο νεοσύστατο κράτος.
Η Αίγυπτος καταφέρνει να προσαρτήσει το Σινά και τη Γάζα, ενώ η Ιορδανία τη Δυτική Όχθη. Στις 13 Ιανουαρίου του 1949 ξεκινούν διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών για την υπογραφή ανακωχής ανάμεσα στις εμπλεκόμενες πλευρές. Μέχρι τις 20 Ιουλίου του ίδιου έτους, είχαν υπογραφεί τέσσερα διμερή σύμφωνα μεταξύ του Ισραήλ από τη μια πλευρά και διαδοχικά, την Αίγυπτο, το Λίβανο, την Ιορδανία και τη Συρία.
Η πραγματικότητα που διαμορφώθηκε μετά τον πρώτο αραβοϊσραηλινό πόλεμο, ήταν ότι το Ισραήλ προσάρτησε εδάφη πέραν εκείνων που όριζε το σχέδιο του ΟΗΕ το 1947: Το νεοσύστατο κράτος προσάρτησε τη μισή Ιερουσαλήμ, ενώ μέχρι τα τέλη του 1948, περισσότεροι από 700.000 Παλαιστίνιοι εγκατέλειψαν τις εστίες τους που περιήλθαν στο Ισραήλ. Το παλαιστινιακό κράτος που προβλεπόταν από την απόφαση της 29ης Νοεμβρίου του 1947, δεν εμφανίστηκε ποτέ στο μεσανατολικό χάρτη.
Επιμέλεια: Νικόλας Αγγελίνος
