Έφυγε πριν από περίπου ένα χρόνο από την Κρήτη και την Ελλάδα αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στη γενέτειρα της μητέρας της, την Ελβετία. Πλέον έχει προσαρμοστεί κατά ένα μεγάλο ποσοστό στη νέα της ζωή, ενώ βρήκε τον τρόπο να ασχοληθεί και με το αγαπημένο της άθλημα, το μπάσκετ, πανηγυρίζοντας μάλιστα την κατάκτηση του πρωταθλήματος με την ομάδα της.
Ο λόγος για τη Δάφνη Σταυρακάκη, η οποία προσπαθεί να χτίσει σε γερές βάσει τη νέα της ζωή στην Ελβετία, έχοντας στο πλευρό της το σύζυγό της και πρώην προπονητή της Μεσαράς, Δημήτρη Νασούφη.
Η Ηρακλειώτισσα, που έχει στο ιστορικό της μια σπουδαία καριέρα ως μπασκετμπολίστρια, ασχολείται τα τελευταία χρόνια με την προπονητική, όμως φεύγοντας από την Ελλάδα δεν είχε αυτοσκοπό να συνεχίσει να ασχολείται με αυτή. Μερικές φορές, όμως, η τύχη παίζει περίεργα παιχνίδια και ορίζει την πορεία στη ζωή μας. Έτσι και η Δάφνη Σταυρακάκη μέσα από συγκυρίες βρέθηκε στην BC Alte Kanti Aarau, στην οποία ανέλαβε ως πρώτη προπονήτρια την ομάδα γυναικών2, τις νεανίδες και ως βοηθός τις γυναίκες1. Μέσα από σκληρή δουλειά πριν από λίγες ημέρες μάλιστα πανηγύρισε με την ομάδα γυναικών 2 την κατάκτηση του τίτλου στο Α' τοπικό της Ελβετίας (D1LRA). Μάλιστα, η ομάδα ολοκλήρωσε αήττητη την πορεία της.
Οι επιτυχίες, όμως, δε σταματούν εκεί, καθώς σήμερα Μ. Σάββατο με τις γυναίκες1 μπαίνουν στη μάχη της ημιτελικής φάσης των πλέι οφ της Α1 (DNAL), όπου αντιμετωπίζουν την Helios (η πρόκριση κρίνεται στις τρεις νίκες). Και με τις νεανίδες, όμως, η πορεία που κάνει η BC Alte Kanti Aarau είναι εξαιρετική, καθώς έχει ήδη προκριθεί στο φάιναλ φορ της τοπικής Ένωσης, το οποίο θα πραγματοποιηθεί 29-30 Απριλίου και ανάλογα με τα αποτελέσματα μπορεί να πάρει μέρος και στο Πανελβετικό πρωτάθλημα.
Το neakriti.gr επικοινώνησε με τη Δάφνη Σταυρακάκη, η οποία δεν αρνήθηκε να μιλήσει για τη νέα της ζωή στην Ελβετία, αλλά και για τη νέα της ομάδα. Αρχικά αναφέρθηκε στο ελβετικό πρωτάθλημα των γυναικών, το οποίο σαφώς δεν έχει το αγωνιστικό επίπεδο του ελληνικού, όμως είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό.
«Στις γυναίκες2 που παίζουμε στο τοπικό (D1LRA) συμμετείχαν 10 ομάδες και τερματίσαμε πρώτες και αήττητες. Αυτό θεωρητικά σημαίνει άνοδος στη Β' Εθνική, αλλά δε θα ανέβουμε, αφού ήδη έχουμε την πρώτη ομάδα στην Α1. Στο πρωτάθλημα της Α1 (DNAL) συμμετέχουν 9 ομάδες. Εμείς τερματίσαμε στην 3η θέση στην κανονική περίοδο και ξεκινάμε τους ημιτελικούς με μειονέκτημα έδρας. Είμαστε αουτσάιντερ για να πάμε τελικό, αλλά δεν το αποκλείω».
- Πώς είναι το επίπεδο του μπάσκετ στην Ελβετία;
«Η Ελβετία δεν είναι μια χώρα με παράδοση στο μπάσκετ όπως η Ελλάδα. Το επίπεδο είναι χαμηλότερο και αυτό γίνεται περισσότερο αντιληπτό στο τοπικό, αλλά και στις μικρές ηλικίες. Στην Α1 κάθε ομάδα έχει δύο ξένες που κρατάνε κάπως υψηλό το επίπεδο, αλλά οι Ελβετίδες παίκτριες κατά κύριο λόγο δεν είναι επαγγελματίες. Βέβαια, η οργάνωση είναι καλύτερη απ' ό,τι στην Ελλάδα, τόσο σε σωματειακό επίπεδο όσο και στη Λίγκα. Χαρακτηριστικό της Ελβετίας...».
- Πώς είναι η ζωή στην Ελβετία; Προσαρμόστηκες εύκολα;
«Δεν ήρθα εδώ λόγω μπάσκετ. Το μπάσκετ ήταν κάτι που προέκυψε και θα έλεγα ότι προηγήθηκαν μια σειρά από συμπτώσεις για να βρεθώ στην ομάδα. Το μικρόβιο όμως απ' ό,τι φαίνεται δε φεύγει. Το ρητό "κάθε αρχή και δύσκολη" ίσχυσε και για μένα και εξακολουθεί να ισχύει, αν και είμαι ήδη ένα χρόνο εδώ. Παρόλο που είμαι μισή Ελβετίδα και έχω οικογένεια εδώ, η προσαρμογή ήταν αρκετά δύσκολη, ειδικά τον πρώτο καιρό που δεν είχε έρθει ακόμα ο σύντροφός μου. Στην αρχή είναι τα πάντα καινούργια και άγνωστα και η ανασφάλεια μεγάλη, καθώς και η έλλειψη φίλων παίζει ένα σημαντικό ρόλο. Τώρα, μετά από ένα χρόνο, μπορώ να πω ότι έχω αρχίσει και προσαρμόζομαι, παρόλο που κανένα άλλο μέρος δεν μπορεί να πάρει τη θέση της Κρήτης στην καρδιά μου.
Όσον αφορά στη ζωή εδώ, η κοινωνικοποίηση δεν είναι τόσο εύκολη, καθώς οι άνθρωποι είναι πιο κλειστοί και ο καιρός το χειμώνα δε βοηθάει. Ωστόσο, πιστεύω ότι απλά οι κοινωνικές σχέσεις χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να επιτευχθούν. Δεν είναι τόσο δύσκολο, όπως ίσως κάποιοι πιστεύουν».
- Περίμενες ότι η επιτυχία στο μπάσκετ θα ερχόταν τόσο γρήγορα;
«Δεν είναι κάτι που επιδίωξα, απλά προέκυψε και φυσικά είναι καλοδεχούμενη...».
Ρεπορτάζ: Νίκη Μηλιαράκη
