Στη σημερινή του μορφή, το παραδοσιακό παζάρι των Βουκολιών είναι ουσιαστικά μια εμποροπανήγυρη και ζωοπανήγυρη που συγκεντρώνει εκατοντάδες μικροπωλητών, αλλά και πλήθος κόσμου από κάθε γωνιά της Κρήτης. Το παραδοσιακό παζάρι των Βουκολιών έχει τη δική του ιστορία. Αποτελεί σημείο αναφοράς για τα Χανιά και οργανώνεται κάθε χρόνο τη Μεγάλη Παρασκευή.
Οι Βουκολιές, πριν και μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν το εμπορικό κέντρο της κεντρικής και ανατολικής Κισσάμου και μέρους του κεντρικού Σελίνου. Η περιοχή, καθώς ήταν γεωργοκτηνοτροφική, συγκέντρωνε κόσμο για πώληση και ανταλλαγή προϊόντων.
Ένα παζάρι, ένας τόπος δηλαδή δημόσιας αγοράς, το μοναδικό ίσως στην Κρήτη, που ξεκίνησε τον καιρό της τουρκοκρατίας.
Το παζάρι των Βουκολιών τα παλαιότερα χρόνια ήταν ένας από τους κυριότερους χώρους για οικονομικές συναλλαγές και κοινωνικές σχέσεις, και λειτουργούσε κάθε Σάββατο.Τα παλαιότερα χρόνια, σύμφωνα με μαρτυρίες μεγαλύτερων σε ηλικία κατοίκων, γινόταν κυρίως εμπόριο ζώων αλλά και λαχανικών, όμως έμποροι από τα Χανιά πούλαγαν και διάφορα άλλα είδη.
Οι μέρες που το παζάρι έφτανε στο αποκορύφωμά του ήταν την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου και τη Μεγάλη Παρασκευή. Τη Μεγάλη Παρασκευή μάλιστα γίνονταν και τα συνοικέσια, γι' αυτό κατέβαιναν κοπέλες στις Βουκολιές από τα γύρω χωριά. Το παζάρι στα χρόνια της άνθησής του καταλάμβανε όλη τη σημερινή πλατεία των Βουκολιών.
Κυριαρχούσε το εμπόριο ζώων
Το εμπόριο ζώων κυριαρχούσε από παλιά στο παζάρι των Βουκολιών. Οι βοσκοί έφερναν ολόκληρα κοπάδια από πρόβατα, κατσίκια και βόδια, που σφάζονταν ή πουλιούνταν εκεί. Μάλιστα, το πρώτο έργο υποδομής που έγινε στις Βουκολιές ήταν ένα κτήριο για τη στάβλιση των ζώων, που προορίζονταν για το παζάρι του Σαββάτου. Κατασκευάστηκε με προσωπική εργασία των κατοίκων και διατηρείται μέχρι σήμερα. Έχει στεγάσει κατά καιρούς διάφορες υπηρεσίες και συλλόγους, ενώ σήμερα στεγάζει το Δήμο και την Αστυνομία.
Η ατμόσφαιρα θύμιζε γιορτή, καθώς ήταν μια ευκαιρία για φίλους και συγγενείς να ξαναβρεθούν, αφού, καθώς δεν υπήρχαν ξενοδοχεία, όσοι έρχονταν για το παζάρι αναγκάζονταν να καταλύσουν σε φιλικά και συγγενικά σπίτια.
Παραμονή του παζαριού στήνονταν υπαίθριες ταβέρνες και τηγάνιζαν ψάρια, πατάτες, έψηναν κρέας, όλα με στοιχειώδη εξοπλισμό. Τη Μεγάλη Παρασκευή καταναλώνονταν πολλοί χοχλιοί και πολλά σαρακοστιανά και πουλιούνταν πάνω από χίλια ζώα. Στις μέρες μας συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία. Είναι η εμποροπανήγυρη του νομού και η μοναδική με το λαϊκό χαρακτήρα της παλιάς εποχής, ενώ πολλές από τις εικόνες του τότε σώζονται και σήμερα με τη σύγχρονη φυσικά μορφή τους.
Ρεπορτάζ: Βίκυ Παπαδογιαννάκη
