default-image

Το Πάσχα κάποτε... ήταν "η χαρά του βοσκού"

Πολιτισμός
Το Πάσχα κάποτε... ήταν "η χαρά του βοσκού"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

"Πάσχα, η χαρά του βοσκού"... Αλλά αυτό ήταν κάποτε. Και για την ακρίβεια, πριν μια δεκαετία το λιγότερο, αφού μέχρι τότε μπορούσε ο κτηνοτρόφος να διακινήσει μόνος του τον παραδοσιακό οβελία, αλλά και τα τυράκια του, που τυροκομούσε με τον παραδοσιακό τρόπο, στις τρύπες του βουνού και στα μιτάτα που ζούσε την κάθε μέρα του, αντιμέτωπος με τις ομορφιές της φύσης, αλλά και τις άγριες διαθέσεις του καιρού, μέχρι να φύγει ο χειμώνας και να έρθουν η άνοιξη και το καλοκαίρι.

Συνέντευξη στον:Χριστόφορο Παπαδάκη

Ο βοσκός και συγγραφέας (μυθιστοριογράφος) από τις Ασίτες του νομού Ηρακλείου Κωστής Τριανταφυλλάκης έχει πολλά να πει. Και μας ανοίγει την καρδιά του, εξηγώντας για την ενημέρωση των αναγνωστών της "Ν.Κ." πώς ήταν κάποτε για τους βοσκούς στην Κρήτη και γιατί δεν πρέπει να συνεχίσει το κράτος να βάζει εμπόδια στην παραγωγική διαδικασία, οδηγώντας στην εγκατάλειψη τους ανθρώπους... των κρητικών μιτάτων!

«Μέχρι πριν από δέκα χρόνια το Πάσχα ήταν η γιορτή των βοσκών. Γιατί μπορούσε ο βοσκός μέχρι κι εκείνη την περίοδο να διακινήσει μόνος του το αρνί του. Έσφαζε λοιπόν κάμποσα ζώα και τα πουλούσε τις ημέρες του Πάσχα και έβγαζε κάποιο εισόδημα. Σήμερα οι νόμοι τον υποχρεώνουν να πάει στα σφαγεία και να τα διακινήσει μέσω του ζωέμπορα. Να του τα πληρώσει ο ζωέμπορας στα 4 ευρώ. Ο ζωέμπορας θα τα πουλήσει στο χασάπη στα 5,5 ευρώ το κιλό. Και στη συνέχεια ο καταναλωτής θα τα αγοράσει στα 8 ευρώ το κιλό από τον κρεοπώλη», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Τριανταφυλλάκης.

Απαντώντας στα ερωτήματά μας, ο γνωστός Κρητικός συγγραφέας, που αντλεί την έμπνευσή του και την ικανότητά του στο γράψιμο μέσα από την προσωπική του ενασχόληση με τη φύση, λέει στην εφημερίδα μας ότι ο βοσκός που θα θελήσει να διακινήσει μόνος του σήμερα το αρνί του θα πρέπει να κόβει τιμολόγιο για το κάθε ζώο χωριστά. Κάτι πολύπλοκο και δύσκολο, ενώ κινδυνεύει να πάει φυλακή αν σφάξει ζώα στο σπίτι του ή κάτω από τις χαρουπιές και τα ελαιόδεντρα, όπου έσφαζαν παλιά.

«Το ίδιο ισχύει και με το παραδοσιακό τυροκόμημα στο μιτάτο. Σήμερα, αν με πιάσουν εμένα να διαθέτω το τυρί μου στον πελάτη, θα με πάνε μέσα. Και αυτοί οι νόμοι έχουν βγει τα τελευταία χρόνια. Παλιότερα, λοιπόν, μπορούσαμε αυτές τις μέρες και είχαμε ένα καλό εισόδημα, στο κρέας και το τυρί», σύμφωνα με τον Κωστή Τριανταφυλλάκη.

Μια φορά...

Να λοιπόν πώς θυμάται τις παλιότερες εποχές σαν αυτές τις άγιες μέρες ο Κωστής Τριανταφυλλάκης.

«Πριν από δέκα χρόνια, τέτοιες μέρες γινόταν χαμός. Ερχόταν ο άλλος και σου παράγγελνε το αρνί για το Πάσχα. Αλλιώς είναι να το πάρεις από τον κτηνοτρόφο και αλλιώς από το μαγαζί. Γιατί, αν το έπαιρνες από τον κρεοπώλη στα 8 ευρώ, από τον κτηνοτρόφο θα το πάρεις στα 7 ευρώ ας πούμε. Μάλιστα, εγώ θυμάμαι ότι είχαμε και τσιγγάνους που ήθελε να έρθουν να μας βρουν και να πάρουν ζωντανά κάμποσα αρνιά να τα πάνε στον καταυλισμό τους για να τα σφάξουν τις ημέρες αυτές. Πλέον ούτε οι τσιγγάνοι έρχονται, ούτε κανείς, γιατί ξέρουν ότι, αν τους πιάσουν στο δρόμο, θα μπλέξουν»...

Στο σημείο αυτό, ο Κωστής Τριανταφυλλάκης μάς λέει ότι από το 2000 και μετά ο ίδιος κάνει κάτι που το βρήκε από τον παππού του. «Πάω την ημέρα του Αϊ Γιωργιού στον Άγιο Γεώργιο τον Γοργολαΐνη και μοιράζω ένα καζάνι γάλα, βρασμένο, που το δίνω στους πιστούς να το πιουν. Μάλιστα, όταν το πρωτόκανα, κάποιοι νόμιζαν ότι το πουλούσα. Στη συνέχεια, εξαιτίας μου, άλλοι κτηνοτρόφοι άρχισαν την ίδια μέρα κάθε χρόνο να μοιράζουν κι εκείνοι γάλα, αλλά άβραστο, με τις ντενέκες, στους πιστούς για να το πάρουν στα σπίτια τους»...

Πάντα όμως ακόμα και σήμερα, που το επάγγελμα του κτηνοτρόφου βιώνει κρίση, υπάρχει πολύ αυξημένη δουλειά στον κτηνοτρόφο την περίοδο του Πάσχα σε σχέση με την υπόλοιπη περίοδο του χρόνου. «Τέτοιες μέρες, συνήθως τη Μεγάλη Πέμπτη με Μεγάλη Παρασκευή, θα σφάξουμε μερικά ζώα για το σπίτι μας, για τα παιδιά μας. Θα δώσουμε και σε κάποιους ανθρώπους που είτε τους έχουμε κάνει ζημιά λόγω των ζώων στα χωράφια τους, χωρίς να το θέλουμε φυσικά, είτε νοικιάζουμε κάποια χωράφια για βοσκοτόπια. Όλα αυτά... Εγώ, που μέχρι και πέρυσι τυροκομούσα, έδινα τη μυζήθρα στα παιδιά μου, θα δώσω στους γειτόνους και τους φίλους, έτσι για το καλό. Ο βοσκός ξεκουράζεται μόνο όταν τα ζώα είναι απογαλακτισμένα. Αλλά και πάλι, κάθε μέρα πρέπει να ανεβαίνει στο βοσκότοπο και να βλέπει αν όλα είναι καλά. Γιατί έχουμε και τις επιθέσεις από αδέσποτα σκυλιά, που πολλές φορές μάς πνίγουν τα ζώα και πρέπει να έχουμε το νου μας. Και βέβαια να πάμε να δούμε μη μας τα έχουν κλέψει»...

Όλο το χρόνο η καθημερινότητα ενός βοσκού είναι πολύ δύσκολη. «Θα σηκωθεί στις 5 το πρωί, να αρμέξει. Αν τυροκομά, θα κάτσει να φτιάξει το γάλα. Μετά πρέπει να βγάλει τα ζώα έξω να τα βοσκήσει, αν έχει η γη χορτάρι. Αλλιώς τα έχουμε μέσα και τα ταΐζουμε. Αλλά γενικότερα, ειδικά τώρα που αρμέγεις, δε σου μένει ελεύθερος χρόνος. Στις 6 με 7 το βράδυ πρέπει να ξαναρμέξεις τα ζώα σου. Και θα ξεμπλέξεις γύρω στις 8 με 9 το βράδυ και θα πας στο σπίτι να ξεκουραστείς μέχρι τα ξημερώματα πάλι»...

Σύμφωνα με τον Κωστή Τριανταφυλλάκη, ο κτηνοτρόφος δεν έχει ούτε γιορτές, ούτε σχόλες. Δεν ησυχάζει ποτέ του. Και σήμερα, όσοι νέοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία είναι παιδιά κτηνοτρόφων που ακολουθούν στα χνάρια των γονιών τους. Αλλά είναι ελάχιστοι. Και μειώνονται διαρκώς.

«Αν δεν αγαπήσεις αυτή τη δουλειά», λέει, «δεν μπορείς να την ακολουθήσεις. Τουλάχιστον ας δώσει η Πολιτεία κίνητρα. Ας μας επιτρέψει όπως παλιά να διακινούμε, αν θέλουμε, μόνοι μας το κρέας και το γάλα»...

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News