Η υπόθεση με τη "σκληρή" (αν μη τι άλλο και "ηρωική") διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους δανειστές, για την ολοκλήρωση της έρμης της δεύτερης αξιολόγησης, έχει αρχίσει να αποκτά και στοιχεία... κωμωδίας.
Εξελίσσεται δηλαδή σε κωμωδιοδράμα, συνδυασμό κωμωδίας και δράματος. Αυτό αν βλέπουμε κυρίως την εύθυμη πλευρά, καθώς η αλήθεια είναι ότι τα δεδομένα είναι τόσο τραγικά, που δε μιλάμε απλώς για δράμα, αλλά για... μια ατέλειωτη τραγωδία.
Αλλά ας μην πάμε σε αυτήν την κατεύθυνση, διότι σήμερα θέλουμε να δούμε τα κωμικά στοιχεία της υπόθεσης. Ας τα πιάσουμε ένα-ένα.
- Η σκληρή διαπραγμάτευση του "ναι σε όλα". Σήμα κατατεθέν της σατιρικής κωμωδίας. Μπορεί να το έχουμε δει άπειρες φορές (=κάθε φορά που μια ελληνική κυβέρνηση ολοκληρώνει μια αξιολόγηση), αλλά το συγκεκριμένο γκαγκ ποτέ δε χάνει την κωμική αξία του. Κάθε φορά η ελληνική πλευρά διαπραγματεύεται σκληρά και άτεγκτα, με κόκκινες γραμμές κι απ' όλα... και κάθε φορά καταλήγει να δέχεται ό,τι έχουν ζητήσει εξαρχής οι δανειστές. Μα κάθε φορά όμως, έξι χρόνια τώρα ούτε μία εξαίρεση από τέσσερις διαφορετικές κυβερνήσεις!
- Οι δηλώσεις "έκπληξης" ένθεν κι ένθεν. Προέρχεται από την "κωμωδία παρεξηγήσεων". Αυτή τη φορά είχαμε γκεστ σταρ την Άγκελα Μέρκελ, που δήλωσε στον («εμβρόντητο», κατά τις πηγές του Μαξίμου) Έλληνα πρωθυπουργό ότι «τι μαθαίνω; Τελειώνει η αξιολόγηση, έχουμε συμφωνία» ή κάτι τέτοιο. Οπότε αυτό το κωμικό στοιχείο ανανεώθηκε με παρέμβαση του γερμανικού παράγοντα, που μέχρι τώρα εκπροσωπείτο από το στρυφνό και "δυσκοίλιο" Σόιμπλε.
- Τα σούρτα-φέρτα της τρόικας (νυν "Θεσμοί"), που έρχεται, φεύγει, την παρακαλάμε, ξανάρχεται, ξαναφεύγει, σκηνικό που επαναλαμβάνεται μέχρι το "ναι σε όλα" και την τελική λύτρωση της συμφωνίας. Στοιχείο που ανήκει σαφώς στη σουρεαλιστική κωμωδία.
- Η "σκληρή" στάση της αντιπολίτευσης. Στοιχείο κωμωδίας burlesque, αυτό. Όταν το ΠΑΣΟΚ έλεγε "ναι σε όλα", η Νέα Δημοκρατία έκανε "σκληρή αντιπολίτευση", προέτασσε Ζάππεια και έλεγε «καταστρέφετε τη χώρα». Όταν η Ν.Δ. υπέγραφε ό,τι της έδιναν, στα κάγκελα έβγαινε ο ΣΥΡΙΖΑ, που φώναζε «καταστρέφετε τη χώρα, δεν ψηφίζουμε τίποτε». Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ λέει "ναι σε όλα", βγαίνει στα κάγκελα η Ν.Δ., φωνάζοντας «δεν ψηφίζουμε τίποτε, διαλύετε τη χώρα». Ναι, καταντά εντελώς επαναλαμβανόμενο αυτό το γκαγκ, αλλά έχει την κωμική του αξία ακόμη. Για μια-δυο επαναλήψεις, τουλάχιστον.
- Οι κωλοτούμπες. Απαραίτητο στοιχείο κάθε slapstick κωμωδίας που σέβεται τον εαυτό της, οι κωλοτούμπες έχουν τιμηθεί από τον ΓΑΠ, τον Σαμαρά, τον Καρατζαφέρη, τώρα και από τον Τσίπρα! Όλοι μάστορες της κωλοτούμπας, με τον Τσίπρα όμως να κερδίζει άνετα την πρώτη θέση, με την υπερ-κωλοτούμπα που ακολούθησε το δημοψήφισμα του 2015. Την οποία πρωτιά επιβεβαίωσε με τη νέα, μνημειακών διαστάσεων, κωλοτούμπα, αφού τη μια έλεγε «διώξτε το ΔΝΤ, δεν το θέμε» και την άλλη... έκανε επαφές με την Κριστίν Λαγκάρντ και της ζητούσε να σταθεί «δίπλα στην Ελλάδα για το θέμα του χρέους». Ναι, είναι ρεκόρ!
Αυτά τα ωραία, ευχάριστα και διασκεδαστικά από το μέτωπο της σκληρής διαπραγμάτευσης.
Ανεξαρτήτως βεβαίως των επιμέρους χαρακτηριστικών, το σύνολο της όλης υπόθεσης - της εποχής των μνημονίων - δεν μπορεί παρά να είναι μια μαύρη κωμωδία. Κατάμαυρη όμως.
