Μάλιστα. Δε μας φτάνουν όλα τα άλλα... Καταδικαστήκαμε από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ελλιπή προστασία της χελώνας καρέτα και του νότιου Κυπαρισσιακού Κόλπου, της δεύτερης σημαντικότερης παραλίας ωοτοκίας της καρέτα στη Μεσόγειο και ενός από τα σημαντικότερα αμμοθινικά οικοσυστήματα στη χώρα.
Οι Έλληνες στο σύνολό μας καλούμαστε να πληρώσουμε πρόστιμα επειδή οι τάδε επιχειρηματίες διατηρούν παράνομες κατασκευές επί του αιγιαλού, φωτορυπαίνουν, γεμίζουν τις ακτές με αμέτρητα ομπρελοκαθίσματα... επειδή η δείνα εταιρεία ανοίγει δρόμους, πιέζει για την ανέγερση κατοικιών σε ένα από τα πιο σημαντικά τμήματα της προστατευόμενης περιοχής...
Το αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος και οι τοπικές Αρχές, παρά τις δεσμεύσεις τους, δε... βιάζονται να χαρακτηρίζουν την περιοχή ως εθνικό πάρκο, ούτε λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της παραλίας.
Κάπου εδώ μας έρχεται στο μυαλό η χαρακτηριστική άνεση με την οποία δήμαρχοι της Κρήτης δίνουν τους καλοκαιρινούς μήνες άδειες για μπιτς πάρτι σε παραλίες ωοτοκίας.
Και αναρωτιόμαστε: Έχει σκεφτεί κανείς πως αν αξιοποιήσει τις θαλάσσιες χελώνες ως ατραξιόν μπορεί να προσελκύσει περισσότερους και ποιοτικότερους τουρίστες στις επιχειρήσεις του;
