default-image

"Δεν θα μου στερήσει ο καρκίνος αυτά που ονειρεύομαι"

Κρήτη
"Δεν θα μου στερήσει ο καρκίνος αυτά που ονειρεύομαι"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αντικρίζοντας έναν «άγγελο» είναι πραγματικά δύσκολο να πιστέψεις ότι πέρασε μέσα από την «κόλαση». Η Νικητούλα Μουράτη δεν λύγισε απέναντι στον πόνο του καρκίνου, δεν άφησε τα επώδυνα εμπόδια να σταματήσουν τη ζωή της και δεν πίστεψε ούτε στιγμή ότι δεν θα τα καταφέρει. Η 48χρονη που ζει στην Κρήτη δείχνει το δρόμο για τη… νίκη στις γυναίκες και μπορεί σήμερα με ανακούφιση να αποκαλύπτει τα λόγια της που έγιναν πυξίδα στο δύσκολο αγώνα της «Όχι δεν θα μου στερήσει ο καρκίνος όλα αυτά που ονειρεύομαι, δεν θα του περάσει!».

Η μητέρα δύο παιδιών που σήμερα είναι 27 και 21 ετών σε μια συγκλονιστική αφήγηση θυμάται τη στιγμή που κόσμος της κατέρρευσε, όσα την έκαναν πιο δυνατή και τα λάθη που δεν θα επαναλάβει ποτέ. Είναι μια γυναίκα που μπορεί να πει σήμερα με σιγουριά ότι η νόσος μπορεί να νικηθεί και η απόδειξη είναι η παρουσία της!

Η Νικητούλα σήμερα χαμογελάει έχοντας πίσω της την οδυνηρή περιπέτεια

Συνέντευξη στη Φιλία Σαριδάκη

-Η στιγμή που κάποιος έρχεται αντιμέτωπος με τον καρκίνο αποτυπώνεται για πάντα στο μυαλό. Πως το μάθατε και πως αντιδράσατε;

Πριν από 7,5 χρόνια άλλαξε οριστικά η ζωή μου όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο μαστού. Κάτι ψηλάφησα στο δεξιό μου μαστό. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία. Κακώς. Μετά από λίγο καιρό και αφού άρχισα να ανησυχώ πήγα στο γιατρό. Έτσι ξεκίνησε η περιπέτεια… Ποτέ κανείς δεν είναι έτοιμος να δεχτεί ότι έχει καρκίνο. Πάντα νομίζουμε ότι θα συμβεί σε όλους τους άλλους εκτός από μας. Πάντως μαθαίνοντας ότι έχω καρκίνο έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Η πρώτη μου αυθόρμητη σκέψη ήταν τα παιδιά μου. Τους είχα υποσχεθεί να είμαι πάντα κοντά τους… Έκλαψα και κλείστηκα στον εαυτό μου.

-Κάνατε πάντα τις καθιερωμένες εξετάσεις και προσπαθούσατε να είστε τυπική με την πρόληψη ή είχατε υποπτευθεί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά;

Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τη μέρα που ανακάλυψα το πρόβλημα δεν είχα κάνει καμία προληπτική εξέταση. Ήμουν 42 ετών και ήταν η πρώτη φορά που έκανα μαστογραφία. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος και το πλήρωσα πολύ ακριβά ,αλλά πιστεύω ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Πήρα το μάθημά μου. Αγάπησα περισσότερο τον εαυτό μου, έμαθα να τον αγαπώ και να δω διαφορετικάτις αξίες της ζωής.

-Ποιες είναι οι πιο δύσκολες στιγμές που αντιμετωπίσατε ;

Οι δύσκολες στιγμές ήταν πολλές. Πρώτα απ'όλα να το αποδεχτείς είναι πολύ δύσκολο. Είναι η στιγμή που λες , «μέχρι εδώ ήταν;». Η στιγμή που σου λένε ότι έχεις καρκίνο και πρέπει να υποβληθείς σε χημειοθεραπείες, χειρουργείο, ακτινοβολίες…η στιγμή δηλαδή που έρχεσαι αντιμέτωπη με την πραγματικότητα. Ένιωθα εκείνο το διάστημα ότι κάποιος άλλος ορίζει το σώμα μου πια. Η στιγμή που πρέπει να το πεις στα παιδιά σου και μάλιστα να τα πείσεις ότι όλα θα πάνε καλά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα τους…

-Τι σας βοήθησε να μην το βάλετε κάτω;

Τα ίδια τα παιδιά μου που στεναχωρήθηκαν τόσο, μου έδωσαν και τη δύναμη να παλέψω. Έπρεπε να βγω νικήτρια για να μπορώ να είμαι κοντά τους σε όλες τις κακές και καλές στιγμές τους. Έβαλα στόχους και είπα: πρέπει να δω την Έλενα να ορκίζεται όταν θα παίρνει το πτυχίο της και τον Κωνσταντίνο όταν θα μπαίνει στο Πανεπιστήμιο. Πρέπει να είμαι εκεί, να είμαι καλά και να βλέπω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν , να κάνουν οικογένειες. Έκανα όνειρα, σχεδίαζα το μέλλον μου με όμορφες εικόνες. Όχι δεν θα μου στερήσει ο καρκίνος όλα αυτά που ονειρεύομαι, δεν θα του περάσει, δεν θα νικήσει! Εγώ είμαι πιο δυνατή από αυτόν! Το πίστευα πραγματικά αυτό. Όλοι έχουν μέσα τους δύναμη, ΟΛΟΙ! Σημαντικό ρόλο στο πώς να αλλάξει η ψυχολογία μου και πώς να αντλήσω δύναμη έπαιξε η γιατρός Σταυριάνθη Βασιλάκη. Την αποκαλώ σταθμό στη ζωή μου..

-Η πίστη στο θεό σας βοήθησε στο δύσκολο δρόμο σας ή υπήρχε κάτι που σας έδινε δύναμη;

Το πιο μεγάλο μου όπλο ήταν η πίστη στο Θεό! Η βαθιά προσευχή σε γαληνεύει, σε ηρεμεί. Την ημέρα που περίμενα τα αποτελέσματα από τις αξονικές που είχα κάνει για να δω αν υπήρχε μετάσταση σε άλλο μέρος του σώματός μου ,είχα πάει σε μια εκκλησία να προσευχηθώ. Ήθελα να πάρω δύναμη και να προσευχηθώ. Ούτε μια στιγμή δεν είπα «γιατί σε μένα Θεέ μου ,γιατί;» Το μόνο που ζήτησα ήταν να μπορώ να παλέψω όρθια. Ας περάσω όσα πρέπει να περάσω, αλλά να μην με αφήσεις να λυγίσω, να πέσω...

-Δείχνεις ξεκάθαρα ότι δεν το έβαλες κάτω…

Όταν πήγα να κάνω την πρώτη μου χημειοθεραπεία, μια νοσηλεύτρια με οδήγησε σε ένα κρεβάτι για να την κάνω εκεί. Τη ρώτησα «γιατί σε κρεβάτι, άρρωστη είμαι;» Με κοίταξε παράξενα , εγώ όμως έτσι ένιωθα!

-Πόσο δύσκολο είναι να διαχειριστεί κανείς το θέμα της οικογένειας; Συχνά τα παιδιά σηκώνουν βαρύ σταυρό βιώνοντας τις θεραπείες και με τον πόνο που αντικρίζουν…

Σε αυτές τις περιπτώσεις και η οικογένεια σηκώνει το δικό της σταυρό, εξίσου βαρύ. Προσπάθησα να με βλέπουν καλά, δεν έκλαιγα ποτέ μπροστά τους παρά μόνο μια φορά στην αρχή. Έβρισκα δύναμη να τους κάνω να πιστεύουν ότι όλα θα περάσουν και θα τα θυμόμαστε σαν ένα κακό όνειρο. Όλοι μαζί το παλέψαμε και θέλω να πως ένα μεγάλο ευχαριστώ στο σύζυγό μου ,τα παιδιά στο οικογενειακό περιβάλλον και φυσικά στους φίλους μου. Μέσα από την καρδιά μου ευχαριστώ εκτός από την κα Βασιλάκη : τον χειρουργό Γιάννη Ασκοξυλάκη, άνθρωπο με Α κεφαλαίο, τον κ.Καλμπάκη, την κα Φασουλάκη  καθώς και όλους στο τμήμα των Ακτινοβολιών.

-Αντικρίζοντας σήμερα πρόσωπο προς πρόσωπο τις γυναίκες τι θα θέλατε να τους πείτε;

Πρόληψη- πρόληψη- πρόληψη. Σώζει ζωές και σε γλιτώνει από περιπέτειες. Κάντε τακτικές εξετάσεις, έτσι δείχνετε ότι αγαπάτε τον εαυτό σας. Αλλά και στις γυναίκες που σήμερα βιώνουν μια ανάλογη περιπέτεια θα τους έλεγα να μην το βάλουν κάτω .Να κοιτάξουν κατάματα τον καρκίνο και να πιστέψουν ότι θα τα καταφέρουν. "Κοίτα τον φόβο κατάματα κι εκείνος θα φοβηθεί και θα φύγει" όπως λέει ο Ν.Καζαντζάκης.

Η Νικητούλα κλείνει τη συνέντευξη όπως θέλει εκείνη : ως πραγματική νικήτρια. «Ο καρκίνος δεν σκοτώνει πάντα. Ζωντανό παράδειγμα εγώ. Μετά από 7,5 χρόνια είμαι εδώ και σας μιλάω και θα είμαι εδώ για πολλά ακόμα χρόνια γιατί θέλω , γιατί αγαπώ τη ζωή…» λέει η ίδια. Εξάλλου και μια γυναίκα να βοήθησε , «είναι ευλογία και δώρο» για την ίδια όπως λέει . Και βοήθησε, γιατί τα λόγια και τα συναισθήματα που ανάβλυσαν από τη ψυχή της, θα μείνουν για καιρό χαραγμένα στο μυαλό μας…

"Η σπηλιά που φοβάσαι να μπεις κρύβει το θησαυρό που ψάχνεις!" Joseph Campbell

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News