Λέξη προς λέξη «άδειασε» ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και γνωστός νομικός κ. Ευάγγελος Βενιζέλος το διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες με επιχειρήματα που προκάλεσαν αίσθηση.
Μιλώντας σε εκδήλωση της Ένωσης Ελλήνων Δημοσιολόγων που πραγματοποιήθηκε στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών ο βουλευτής αναφέρθηκε εκτενώς στα νομικά ζητήματα που προκύπτουν στη βάση των όσων ισχύουν στην Ευρώπη και στα λογικά επιχειρήματα που καταστρατηγήθηκαν με αυτό το διαγωνισμό ο οποίος έχει στοιχεία τυχαιότητας και εκβιαστικότητας, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.
Στην εκδήλωση με θέμα «Τηλεοπτικές άδειες: Ζητήματα συνταγματικού και ευρωπαϊκού δικαίου» ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αφού αναγνώρισε ότι «κάκιστα μια παρόμοια διαδικασία πλήρους αποσαφήνισης και πλήρους νομιμοποίησης του τηλεοπτικού τοπίου δεν έγινε νωρίτερα» τόνισε πως στις τρεις δεκαετίες της ελεύθερης τηλεόρασης έχουν μπει στα δημόσια ταμεία σημαντικά έσοδα.
Όμως ο συγκεκριμένος διαγωνισμός «μπάζει» από παντού. Τόσο στο θέμα της διαδικασίας με σοβαρές ενστάσεις για την καταστρατήγηση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης από τον αρμόδιο υπουργό όσο βεβαίως και στο όριο των τεσσάρων αδειών που τέθηκε.
Το ΕΣΡ
Σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η πλήρης αρμοδιότητα άσκησης της κρατικής εποπτείας στο πεδίο της ραδιοτηλεόρασης και άρα της αδειδότησης των καναλιών ανήκει στο ΕΣΡ το οποίο αποτελεί συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή. Και όπως τόνισε χαρακτηριστικά για τη μεταφορά της αρμοδιότητας για τις άδειες των καναλιών «είναι σαν να επανέλθει η αρμοδιότητα διορισμού των δημοσίων υπαλλήλων και των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα στον υπουργό Εσωτερικών ή στον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, καταργουμένου του ΑΣΕΠ. Είναι σα να πάψουν να υπάρχουν εγγυήσεις για το απόρρητο των ανταποκρίσεων και σα να πάψουν να υπάρχουν οι εγγυήσεις για την προστασία των προσωπικών δεδομένων».
Αριθμός αδειών
Το δεύτερο σοβαρό θέμα που έθεσε ο κ. Βενιζέλος αφορά στον αριθμό των αδειών των καναλιών. Σύμφωνα με τον πρώην υπουργό και πρώην Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ , η έκθεση του Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Φλωρεντίας καταλήγει σε μια πρόβλεψη για το εύρος της τιμής εκκίνησης από 500.000 μέχρι 2.000.000 ευρώ. «Άρα πού θα έπρεπε να είναι η πρώτη προσφορά και πού η τελευταία προσφορά σε μια αγορά η οποία είναι τόσο καχεκτική; Εάν το κριτήριο είναι οικονομικό» αναρωτήθηκε ο κ. Βενιζέλος. Αίσθηση προκάλεσε το αντεπιχείρημα στο ότι «η αγορά δεν αντέχει», ότι δηλαδή αυτό «πρέπει να καθιστά παράνομη εν δυνάμει οποιαδήποτε προσφορά είναι οικονομικά παράλογη. Και να την καθιστά αντικείμενο ειδικού ελέγχου διαφάνειας, ειδικού ελέγχου του τρόπου απόκτησης των οικονομικών μέσων. Αυτό αφορά και τον τρόπο οργάνωσης του διαγωνισμού». Σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο «έχουμε ένα διαγωνισμό που έχει στοιχεία τυχαιότητας, τα οποία είναι μη ορθολογικά. Διότι είναι μη ορθολογικό ένας να παίρνει την άδεια με 40 εκατομμύρια και ο άλλος με σχεδόν 80 και να υπάρχει τέτοιο εύρος τιμής. Και να επηρεάζεται ο διαγωνισμός από τη συμμετοχή διεκδικητών οι οποίοι στη συνέχεια αποδεικνύεται ότι δεν έχουν τις προϋποθέσεις να κατέχουν άδεια».
Η επιστολή Έτινγκερ
Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ αναφέρθηκε και στην επιστολή του αρμόδιου Επιτρόπου για θέματα Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας, Γκίντερ Έτινγκερ, σημειώνοντας ότι «το φάσμα που έχει κάθε χώρα μέλος είναι κοινοτικό έννομο αγαθό. Αυτό το φάσμα δεν αξιοποιείται με τέσσερις άδειες, άρα προσβάλλεται η επισήμανση του ευρωπαϊκού ενωσιακού δικαίου» και υπογράμμισε ότι εφ' όσον τα τεχνικά δεδομένα επιτρέπουν την χορήγηση άνω των τεσσάρων αδειών «η τεχνική στένωση του αριθμού των διαθέσιμων αδειών συνιστά προσβολή του ευρωπαϊκού ενωσιακού δικαίου».
ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ
Η εκκρεμότητα των θεματικών και περιφερειακών σταθμών
Στη δευτερολογία του ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αναφέρθηκε εκτενώς και στο θέμα των Περιφερειακών αδειών και στο διαχωρισμό της διαδικασίας για τα κανάλια εθνικής εμβέλειας και εκείνα της Περιφέρειας.
Όπως σημείωσε «οι γενικοί σταθμοί πανελλήνιας εμβέλειας κινούνται στην ίδια διαφημιστική αγορά με τους περιφερειακούς και θεματικούς σταθμούς. Εάν δεν ξέρουμε ποιες προϋποθέσεις υπάρχουν για τους περιφερειακούς και τους θεματικούς, στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε πώς και σε πόσους μοιράζεται η διαφημιστική ύλη.
Άρα, ο αποχωρισμός του διαγωνισμού για τους γενικούς σταθμούς πανελλήνιας εμβέλειας στην πραγματικότητα υπονομεύει και ανατρέπει τη βασική αιτιολογία του νόμου την οποία καθιστά αντισυνταγματική εκ του λόγου αυτού.» Ο ίδιος σημείωσε εύστοχα ότι ταυτόχρονα «αντισυνταγματική έχει καταστεί η αιτιολογία του νόμου, η οποία ελέγχεται δικαστικά και από τα δυσανάλογα και άνισα μεταξύ τους τιμήματα, των υπερθεματιστών.
Πρώτον, διότι δε δικαιολογούνται οι διαφορές αυτές, δεύτερον διότι το συνολικό ύψος είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με την αντοχή της αγοράς χωρίς να ξέρουν οι ενδιαφερόμενοι τι θα γίνει με τους θεματικούς και περιφερειακούς σταθμούς. Άρα ανατρέπεται το επιχείρημα της διαφάνειας. Δεν είναι επιχειρηματικά ορθολογική η προσφορά, όταν το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας έχει πει ότι η τιμή εκκίνησης πρέπει να είναι το πολύ 2 εκατομμύρια. Πόσο λοιπόν να είναι το τελικό τίμημα; Να είναι το δεκαπλάσιο; 20. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ορθολογική συμπεριφορά επιχειρηματική που να δικαιολογείται από τα δεδομένα της αγοράς σημαίνει ή ότι καταβάλεις τίμημα για να παραμείνεις σε λειτουργία, άρα υπό πίεση ή ότι δεν έχεις κριτήρια τα οποία είναι επιχειρηματικά».
Αίσθηση επίσης προκάλεσε η αναφορά του κ. Βενιζέλου στο λαϊκισμό: «ότι τα πήραμε τα λεφτά και θα τα μοιράσουμε στους φτωχούς. Αυτό όμως όπως σωστά λέει ο κ. Δρόσος (σ.σ. Συνταγματολόγος και νομικός παραστάτης του Δημοσίου στον διαγωνισμό για τις άδειες), προβλέπεται ως έσοδο στο βασικό μακροοικονομικό μοντέλο του μνημονίου. Το έσοδο αυτό προβλέπεται. Και έχει υπολογιστεί.
Μπορείς να το πάρεις με διαφόρους τρόπους, δε χρειάζεται να το πάρεις μ' έναν πολύπλοκο διαγωνισμό και με περιορισμό των αδειών. Μπορείς να το πάρεις με πολύ πιο διαφανή και ορθολογικό τρόπο. Και βέβαιο. Και στην αρχή. Και όχι από τη λειτουργία της αγοράς και άρα της επιχείρησης. Που σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμία βάση στην αιτιολογία του νόμου. Ότι είναι στη βάση του, στον πυρήνα του, αντισυνταγματικός ο νόμος».
