default-image

Μήνυμα Θεόδωρου για το 40ήμερο μνημόσυνο του π.Αντώνιου

Απόψεις
Μήνυμα Θεόδωρου για το 40ήμερο μνημόσυνο του π.Αντώνιου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μήνυμα του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Αλεξάνδρειας κ.κ. Θεοδώρου, με αφορμή το 40ήμερο μνημόσυνο του μακαριστού π. Αντωνίου Παπαδημητρίου.

Όπως αναφέρει:

«ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟΝ...»

Του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου

Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής

κ.κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ

              Την ημέρα που ολόκληρος ο χριστιανικός  κόσμος  εόρταζε  την  Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, το «Πάσχα του καλοκαιριού», αυτήν την ημέρα επέλεξε ο Θεός να καλέσει κοντά Του τον μακαριστό Πρωτοπρεσβύτερο του Οικουμενικού Θρόνου Αντώνιο Παπαδημητρίου, μετά από πολυχρόνια αρρώστια, την οποία υπέφερε με υπομονή και καρτερία, για να του χαρίσει την ανάπαυση από τους κόπους  και τους πόνους της παρούσης ζωής.

             Το δάκρυ κύλισε από τα μάτια μου. Η σκέψη μου φτερούγισε πολλά χρόνια πίσω, όταν τον γνώρισα για πρώτη φορά. Εκεί στο Αρκαλοχώρι, στο σχολείο όταν με υπεδέχθη μαζί με τα άλλα παιδιά. Τον θυμάμαι στην αίθουσα να μας διδάσκει, μαζί με τον π. Γεώργιο Σωμαράκη. Η παρουσία του στην αίθουσα του σχολείου επιβλητική. Τα βλέμματα των μαθητών εκστασιασμένα ήταν στραμμένα πάνω του, δεν άφηνε εξάλλου περιθώρια για κάτι άλλο. Μας σαγήνευε παραδίδοντας το μάθημα. Εκεί τον γνώρισα για πρώτη φορά. Προσπαθούσα να βρίσκομαι κοντά του, κοντά στο αγιασμένο ράσο που λιτάνευε θυσιαστικά. Ήταν ένας μαγνήτης.

          Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσε, όταν συνόδευσε τον μακαριστό πατέρα μου στην τελευταία του κατοικία στην Κίσαμο. Τις δύσκολες αυτές ώρες στάθηκε κοντά στην οικογένειά  μου, σαν στοργικός πατέρας. Μάς στήριξε ποικιλοτρόπως. Βλέποντας από τότε τον ζήλο μου και την επιθυμία μου να ενδυθώ το αγιασμένο ράσο, διακριτικά παρακολουθούσε τα βήματά μου στην Εκκλησία. Αισθανόμουν πάντοτε την προσευχή  και το διακριτικό ενδιαφέρον του.

            Ζωντανή παραμένει στη μνήμη μου η παρουσία του, κάθε χρόνο τις ημέρες του Δεκαπενταυγούστου, στο Μοναστήρι μου, στην Παναγία την Αγκάραθο, να προσκυνήσει ευλαβικά και να τελέσει την Παράκληση.

            Τον θυμάμαι ευθυτενή, αγέρωχο ακίνητο ενώπιον του φρικτού Θυσιαστηρίου, ιεροπρεπή και ανεπιτήδευτο να ιερουργεί ανελλιπώς και μάλιστα να ψάλλει στις καθημερινές ακολουθίες από το ιερό αναλόγιο κινούμενος από βαθειά πίστη προς τον Θεό και αληθινή αγάπη προς τους Αγίους της Εκκλησίας. Η τέλεση της Θείας Λειτουργίας ήταν το κυριώτερο μέλημά του. Έχαιρε εκτιμήσεως Αρχιερέων,Κληρικών και του απλού κόσμου.

          Η ιερατική παρουσία του συνδέθηκε ακατάλυτα με τον Ιερό Μητροπολτικό Ναό του Αγίου Μηνά. Εκεί με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Ευγένιο έδωσαν έναν άλλο χρωματισμό στην λειτουργική ζωή της Πόλεως του Ηρακλείου. Μετέφεραν κατά τον καλύτερο τρόπο την εκκλησιαστική παράδοση  και το ύφος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ο Άγιος Μηνάς θύμιζε τον Άγιο Γεώργιο στο Φανάρι. Η τάξη , η ψαλμωδία , ο τρόπος τελέσεως των Ακολουθιών,τα πάντα. Ήταν το Φανάρι της Κρήτης . Ημέρες αλησμόνητες.

          Ο π. Αντώνιος είχε ευλογημένη Μικρασιατική καταγωγή, το έλεγε παντού και το είχε καύχημά του, γι΄αυτό διετέλεσε πολλά χρόνια Πρόεδρος του Μικρασιατικού Συλλόγου « Άγιος Πολύκαρπος ».

          Σημαντικά έργα κατά την ιερατική του διακονία στον Άγιο Μηνά είναι το «Σπίτι της Αγάπης » και η Μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων «Παναγία η Γοργοεπήκοος», ένας πολυτελούς κατασκευής πρότυπος ξενώνας για ανθρώπους της τρίτης ηλικίας.

          Με πολλή χαρά , όταν μάς υποδεχόταν στο γραφείο του, τον ακούγαμε να μάς διηγείται ιστορίες από την φοιτητική του ζωή στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, για Πατριάρχες, Αρχιερείς, Κληρικούς, Πρωτοψάλτες. Διέθετε έναν μοναδικό τρόπο να τα διηγείται. Τα ζούσε και σε μετέφερε νοερά εκεί , στην καρδιά των διαφόρων ιστοριών.

         Και τώρα, αφού εκπλήρωσε το κοινό χρέος του βίου, είμαι πεπεισμένος ότι όδευε, για να λάβει από τον Δωρεοδότη Κύριο τον μισθό του ως αντίδωρο για την ανάλωση του εαυτού του στην διακονία της Εκκλησίας, για την προσφορά του ως ακοίμητης κανδήλας του Ιερού Θυσιαστηρίου, για τους κόπους τους υπέρ του λογικού ποιμνίου του.

         Ευλαβικά, γονατίζουμε μπροστά στον τάφο του, ανάβουμε το καντήλι, βάζουμε θυμίαμα και μνημονεύουμε αυτό που ήταν και αυτό που προσέφερε στην Εκκλησία μας.

         Και παρακαλούμε με πίστη θερμή τον Κύριό μας  «Μετά τ?ν ?γίων  ?νάπαυσον Χριστέ τήν ψυχήν το?  δούλου σου , ?νθα ο?κ ?στι πόνος , λύπη , καί στεναγμός, ?λλά ζωή ?τελεύτητος ».

          Μακαριστέ π. Αντώνιε,

          Να προσεύχεσαι και να πρεσβεύεις από εκεί που βρίσκεσαι για όλους  εμάς, τον ταπεινό Πατριάρχη Θεόδωρο, τον λαό του Ηρακλείου που ευόρκως διακόνησες, για όλο τον κόσμο.

          Πάντοτε θα κρατούμε στη σκέψη μας την ιεροπρεπή, σεμνή και σοβαρή παρουσία σου και θα μνημονεύουμε του ονόματός σου.

         Ας είναι η μνήμη σου αιωνία!

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News