default-image

Είμαστε... πλούσιοι και δεν το ξέρουμε!

Είμαστε... πλούσιοι και δεν το ξέρουμε!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένα αισιόδοξο μήνυμα βγήκε από την ημερίδα που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή στη δημοτική αίθουσα "Ανδρόγεω". Πρόκειται για την ημερίδα με τίτλο "Πώς η ανάδειξη της ποιότητας των αγροτικών προϊόντων οδηγεί στην υπεραξία τους", η οποία διοργανώθηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ "Κρήτη, μία Ιστορία, πέντε συν ένας πολιτισμοί".

Όπως προέκυψε από τα όσα είπαν διακεκριμένοι ομιλητές, τελικά είμαστε... πλούσιοι, απλά δεν το ξέρουμε. Και δεν το ξέρουμε, επειδή ως άτομα και ως τοπικές κοινωνίες έχουμε εγκλωβιστεί σε λάθος τρόπους παραγωγής και διάθεσης των μοναδικών μας προϊόντων. Πέρα από το γνωστό, κλασικό παράδειγμα του ελαιολάδου, που ενώ θα μπορούσαμε να το μοσχοπουλάμε συσκευασμένο, επιμένουμε να το διακινούμε χύμα και τσάμπα, δόθηκαν και άλλα, εξίσου... χτυπητά.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ Αλέκο Στεφανάκη, κάθε μέρα από την Κρήτη φεύγουν 80.000 τόνοι πρόβειου γάλακτος με προορισμό τη Θεσσαλία. Εκεί το γάλα μετατρέπεται σε τυρί και «καρπώνονται οι Θεσσαλοί την υπεραξία του δικού μας προϊόντος. Είναι ντροπή για τους Κρητικούς να κοιτάζουν να ξεφορτωθούν όπως-όπως το προϊόν τους και είναι ντροπή για τους Θεσσαλούς να μην μπορούν να παράξουν το γάλα που τους χρειάζεται», ανέφερε.

Άλλο παράδειγμα στο οποίο αναφέρθηκε η αρμόδια αντιπεριφερειάρχης Θεανώ Βρέντζου: «Πολλά από τα αρωματικά φυτά που συσκευάζουμε και πουλάμε είναι εισαγόμενα. Πέρυσι απ' όλη την Ελλάδα ήταν μεγάλη η ζήτηση σε φυτώρια κρητικών αρωματικών, αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε τίποτα, η ζήτηση δεν μπόρεσε να καλυφθεί».

Βασικό σημείο όλων των ομιλητών ήταν πως η Κρήτη διαθέτει πλούτο τρομερό: Εύφορη γη, πανίδα, χλωρίδα, χιλιόμετρα ακτογραμμών και προϋποθέσεις διατροφικής αυτάρκειας. Είναι χαρακτηριστικό πως, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της Οργάνωσης Εφαρμογών Βιώσιμης Ανάπτυξης "Φοίνιξ" Δημήτρη Ψαρρά, το νησί μας διαθέτει 180 ενδημικά φυτά, ενώ ολόκληρη η Μεγάλη Βρετανία διαθέτει μόνο τέσσερα...

Αν όλο αυτό τον πλούτο τον εκμεταλλευτούμε σωστά, τότε μπορεί η τοπική κοινωνία να ελπίζει βάσιμα όχι μόνο σε έξοδο από την κρίση, αλλά επίσης σε μια πιο εύκολη και πιο ποιοτική ζωή. Πώς θα γίνει, όμως, αυτό; Η απάντηση είναι απλή και μας τη δίνει ο κ. Ψαρράς: «Πρέπει πρώτα να δώσουμε αξία σε κάτι και μετά να ορίσουμε την τιμή του»...

Εξηγώντας αναφέρει: «Έστω ότι πουλάμε ένα διαμέρισμα. Άλλη τιμή πιάνει αν είναι καινούργιο, αν έχει θέα θάλασσα, αν είναι άνετο και λειτουργικό, άλλη αν δεν έχει όλα αυτά τα πλεονεκτήματα. Έτσι και τα προϊόντα μας. Ο βοσκός που θα επιλέξει σωστή πρώτη ύλη, αυτός που θα διαφυλάξει τη βιοποικιλότητα, που θα διατηρήσει το τοπίο αγνό και θα παράξει προϊόν ποιοτικό, μπορεί να ορίσει μια υψηλή τιμή και να τη βρει».

* Το πρόβλημα *

Στο σημείο αυτό στα χείλη πολλών είναι πιθανό να φτάσει το ερώτημα: Και πώς θα τα βρει; Γιατί σήμερα δεν τα βρίσκει; Κατά τους ομιλητές, επειδή ο πλούτος μας συνοδεύεται και από τις... κατάρες μας. Μια από αυτές είναι πως δεν υπάρχει αλληλεγγύη, μια άλλη ότι δεν υπάρχει εθνική πολιτική σε τίποτα, ενώ υπάρχει πελατειακό κράτος στα πάντα.

* Οι ευθύνες *

Το πρόβλημα, λοιπόν, εντοπίστηκε. Λύση υπάρχει; Κατά τους ομιλητές, «ναι», αλλά θα πρέπει να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Το κεντρικό κράτος είναι «κατεστραμμένο» και δεν μπορεί κανείς να υπολογίζει σ' αυτό. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι αυτή που πρέπει να πιεστεί και οι άνθρωποι να μονιάσουν.

Όπως λέει ο κ. Στεφανάκης, «το μεγαλύτερο μειονέκτημά μας είναι το ότι ο καθένας "πάει" μόνο για τον εαυτό του. Ο ένας δε μιλά στον άλλο, με αποτέλεσμα να χάνουμε δυνάμεις. Αν το εγώ δε γίνει εμείς, αν οι παραγωγοί δε γίνουν ομάδες παραγωγών, πώς θα πάμε μπροστά;».

* Η λύση *

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο κ. Ψαρράς έφερε το εξής παράδειγμα: «Κάθε μέρα έρχονται από τη Μεσαρά ένα σωρό αμάξια που μεταφέρουν προϊόντα. Θα μπορούσαν να έρχονται τα μισά, να κάνει ένας τη διανομή για πολλούς, να μειώνεται το κόστος και να κερδίζεται χρόνος».

Ο ίδιος επέμενε ιδιαίτερα στο ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και στο πού θέλουμε να πάμε εμείς ως κοινωνία: «Ας αφήσουμε τα λάθη των άλλων, που είναι πολλά, ας ασχοληθούμε με τα δικά μας και ας κοιτάξουμε να τα διορθώσουμε. Πρέπει να αποφασίσουμε τι μοντέλο ανάπτυξης θέλουμε. Δε χωράνε όλα τα μοντέλα σ' ένα νησί. Άλλο ΒΟΑΚ θα κάνουμε αν θέλουμε να γίνουμε Τοσκάνη, άλλο αν θέλουμε να γίνουμε... "ηλεκτροπαραγωγοί" και να γεμίσουμε τα βουνά μας με ανεμογεννήτριες.

Η Περιφέρεια της Σαρδηνίας απαγόρευσε τη δόμηση σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από την ακτή. Εμείς έχουμε το κουράγιο να το κάνουμε αυτό; Όμως έτσι αποκτά άξια ο τουρισμός. Ας μην έρθουν 4 εκατ. τουρίστες να τους ταΐζουμε μέσα στα ξενοδοχεία με εισαγόμενα κατεψυγμένα και φτηνά πακέτα διακοπών. Ας έρθουν οι μισοί και ας έχουν ποιότητα. Πρέπει όμως, για να έρθουν, το αγροτουριστικό μας τοπίο να είναι αγνό, χωρίς σκουπιδότοπους και γυάλινους καθρέφτες (σ.σ. φωτοβολταϊκά) μέσα στα χωράφια. Πρέπει ακόμα και την αισθητική των σπιτιών μας να προσέχουμε. Πρώτα δίνουμε αξία σε κάτι και μετά δίνουμε τιμή»...

Ρεπορτάζ: Ελένη Σταυρουλάκη

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News