Φέτος ήταν η χρονιά της! Ο λόγος για την Ειρήνη Βασιλείου που έζησε το όνειρο της συμμετοχής σε Ολυμπιακούς Αγώνες και παρότι η τύχη της γύρισε την πλάτη, η ίδια αισθάνεται ευλογημένη γι΄ αυτή της την εμπειρία… «Έκλεινα τα μάτια και ονειρευόμουν τη στιγμή που θα αγωνιστώ στο Ρίο…», εξομολογείται μεταξύ άλλων στο neakriti.gr η πρωταθλήτρια της ΓΕΗ.
Μία μοναδική εμπειρία που επισκίασε μόνον ο τραυματισμός της. Η τελευταία προπόνηση στο Παγκρήτιο Στάδιο, ο σοβαρός τραυματισμός στο πέλμα, οι απαγορεύσεις των γιατρών για συμμετοχή στους αγώνες, ο πόνος, το πρήξιμο… δεν ήταν ικανά να της στερήσουν το όνειρο της συμμετοχής. Και μπορεί σήμερα να υποβάλλεται σε θεραπεία, να χρειάζεται να μετακινείται με πατερίτσες και τη βοήθεια των δικών της ανθρώπων όμως εκείνο που κρατά είναι η κορυφαία στιγμή στην αθλητική της πορεία. Η συμμετοχή στα προκριματικά των 400μ. στους Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο!
Όλοι οι αθλητέ- τριες που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες έχουν κάποιο ανάλογο στιγμιότυπο με φόντο το σήμα «Ρίο 2016».
«Ήμουν πολύ άτυχη… Στην τελευταία μου προπόνηση στο Παγκρήτιο Στάδιο τραυματίστηκα και η μαγνητική έδειξε ότι 80% είχε κοπεί η πελματιαία. Ήταν το αποτέλεσμα συσσωρευμένες κούρασης και οι ενδείξεις δυστυχώς είχαν ξεκινήσει από τον Ιούλιο, από το Άμστερνταμ. Οι γιατροί μου συνέστησαν να μην αγωνιστώ στην Ολυμπιάδα. Αν ήταν οποιοσδήποτε άλλως αγώνας θα τους άκουγα όμως η Ολυμπιάδα ήταν όνειρο και ήθελε να τρέξω, να τερματίσω», τονίζει η Ειρήνη Βασιλείου γυρίζοντας το χρόνο πίσω σε εκείνες τις δύσκολες ώρες όπου τα συναισθήματα ήταν ανάμικτα. Από τη μια η χαρά και ο ενθουσιασμός της συμμετοχής στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός και από την άλλη η πικρία και η απογοήτευση για τον τραυματισμό που γνώριζε ότι δεν θα της επέτρεπε να δώσει το 100% των δυνατοτήτων της…
Η παρουσία της Ειρήνης Βασιλείου στα προκριματικά των 400μ. απασχόλησε και τους New York Times!
Το ταξίδι στο Ρίο
Και το ταξίδι ξεκίνησε… Οι 40 ώρες με προορισμό τη Βραζιλία είχαν ως αποτέλεσμα το τραύμα να επιδεινωθεί, το πόδι να πρηστεί και να μελανιάσει! «Οι γιατροί στο Ρίο έκαναν ότι μπορούσαν για να με βοηθήσουν με αγωγή και μηχανήματα. Πριν τον αγώνα έκανα και μία ένεση ξυλοκαϊνης όμως τα πράγματα δεν πήγαν καλά. Μετά τα 200μ. της κούρσας άρχισα να ακούω… κρακ- κρακ στο πόδι μου και κατάλαβα ότι είχε σπάσει οριστικά. Στα τελευταία 100μ. αγκομαχούσα και δυσκολευόμουν πολύ. Σκεφτόμουν όμως και τους δικούς μου ανθρώπους και ήθελα να τερματίσω. Αυτό με ενδιέφερε και τα κατάφερα με πολύ δυσκολία και πόνο».
Μία επίπονη προσπάθεια για την αθλήτρια της ΓΕΗ που υπερέβαλλε εαυτόν για να τερματίσει…
Η Ειρήνη ήθελε να τερματίσει για την ίδια, για τον αδελφό της, για τον σύντροφο της τον Αναστάση, για την οικογένεια της που την παρακολουθούσε από τις κερκίδες του Σταδίου, για την αδελφή της την Άννα που την έβλεπε από την τηλεόραση, για τον προπονητή της, τον κ. Άρη. Για όλους εκείνους που έχουν στηρίξει την προσπάθεια της και έχουν πιστέψει σ΄ αυτήν. «Χωρίς τη στήριξη τους δεν θα είχα φτάσει μέχρι εδώ. Η οικογένεια μου με έχει βοηθήσει σημαντικά όπως και οι χορηγοί μας. Ο Αναστάσης είναι πάντα δίπλα μου και μου δίνει δύναμη. Ήταν περισσότερο ενθουσιασμένος και από μένα… Ήθελα να τερματίσω. Πριν την κούρσα δεν σκεφτόμουν ότι ήταν Ολυμπιακοί Αγώνες. Ένωσα απίστευτο δέος όταν βγήκα στον αγωνιστικό χώρο του σταδίου όμως δεν θέλησα να αγχωθώ. Ήθελα να απολαύσω τον αγώνα, να μην σκέφτομαι το πόδι μου, να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό. Προσπάθησα… Δεν νιώθω καμία πικρία για το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Η εμπειρία αυτή με πείσμωσε για τη συνέχεια. Νιώθω υπερήφανη και ευλογημένη που το έζησα όλο αυτό! ».
Στήριγμα στην προσωπική ζωή και την αθλητική διαδρομή της Ειρήνης Βασιλείου είναι ο σύντροφος της Αναστάσης Βλατάκης.
Και πώς να μην νιώθει ευλογημένη και υπερήφανη η Ειρήνη απ΄ αυτή της την εμπειρία που αποτελεί όνειρο ζωής για όλους τους πρωταθλητές. Είχε την τύχη να δει από κοντά τα κορυφαία ονόματα του κλασικού αθλητισμού και να συνομιλήσει με κάποιες από τις πρωταγωνίστριες του αθλήματος της. «Έχουμε κρατήσει επαφή με κάποιες από τις κοπέλες που συμμετείχαν στα 400μ. Έζησαν όλο αυτό που πέρασα με το πόδι μου και μου έστελναν μηνύματα για να με ενθαρρύνουν».
Ο σοβαρός τραυματισμός, καθήλωσε την Ειρήνη στο δωμάτιο της στο Ολυμπιακό Χωριό, αφού δεν μπορούσε να περπατήσει την ημέρα του τελικού της απίστευτης κούρσας των 400μ. Υπενθυμίζουμε ότι το χρυσό μετάλλιο κατέκτησε η Σόουν Μίλερ από τις Μπαχάμες όταν με… βουτιά στον τερματισμό «έκλεψε» την πρώτη θέση από την Αμερικανίδα Άλισον Φίλιξ. «Αν δεν έπεφτε η Μίλερ πιστεύω ότι θα κέρδιζε η Φίλιξ. Η Μίλερ ήθελε να προτάξει το στήθος της, πρέπει να έχασε το κέντρο βάρους του σώματος της και έπεσε. Δεν πιστεύω ότι το έκανε επίτηδες… Ήταν φοβερή κούρσα».
Ειρήνη Βασιλείου- Ολυμπιακοί Αγώνες 2016. Μία εμπειρία ζωής από το κορυφαίο αθλητικό γεγονός!
Το Ολυμπιακό Χωριό
Πέρα όμως από το αγωνιστικό κομμάτι των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο η Ειρήνη Βασιλείου κρατά απ΄ αυτή την εμπειρία και τα όσα έζησε στο Ολυμπιακό Χωριό. «Πριν φτάσω στο Ρίο άκουγα αρκετά αρνητικά πράγματα για τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Δεν ήταν όμως έτσι… Εντάξει, μπορεί τα δωμάτια να μην ήταν πολύ καθαρά όμως εμείς κρατούσαμε από ΄δώ καθαριστικά και δεν είχαμε πρόβλημα. Ήταν μοναδική εμπειρία το Ολυμπιακό Χωριό. Η συναναστροφή με αθλητές απ΄ όλον τον κόσμο, η διαφορετική κουλτούρα. Κυκλοφορούσες και έλεγες: α… αυτόν τον ξέρω, είναι ο τάδε. Είδα από κοντά τον Μπολτ και τον Γκάτλιν… Ήταν πολύ ωραίο!».
Στιγμές χαλάρωσης και πολλά χαμόγελα από τα μέλη της Εθνικής ομάδας στίβου.
Πολύ ωραία όμως ήταν και η σχέση των αθλητών- τριών της Εθνικής αποστολής αφού όλα τα μέλη της μαζεύονταν μαζί και παρακολουθούσαν τους αγώνες, ενθαρρύνοντας τις προσπάθειες κάθε παιδιού. Η Ειρήνη έμενε μαζί με την Ιφαντίδου, την Πάππας και τις μαραθωνοδρόμους ενώ αρκετές ώρες περνούσε και με την άλλη άτυχη της αποστολής του στίβου τη Νικόλ Κυριακοπούλου αφού έκαναν μαζί θεραπείες.
Δύσκολη αποστολή και για τη Νικόλ Κυριακοπούλου που επίσης ήταν τραυματισμένη και δεν αγωνίστηκε...
Το μετάλλιο που ξεχώρισε
Όταν ζητήσαμε από την Ειρήνη να μας πει πιο μετάλλιο της ελληνικής ομάδας ξεχώρισε, στάθηκε στον Σπύρο Γιαννιώτη. «Μετά την προσπάθεια που έκανε το 2012 στο Λονδίνο ο Σπύρος Γιαννιώτης άξιζε ένα μετάλλιο στο Ρίο και είναι σημαντικό που το πήρε. Ανατριχιάζω που σκέφτομαι την προσπάθεια και το πάθος του. Για μας πράγματι ήταν χρυσό αυτό το μετάλλιο».
Αθλητές- τριες και προπονητές εκτός αγωνιστικής δράσης!
Πλουσιότερη λοιπόν σε εμπειρίες και περισσότερο δυνατή από πριν η Ειρήνη Βασιλείου αναρρώνει και περιμένει τον Οκτώβρη για να βρεθεί ξανά στο ταρτάν. Ο κ. Αριστίδης Βισκαδουράκης την ενθαρρύνει και κάνει τα πλάνα του για τη συνέχεια. Άλλωστε εκτός του άλλων υπάρχουν νέες μεγάλες προκλήσεις μπροστά. Όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Τόκιο…
Ρεπορτάζ: Μαρία Πετρούτσου
