Στην πράγματι ιστορικής σημασίας συνάντηση, όπως αναφέρει και το δελτίο Τύπου του Δήμου Ηρακλείου, την περασμένη Κυριακή στη Βενετία, του δημάρχου Ηρακλείου Β. Λαμπρινού και του ομολόγου του της Βενετίας, κ. Luigi Brugnaro, αποφασίστηκε να προχωρήσουν σε αδελφοποίηση Ηράκλειο και Βενετία. Σπουδαίο, αναγκαίο και πράγματι καίριο γεγονός.
Όμως στην ίδια ανακοίνωση του Δήμου Ηρακλείου διαβάσαμε και το εξής: «Ο κ. Luigi Brugnaro γνωστοποίησε την πρόθεσή του να εντάξει τα ενετικά μνημεία του Ηρακλείου, και της Κρήτης γενικότερα, στο πρόγραμμα που ετοιμάζεται να καταθέσει στην UNESCO για την προστασία των μνημείων της Βενετίας».
Συγνώμη, αλλά από την εποχή της "Γαληνοτάτης Βενετίας" έχουν περάσει κάποιοι αιώνες, ούτε κτήση είμαστε, ούτε φόρου υποτελείς (άσχετα από την εσωτερική μας φοροκαταιγίδα) και τα μνημεία της ενετικής περιόδου σε όλη τη Κρήτη δεν είναι μνημεία της Βενετίας, αν δεν κάνω λάθος... Αν ο κ. δήμαρχος της Βενετίας θέλει, ας στηρίξει αντίστοιχη πρόταση των Δήμων της Κρήτης, με κορυφαίο του Ηρακλείου, για ένταξη και προστασία στην UNESCO, αλλά δικού μας σχεδίου, αφού πρόκειται για μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κρήτης, που αν δεν κάνω λάθος ανήκει στην Ελλάδα και όχι στην Ιταλία (εκτός κι αν μετά την ΤΡΑΙΝΟΣΕ παίζει κάτι και με τους Δήμους μας...).
Αν δεν πρόκειται για λάθος μετάφραση και διατύπωση του γραφείου Τύπου του Δήμου Ηρακλείου, τότε μιλάμε για "πολιτιστικό imperium" και απορώ πώς ο δήμαρχος δεν έβαλε στη θέση του τον ομόλογό του. Στο κάτω-κάτω έχουν και άλλα κοινά σημεία οι δύο πόλεις για συμπορευτούν σε λύσεις, αφού, έστω και για διαφορετικούς λόγους, δεν είναι από τις καθαρότερες τις Ευρώπης και μάλιστα οι οσμές "δεσπόζουν" και στις δύο...
