Το πλοίο της άγονης γραμμής ξεκινά το εβδομαδιαίο δρομολόγιο του από το Ηράκλειο με προορισμούς τη Σητεία, την Κάσο, την Κάρπαθο, τη Χάλκη και τη Ρόδο.
Οι ταξιδιώτες την αράζουν στο κατάστρωμα. Χαρά θεού ο καιρός. Ντόπιοι που επιστρέφουν στα πατρικά τους για λίγες ημέρες ξεκούρασης, φοιτητές που μετακινούνται προς τη Ρόδο στο πανεπιστήμιο, έμποροι που μεταφέρουν τις πραμάτειες τους, νοικοκυραίοι που έχουν κάνει τις αγορές τους από τη μεγαλούπολη.
Με το ίδιο πλοίο και η μεταφορά δύο νεκρών, σε συνθήκες γνώριμες για τους νησιώτες, που το πλοίο δένει στο λιμάνι τους δύο φορές την εβδομάδα για μισή ώρα κάθε φορά. Είτε γιατί το κόστος μεταφοράς με νεκροφόρα μπορεί να είναι δυσβάστακτο για την τσέπη των οικογενειών, είτε γιατί στο νησί τους, τις ''μεταφορές'' εκτελούν τα φορτηγά, όταν δεν υπάρχουν τα ειδικά αυτοκίνητα.
Στην Ελλάδα του 2016 το πλοίο της άγονης γραμμής λοιπόν, μετέφερε στην Κάσο τις σωρούς δύο νεκρών εν μέσω Αυγούστου από το Ηράκλειο.
Από το κατάστρωμα του πλοίου κατέγραφες λεπτό προς λεπτό τις κινήσεις των συγγενών και φίλων των νεκρών, τα συλλυπητήρια μόλις αυτοί αποβιβάστηκαν από το πλοίο.
Έτοιμος κι ο ιερέας στην προβλήτα με το πετραχήλι για το πρώτο τρισάγιο.
Οι λιμενικοί άφησαν να γίνει η αποβίβαση κι επιβίβαση επιβατών κι εμπορευμάτων στην αρχή. Των αυτοκινήτων στη συνέχεια, ενώ τελευταίο στο πλοίο μπήκε ένα μικρό φορτηγό.
Μόνο που το τελευταίο βγήκε φορτωμένο μεταφέροντας στην καρότσα του και σε ειδική συσκευασία δύο φέρετρα.
Παγώσαμε, όταν εκεί στην προβλήτα και πριν το πλοίο σαλπάρει για το επόμενο λιμάνι, αφαίρεσαν το ειδικό υλικό με το οποίο είχαν τυλίξει τα φέρετρα, τοποθέτησαν πάνω σ αυτά λίγα λουλούδια και ο ιερέας ξεκίνησε την τελετή…..
Κι όταν είσαι έξω από το ''χορό'' κι απλά καταγράφεις τις συνθήκες της ζωής των νησιωτών οργίζεσαι , λυπάσαι, όταν όμως εσύ ο ίδιος το αντιμετωπίζεις ως 'Έλληνας δεύτερης και τρίτης ''ταχύτητας'', τότε ……..
Ρεπορτάζ: Αγγέλα Δουλγεράκη
