default-image

Άρωμα Tango στο... αρχαίο Ηρώδειο

Πολιτισμός
Άρωμα Tango στο... αρχαίο Ηρώδειο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το 1990, δύο χρόνια πριν από τον θάνατό του, ο Άστορ Πιατσόλα εμφανίστηκε στο Ηρώδειο με τον  συνθέτη, φίλο και θαυμαστή του Μάνο Χατζιδάκι σε μία συναυλία που έμελλε να είναι η τελευταία του.

Είκοσι έξι χρόνια μετά, στον ίδιο χώρο, η μουσικοχορευτική παράσταση «Tango por Piazzola»  έρχεται για να ζωντανέψει την  αξέχαστη αυτή  βραδιά και να μας μυήσει στο μαγικό κόσμο του «El Gran Astor» και του nuevo tango.

Την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου στη σκηνή του Ωδείου Ηρώδου Αττικού η χορευτική Compania «Tango en Eros», του Tango Αcropolis Festival, θα παρουσιάσει τη μουσικοχορευτική παράσταση «Tango por Piazzola», ένα μεγάλο αφιέρωμα στον μεγάλο αργεντινό μαέστρο Άστορ Πιατσόλα, ο οποίος με τις νότες του έδωσε νέα πνοή στο τάνγκο και έμπνευση σε εκατοντάδες μουσικούς παγκοσμίως.

Κάτω από τη λάμψη του αρχαίου βράχου και της φθινοπωρινής πανσέληνου εννιά ζευγάρια χορευτών με guest star τη χορεύτρια από την Αργεντινή Μόρα Γοδόι θα μας ταξιδέψουν στις νοσταλγικές γειτονιές του Μπουένος Άιρες και θα μας καθηλώσουν με τις εκρηκτικές και σπάνιες  χορογραφίες τους με τη συνοδεία της ορχήστρας Quinteto Tangarto και τη σαγηνευτική φωνή της Μάρθα Μορελεόν.

Μια πρόσκληση σε ένα νοσταλγικό ταξίδι στη μαγεία, το πάθος και το ρομαντισμό του τάνγκο.

Άστορ Πιατσόλα, ο επαναστάτης του nuevo tango

Ο Άστορ Πιατσόλα (11 Μαρτίου 1921 - 4 Ιουλίου 1992)  θεωρείται ο πιο σημαντικός συνθέτης του τάνγκο κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Οι συνθέσεις του έφεραν επανάσταση στο παραδοσιακό τάνγκο, ενσωματώνοντας σε αυτό στοιχεία τζαζ και κλασικής μουσικής, και δημιούργησαν το nuevo tango (νέο τάνγκο). Ήταν επίσης εξαίρετος μπαντονεονίστας και συχνά ερμήνευε τις συνθέσεις του με διάφορα μουσικά σχήματα. Στην Αργεντινή είναι γνωστός ως «El Gran Astor» («ο μέγας Άστορ»).

Γεννημένος στην Αργεντινή το 1921 από γονείς μετανάστες από την Ιταλία, ο Πιατσόλα πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών του χρόνων με την οικογένειά του στη Νέα Υόρκη. Εκεί έμαθε να μιλά καλά τέσσερις γλώσσες: ισπανικά, αγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Έμαθε επίσης να παίζει μπαντονεόν, το οποίο τον ανέδειξε γρήγορα σε παιδί-θαύμα. Ενώ ήταν ακόμη νεαρός γνώρισε τον Κάρλος Γκαρδέλ, μια άλλη σπουδαία προσωπικότητα του αργεντινού τάνγκο.

Επέστρεψε στην Αργεντινή το 1937, όπου το παραδοσιακό τάνγκο βασίλευε ακόμη, και έπαιξε σε νυχτερινά κέντρα με διάφορες άσημες μπάντες. Ο πιανίστας Άρθουρ Ρούμπινσταϊν, ο οποίος τότε ζούσε στο Μπουένος Άιρες, τον συμβούλεψε να μαθητεύσει κοντά στον αργεντινό συνθέτη Αλμπέρτο Χιναστέρα. Ερχόμενος σε τριβή με παρτιτούρες του Στραβίνσκι, του Μπάρτοκ, του Ραβέλ και άλλων, παράτησε προσωρινά το τανγκό και καταπιάστηκε με τη σύνθεση της σύγχρονης συμφωνικής μουσικής.

Με την παρότρυνση του Χιναστέρα, το 1953 ο Πιατσόλα συμμετείχε σε διαγωνισμό σύνθεσης με τη «Συμφωνία του Μπουένος Άιρες» και κέρδισε υποτροφία από τη γαλλική κυβέρνηση για να μαθητεύσει στο Παρίσι κοντά στη γαλλίδα συνθέτρια και μαέστρο Νάντια Μπουλανζέρ.

Ο Πιατσόλα γύρισε από τη Νέα Υόρκη στην Αργεντινή το 1955 σχημάτισε το Οκτέτο Μπουένος Άιρες για να παίζει τάνγκο και δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω.

Εισάγοντας τη νέα του προσέγγιση στο τάνγκο (nuevo tango), έγινε αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στη χώρα, τόσο μουσικά όσο και πολιτικά. Το ρητό «στην Αργεντινή όλα μπορούν να αλλάξουν - εκτός από το τάνγκο» δείχνει λίγο την αντίσταση που συνάντησε ο μαέστρος στην πατρίδα του. Όμως η μουσική του έτυχε αποδοχής στην Ευρώπη και στη βόρεια Αμερική και τις διασκευές του τάνγκο υποδέχθηκαν με χαρά κάποια φιλελεύθερα τμήματα της αργεντινής κοινωνίας, τα οποία προωθούσαν πολιτικές αλλαγές παράλληλα με τη μουσική του επανάσταση.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του στρατηγού Βιντέλα από το 1976 ως το 1983, ο Πιατσόλα έζησε στην Ιταλία, αλλά επέστρεψε αρκετές φορές στην Αργεντινή και ηχογράφησε εκεί.

Έδωσε την τελευταία συναυλία του στις 3 Ιουνίου 1990 στην Αθήνα. Ηχογραφήθηκε ζωντανά με μαέστρο τον Μάνο Χατζιδάκι και την Ορχήστρα των Χρωμάτων. Έναν μήνα αργότερα νοσηλεύθηκε με θρόμβωση στο Παρίσι και πέθανε δύο χρόνια αργότερα, όντας σε κώμα, στο Μπουένος Άιρες.

Πηγή: Το Βήμα

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News