Τελικά ποιος είναι πιο... γάτα; Οι δανειστές ή του υπουργείο Εργασίας; Γιατί, κρίνοντας από τα όσα συνεχίζει να λέει συχνά-πυκνά ο κ. Κατρούγκαλος, οι σκληροπυρηνικές θέσεις κυρίως του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (το οποίο βγαίνει μπροστά στο ρόλο του "κακού" στο θέμα των εργασιακών) δεν έχουν καμιά προοπτική να περάσουν.
Φυσικά η κυβέρνηση επενδύει τα μέγιστα και στη συνάντηση των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου στην Αθήνα, με τη συμμετοχή και του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ, μπας και καταφέρει να κερδίσει μερικούς επικοινωνιακούς πόντους. Το τι θα βγει από αυτή την ιστορία δεν το γνωρίζουμε, κρατάμε όμως σε κάθε περίπτωση μικρό καλάθι, καθώς τα περιθώρια αντίδρασης του Νότου στην πολιτική της σκληρής λιτότητας είναι περιορισμένα. Για την Ελλάδα γνωρίζουμε το γιατί, όπως και για την Πορτογαλία.
Για την Ισπανία η κατάσταση είναι εξίσου ζόρικη, καθώς ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι είναι πιθανόν να οδηγήσει τη χώρα ξανά σε κάλπες τα Χριστούγεννα. Στην Ιταλία ο Ματέο Ρέντζι έχει τα δικά του προβλήματα ενόψει του δημοψηφίσματος, και στη Γαλλία ο Ολάντ βλέπει τη δημοτικότητά του να καταποντίζεται διαρκώς, ενώ παραμένει ανοικτό αν θα ηγηθεί των σοσιαλιστών στις εκλογές που έρχονται. Άρα το παιχνίδι παίζεται περισσότερο σε επικοινωνιακό επίπεδο.
Φυσικά περιμένουμε και τη ΔΕΘ, όπου επίσης το καλάθι είναι απελπιστικά μικρό, αφού, όπως έχει ξεκαθαρίσει το Μαξίμου, τα περιθώρια παροχολογίας είναι ελάχιστα. Με αυτά και με αυτά το φθινόπωρο που έρχεται προμηνύεται άδηλον. Όπως και το μέλλον άλλωστε...
Σ.Μ.
