Το έργο το έχουν ξαναδεί με τις καταστροφικές φωτιές που κατακαίουν τις περιουσίες τους οι κάτοικοι στην ευρύτερη περιοχή της Αγίας Γαλήνης.
Μάλιστα, προσωπικά είχα καταγράψει τις καταγγελίες τους, το 2000, σε ρεπορτάζ που έκανα για το πρώτο φύλλο της εφημερίδας "Νέας Κρήτης" στο πανέμορφο χωριό Μέλαμπες. Και θυμάμαι ότι ήταν κατηγορηματικοί οι κάτοικοι του χωριού, καταγγέλλοντας ότι η φωτιά που τους είχε καταστρέψει και τότε ξεκινούσε από στύλους της ΔΕΗ, οι οποίοι είχαν λαμπαδιάσει και είχαν μεταδώσει τις φλόγες, από κακή συντήρηση των δικτύων.
Θυμάμαι ότι οι κάτοικοι ενεπλάκησαν σε δικαστικές διαμάχες με τη ΔΕΗ. Και τελικά κέρδισαν τα δικαστήρια και αποζημιώθηκαν μετά από λίγα χρόνια, επειδή υπήρχαν - εκτός από την αυτοψία - αυτόπτες μάρτυρες από το σημείο που η πυρκαγιά έκανε την καταστροφική της πορεία.
Όμως, όσο και αν αποζημιωθεί ένας αγρότης και ένας κτηνοτρόφος σε τέτοιες καταστροφές, δεν μπορεί ποτέ ξανά να ορθοποδήσει. Μάλιστα, πρόκειται για περιοχές όπου σχεδόν κάθε χρόνο έχουν κάποιες φωτιές.
Και τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι που ζουν στα Σαχτούρια, τις Μέλαμπες, την Αγία Γαλήνη και στην ευρύτερη περιοχή κάνουν λόγο για εμπρησμό από αδίσταχτους, που μπροστά στην οικοπεδοποίηση, την εκμετάλλευση της καμένης γης και το κέρδος δεν υπολογίζουν τίποτα. Δεν ξέρω αν ως χώρα θα μπορέσουμε ποτέ να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά αυτά τα εγκλήματα. Αλλά σίγουρα είναι μια μεγάλη πληγή για μια χώρα που δεν έχει περίσσευμα πρασίνου, ενώ αντίθετα αυτό το λίγο που διαθέτει το χάνει κάθε χρόνο, μέσα στην κόλαση της φωτιάς.
Χ.Π.
