ΣΗΜΕΡΑ η στήλη θα ασχοληθεί με ένα ιδιαίτερο θέμα. Ένα θέμα που έχει να κάνει με το τοπικό ποδόσφαιρο, τις ομάδες «πυροτεχνήματα» και τους παράγοντες που συνεπαρμένοι από την επιτυχία, βλέπουν μόνο το παρόν και δεν κοιτάζουν, ως οφείλουν, και το μέλλον...
ΑΦΟΡΜΗ γι' αυτές τις επισημάνσεις είναι οι εξελίξεις στο συμπαθές σωματείο του Ρούβα. Η πάλαι ποτέ κραταιά ομάδα του ηρακλειώτικου ποδοσφαίρου βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Ο χρηματοδότης Μανόλης Κουτεντάκης έφυγε και παράλληλα έχουν αποχωρήσει όλοι οι παίκτες. Ο Ρούβας μένει χωρίς δικά του δελτία, χωρίς υποδομές και με ένα γήπεδο στολίδι να μαραζώνει με τις αναμνήσεις των επιτυχιών του παρελθόντος.
ΣΤΗ Γέργερη πριν 15 περίπου χρόνια είχε ξεκινήσει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια από ανθρώπους του χωριού για τη νεολαία και το ποδόσφαιρο. Είχαν μια ομάδα με δικά τους παιδιά, είχαν ομάδες στα τμήματα υποδομής, έχτιζαν ένα υγιές μέλλον για το Ρούβα.
ΚΑΠΟΥ εκεί ξεπετάχτηκε η φλόγα του πρωταθλητισμού. Λεφτά υπήρχαν τότε, αλλά αντί να επενδυθούν στις ακαδημίες, επενδύθηκαν σε μεταγραφές, σε υψηλούς στόχους και οράματα. Ο Ρούβας όχι απλά έπιασε το ταβάνι του, αλλά το ξεπέρασε!
ΠΟΙΟΣ θα το περίμενε, άλλωστε, ότι για δύο χρόνια θα εκπροσωπούσε ως ΠΑΕ το ηρακλειώτικο ποδόσφαιρο στη Γ' Εθνική, παραμένοντας στην ίδια κατηγορία και για τρίτο χρόνο ως ερασιτεχνικό σωματείο.
Η ΤΟΠΙΚΗ κοινωνία είχε επαναπαυθεί στις δάφνες των επιτυχιών και ήταν απροβλημάτιστη που ουσιαστικά ένας άνθρωπος σήκωνε όλο το διοικητικό και οικονομικό βάρος. Δυστυχώς, όμως, ουδείς είχε την αγωνία της συνέχειας της ομάδας. Ακόμα και η διάλυση της θυγατρικής ομάδας, των Νέων Ρούβα, πέρασε αγόγγυστα για τη Γέργερη.
ΦΤΑΣΑΜΕ λοιπόν στο σήμερα, όπου ουσιαστικά δεν απομένει πίσω τίποτα. Και τα πράγματα είναι δύσκολα, γιατί ακόμα κι εκείνοι που τυχόν ευαισθητοποιηθούν, θα πρέπει να ξαναχτίσουν μια ομάδα από το μηδέν...
ΤΟ έργο βέβαια του Ρούβα δεν είναι το μοναδικό. Το έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν και με άλλες ομάδες, όπως τη Χερσόνησο, το Μοχό και την Α.Ε. Κατσαμπά, που έφτασαν ψηλά και... έκαναν απότομη βουτιά. Κι εδώ αποδεικνύεται ότι όσο ψηλότερα βρίσκεσαι, τόσο μεγαλύτερο κρότο θα κάνεις όταν πέσεις...
Μ. Βαρ.
(Από τη στήλη Σφηνάκια της έντυπης έκδοσης)
