Ήταν 21 Ιουλίου του 356 π.Χ. όταν ο Ηρόστρατος από την Έφεσο πυρπολεί το Ναό της Αρτέμιδος, που αποτελούσε ένα από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας. Η πυρπόληση έγινε, όπως αναφέρει ο ιστορικός Πλούταρχος, ανήμερα της γέννησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο εμπρηστής συνελήφθη από τους συμπατριώτες του, βασανίστηκε και τελικά τους αποκάλυψε ότι ο μόνος λόγος της πράξης του ήταν να μείνει το όνομά του στην ιστορία…
Ο Ηρόστρατος δικάστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε. Οι Εφέσιοι απαγόρευσαν να μνημονεύεται δια παντός το όνομα του εμπρηστή, το οποίο, ωστόσο, περισώθηκε από τον ιστορικό Θεόπομπο.
Έτσι, ο Ηρόστρατος πέτυχε το σκοπό του: Το όνομα του έγινε στο πέρασμα των αιώνων συνώνυμο του ανθρώπου που θέλει να γίνει γνωστός διαπράττοντας κάτι καταστροφικό.
Η δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα
Το επίσημο ιατροδικαστικό πόρισμα έκανε λόγο για θάνατο που προκλήθηκε από ασφυξία λόγω δακρυγόνου. Η εκδοχή αυτή άφηνε χωρίς εξήγηση τα σχισίματα στο λαιμό που διαπίστωσαν οι συγγενείς του Πέτρουλα όταν παρέλαβαν τη σωρό του. Όπως προέκυψε, μάλιστα, από την ιατροδικαστική εξέταση γιατρών της οικογένειας του νεκρού, ο 22χρονος φοιτητής στραγγαλίστηκε.
Οι Αρχές επεδίωξαν την ταφή του Πέτρουλα κρυφά από τους γονείς του, πριν την ανατολή του ηλίου, ωστόσο ο ιερέας αρνήθηκε να κάνει την ταφή. Τελικά η κηδεία του φοιτητή πήρε τη μορφή μαζικής διαδήλωσης ενάντια στην κυβέρνηση, ενώ ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε προς τιμήν του Πέτρουλα, το γνωστό ομώνυμο τραγούδι.
Η αυτοκτονία του Κώστα Καρυωτάκη
Ήταν 20 Ιουλίου του 1928 όταν ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης επιχειρεί να πνιγεί σε παραλία στην Πρέβεζα, χωρίς ωστόσο να τα καταφέρνει. Μια ημέρα μετά, στις 21 Ιουλίου, ο ποιητής αγοράζει ένα περίστροφο κι αφού περνά αρκετές ώρες σε καφενείο της Πρέβεζας, καπνίζοντας μόνος του, πηγαίνει σε διπλανή παραλία και αυτοπυροβολείται θανάσιμα κάτω από έναν ευκάλυπτο.
Στο υστερόγραφο του ιδιόχειρου σημειώματος που βρέθηκε πάνω του, γράφονταν τα εξής: "Και για ν' αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Όλη νύχτα απόψε, επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα.
Ήπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου».
Eπιμέλεια: Νικόλας Αγγελίνος
